Jeśli jakiś młody Polak przyszedłby teraz do swojego ojca i powiedział: „Tato, jestem na tyle młody, że nie pamiętam PZPR, chciałbym żeby każdy posiadał wolność decydowania o sobie, a moi koledzy mogli chodzić do dobrych szkół, nawet jeśli nie są najbogatsi. Dlatego zamierzam głosować na lewicę. Mogę?”, rodzic powinien wykrzyczeć: „Nie!”.

W ostatnich miesiącach polska lewica pod sztandarami SLD weszła w fazę egzystencji przypisywaną do tej pory ugrupowaniom obozu prawicowego. Chodzi o rozdrobnienie, kłótliwość i w efekcie znaczny spadek poparcia społecznego. Nagle okazało się, że choroba, na którą cierpiały i nadal cierpią partie mniej lub bardziej wywodzące się z korzenia solidarnościowego, teraz dopadła lewicę.