W tym tygodniu najwięcej pracy organom ONZ przysporzyły dwa kraje afrykańskie. W Sudanie zarówno rząd, jak i rebelianci, tracą kontrolę nad własnymi wojskami, co tylko pogłębia panujący tam chaos. Na Wybrzeżu Kości Słoniowej siły rządowe pogwałciły w czwartek obowiązujące od półtora roku zawieszenie broni, a następnie zaatakowały francuskie siły pokojowe. Sytuacja w tym kraju wygląda z dnia na dzień groźniej - coraz bardziej realne staje się wznowienie wojny domowej. Chyba że swoje zapowiedzi spełni Francja i siłą zaprowadzi tam na jakiś czas porządek.

Już dzisiejszej nocy (czasu polskiego) odbędą się wywołujące w tym roku wielkie emocje, długo oczekiwane wybory Prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Przebieg kampanii oraz deklaracje biorących w niej udział kandydatów: obecnej głowy państwa republikanina Georga Busha juniora oraz demokraty - senatora Johna Kerry'ego zapowiada, jak mogą potoczyć się dalsze losy świata w zależności od tego, kto przez najbliższe cztery lata będzie przywódcą globalnego hegemona. Warto więc przypatrzeć się dokładniej wyborczej batalii...

Każda konwencja wyborcza w USA to wielki spektakl, gdzie politycy stają się showmanami. Ale w tym roku konwencja republikańska w sposób szczególny przypominała teatr. Oto partia, której kandydat przez całą swoją kadencję prezentował zdecydowanie prawicowe przekonania, musiała zawalczyć o centrowych wyborców. Temu celowi podporządkowany był program imprezy i dobór mówców. Naród miał ostatecznie uwierzyć, że pomimo bardzo twardej czasem retoryki, republikanie to rozsądni i mądrzy ludzie. A przede wszystkim: prawdziwi patrioci.

"Gazeta Wyborcza", w numerze piątkowym z dziesiątego września, opublikowała sondaż obrazujący poziom poparcia dla Georga Busha i Johna Kerry'ego w wybranych krajach świata. Badanie przeprowadzone przez University of Maryland i firmę Globescan oraz w naszym kraju przez CBOS przynosi ciekawe, z polskiej perspektywy, wyniki. W Polsce, jako w jednym z zaledwie czterech krajów, większą sympatie zdobył urzędujący prezydent Stanów Zjednoczonych. Wielu komentatorów pół żartobliwie stwierdziło, że należymy do obozu "Bushmenów". Skoro tak jest, rodzi się pytanie, z czego wynika fenomen popularności w Polsce, tak nielubianego na świecie, polityka. Odpowiedź, jak to zwykle bywa, jest złożona.

Nie ulega wątpliwości, że ostatnie kilka lat to okres znaczących przekształceń amerykańskiej polityki zagranicznej. Pojawiło się wiele nowych zagrożeń i wyzwań, zaś te, nad którymi pracowano od dawna, wciąż nie zostały usunięte. Istnieje kilka istotnych elementów, które doprowadziły do zmiany sposobu prowadzenia polityki zagranicznej przez Stany Zjednoczone po roku 2001.

„Wnioski komisji (ds. zamachów z 11 września) są przemyślane i wartościowe. Moja administracja podjęła już wiele działań zgodnych z zaleceniami komisji. Dziś realizujemy kolejne przedsięwzięcia.” 3 sierpnia b.r. tymi słowami prezydent USA, George W. Bush, usprawiedliwiał się przed Amerykanami z nowo podjętej decyzji o skierowaniu prośby do Kongresu w celu utworzenie stanowiska „krajowego dyrektora ds. wywiadu” (national intelligence director). Jego zadaniem będzie nadzorowanie i koordynowanie prac wszystkich agencji wywiadowczych z CIA włącznie.

"Nazywam się John Kerry i melduję gotowość do służby" - tymi słowami demokratyczny kandydat na prezydenta przywitał w czwartkowy wieczór, 29 lipca, swoich zgromadzonych na krajowej konwencji wyborczej w Bostonie partyjnych kolegów.  Ale zanim wypowiedział te mające szanse przejść do historii słowa, hala Fleet Center przez cztery wieczory była areną niezwykłego politycznego i medialnego show. Wystąpili wszyscy najbardziej znani i najważniejsi politycy Partii Demokratycznej. Wszystkim chodziło o jedno: Bush musi odejść!

Już jutro, w poniedziałek, 26 lipca, swoją krajową konwencję wyborczą w Bostonie rozpoczną Demokraci, którzy udzielą oficjalnego błogosławieństwa w walce o Biały Dom tandemowi Kerry - Edwards. W ostatnich dniach sierpnia, na podobnej imprezie w Nowym Jorku, Republikanie gremialnie poprą obecnego prezydenta i jego zastępcę. Podczas konwencji kandydaci ogłoszą także swoje programy wyborcze, zwane w amerykańskiej nomenklaturze platformami. Co w nich będzie? Jakie są główne różnice między konkurentami? Co zaproponuje trzeci w sondażach Ralph Nader?

John Kerry w cuglach zapewnił sobie tej zimy błogosławieństwo Partii Demokratycznej na drodze do prezydentury. Ale każdy sukces rodzi nowe problemy. Dla senatora z Massachussets podstawowy to "Jak pokonać Busha?". Ale zaraz potem w tym rankingu sytuuje się pytanie "Komu zaproponować wiceprezydenturę?". Odpowiedni dobór wyborczego partnera może mieć decydujące znaczenie dla końcowego wyniku.  Przedstawiamy Państwu czołowych demokratycznych polityków, których może rozważać Kerry. Opowiemy, kim są, oraz jaki wpływ mogą mieć na kampanię.

Neokonserwatyści w polityce zagranicznej kierują sie swoimi przekonaniami w nie mniejszym stopniu niż w polityce wewnętrznej. Podczas Zimnej Wojny punktem oparcia dla działania był zdecydowany antykomunizm. Henry Kissinger tak opisuje neokonserwatystów na przykładzie ich stanowiska w sprawie wojny wietnamskiej: "Można było się spodziewać, że jako zagorzali przedstawiciele antykomuniści przedstawiciele nurtu neokonserwatywnego udzielą moralnego przynajmniej wsparcia administracji[prezydenta Nixona], która trwała w Wietnamie głównie dlatego, żebe wykazać iż Ameryka nie ugnie się przed komunistycznym naporem...