Partia Donalda Tuska doprowadziła do bezprecedensowych wyborów parlamentarnych i zapoczątkowała przyspieszoną kampanię wyborczą, której efekty przyszło nam oglądać 21 października 2007 roku. Pomijając te mętne powyborcze podsumowania, chciałem odnieść się do wyników badań opinii publicznej sprzed okresu kampanii wyborczej, przeprowadzonych przez pewnego socjologa młodego pokolenia, którego rezultaty najzwyczajniej zdumiały, a może nawet przerosły.

Wicepremier i minister rolnictwa Waldemar Pawlak oznajmił, że prowadzi rozmowy z szefem rządu Donaldem Tuskiem w sprawie stworzenia funduszu finansowego, który gromadziłby środki na ZUS i KRUS. Zapowiedział również zasadniczą reformę tej ostatniej. Tego samego dnia premier odbywał spotkanie z ministrem finansów Zbigniewem Chlebowskim.

W ostatnich dniach jesteśmy świadkami napływających z każdej strony informacji o kolejnych transferach czołowych polityków Prawa i Sprawiedliwości do partii opozycyjnych bądź takich zamiarach. Czy to rodzaj ucieczki, dezercji w chwili kryzysu czy też rozczarowanie Jarosławem Kaczyńskim i jego agresywną i bezpardonową wizją rządzenia państwem?

Liderzy PO i PiS rozpoczynają brutalną walkę o wyborcę. Czy po długiej i męczącej kampanii wyborczej czeka nas powtórka z rozrywki i fiasko kolejnego POPiS-u? W ostatnich dniach kampania wyborcza wyraźnie nabiera tempa. Sztaby największych partii już od kilku tygodni zwierają szyki, przygotowując się do walki o głosy Polaków. Tymczasem na wojenną ścieżkę wyborczą wstępują premier Jarosław Kaczyński i przewodniczący PO, Donald Tusk.

Partia Donalda Tuska nie miała tak dobrych notowań od wyborów parlamentarnych jesienią 2005 r. Według najnowszego badania GfK Polonia dla "Rzeczpospolitej" PO mogłaby liczyć na 36 proc. głosów, co dałoby jej 226 mandatów. Do bezwzględnej większości w Sejmie zabrakłoby PO 5 mandatów.

Mimo zwycięstwa w wyborach do sejmików wojewódzkich nad Platformą Obywatelską zawisły w ostatnich dniach czarne chmury. Jeszcze kilka dni temu wieszczono sukces PO w wyborach samorządowych i początek odsuwania PiS od władzy. Cieszono się z wyboru Hanny Gronkiewicz-Waltz na prezydenta stolicy. Jednak zwycięstwo w bitwie warszawskiej może okazać się mniej istotne od potyczki krakowskiej.

Wypada współczuć zdecydowanej większości „topowych” polskich publicystów. Od dłuższego czasu biedzą się komentując działania Platformy Obywatelskiej, nijak nie mogąc ich rozszyfrować. Owszem, próbują analizować, ale rezultaty ich analizy dają się sprowadzić do kilku stwierdzeń: Platforma się waha, Platforma nie chce, Platforma się boi…