Gdyby dociekliwy matematyk powziął sobie za cel graficzne przedstawienie tego, co dzieje się w polskiej polityce od momentu oddania władzy przez lewicę w 2005 roku i przekazania jej tym samym w ręce braci Kaczyńskich, wyszłaby mu gigantyczna sinusoida. Koalicja telepie się raz w jedną stronę, raz w drugą, znamionując swoją ogólną kruchość i szczególną troskę o własne dobro. Temu tworowi wyraźnie brak braterskiej miłości i ciepła wynikającego z chęci dawania tego, co najlepsze, nie sobie, ale ludziom i państwu.

Odwołanie Andrzeja Leppera z funkcji wicepremiera i ministra rolnictwa mogło spowodować znaczące osłabienie jednego z koalicjantów Prawa i Sprawiedliwości przy jednoczesnym utrzymaniu większości parlamentarnej w rękach rządu. Tymczasem ostatnie deklaracje liderów Ligi Polskich Rodzin i Samoobrony wskazują, że w miejsce dwóch słabych koalicjantów powstanie jedna silna partia. Czy odwołanie Andrzeja Leppera przyczyni się do osłabienia pozycji PiS?

Wyrzucenie z rządu Andrzeja Leppera było chyba dla wszystkich obserwatorów sceny politycznej ogromnym zaskoczeniem. Wszak nic nie wskazywało, że sprawy tak właśnie się potoczą. Nie tak dawno przecież Kaczyński, Lepper i Giertych podpisali aneks do umowy koalicyjnej, a kilka dni temu koalicja zgodnie wybrała nowego prezesa NIK. W takiej sielankowej (wydawałoby się) atmosferze premier i wicepremierzy wybrali się do Częstochowy na pielgrzymkę Radia Maryja, by potem udać się na polityczne wakacje. Sytuacja ta zmieniła się diametralnie w poniedziałek wieczorem, gdy dowiedzieliśmy się, że wicepremier Lepper został zdymisjonowany.

Zdawać by się mogło, iż działania rządu Jarosława Kaczyńskiego opierają się na nieustannej walce z układem i głęboko zakorzenionymi strukturami mafijnymi Rywinlandu. Afera goni aferę, komisje śledcze pracują nad wyjaśnianiem różnego typu niejasności, a obywatele mają ciągłe poczucie tego, że coś się dzieje i być może zmienia na lepsze. Ciągły ruch, praca wre, choć teraz – na okres wakacji – ta reformatorska lokomotywa zwalnia i łapie oddech. Skąd ten zapał do zmian i budowy nowego lepszego jutra? Być może od pewnego angielskiego filozofa Thomasa Hobbesa, który w XVI wieku dał odpowiedź, czym jest państwo i po co powstaje.