Ostatni tydzień upłynął w świecie ONZ przede wszystkim pod znakiem eskalacji konfliktu na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sytuacja stała się na tyle niebezpieczna, że Organizacja zadecydowała o ewakuacji części swojego personelu. Poruszenie wywołała także czwartkowa wiadomość o śmierci Jasera Arafata. Wszystkie organy ONZ demonstrowały swój smutek i żal.

W ciągu ostatnich 10 lat rosyjskie siły zbrojne doświadczyły głębokich przemian. Upadek Związku Radzieckiego był dla nich dotkliwym ciosem. Wojsko utraciło zarówno jednoznaczny wizerunek wroga, jak i świadomość źródeł zagrożenia i konfliktów. Zachwianiu uległ prestiż wojska w społeczeństwie, straciło ono również swój uprzywilejowany status. Wojskowi stanęli przed potrzebą wypracowania nowej doktryny wojskowej.

Chińczycy po sukcesie, jakim było udowodnienie światu, że połączenie systemu komunistycznego z gospodarką kapitalistyczną nie tylko jest możliwe ( za pomocą zmiany w konstytucji w 1987 ) ale i wyjątkowo opłacalne, śmielej spoglądają w światową politykę. Odkąd istnieje Chińska Republika Ludowa, istnieje też problem Tajwanu - dla Chin, jak ciągle twierdzą - wewnętrzny.

W ciagu ponad ośmiu miesięcy 2004 roku w 5 zamachach terrorystycznych zgineło w Rosji ponad 240 osób. Metro, budynek ministerstwa obrony, pokłady samolotów. Wszędzie tem czeczeńscy terroryści beznamiętnie zabijali. Ale Rosja zapominała, świat zapominał. Tragedii w Biesłanie już nie zapomną . Nie tylko dlatego , że w tej masakrze zgineły setki ludzi, przeważnie dzieci, że była to kolejny tragiczny blamaż rosyjskich służb kryzysowych i prezedenta Putina, że widzieli tą tragedię „na żywo” na ekranach telewizorów. Nie zapomną, bo może to być początek wojny w Rosji.

Masakra. To jedyne odpowiednie słowo, którym można nazwać wydarzenia sprzed paru dni z Biesłsanu. To co stało się w tym mieście pokazuje kolejne straszliwe oblicze terroryzmu. Przekroczona została pewna granica. Jako zakładnicy zostały wzięte niewinne dzieci. Tym większe oburzenie budzi fakt w jaki sposób rosyjskie władze rozwiązały kwestię odbicia biesłańskiej szkoły

1 lipca 1997 miał być dla Hongkongu tym czym dla nas Polaków 1 maja 2004. Hongkong powracając do Chin przekreślał raz na zawsze smutną kartę w swej historii: wojny opiumowe, kolonizację brytyjska, traktat nankiński, stłumienie powstania bokserów, tabliczkę na bramie parku miejskiego w Szanghaju „Psom i Chińczykom wstęp wzbroniony”. 1 lipca 1997 miał być wielkim świętem chińskiego patriotyzmu. I był. Atmosfery tego dnia nie mogły popsuć nawet obawy jakie towarzyszyły mieszkańcom Hongkongu a związane z powrotem do Chin: strach o zaprzepaszczenie wszystkich osiągnięć gospodarczych czy zahamowanie procesu demokratyzacji tego regionu.

Czy w rosyjskim społeczeństwie wzrastają nastroje nacjonalistyczne i ksenofobiczne czy rasistowskie?  Media regularnie donoszą  o śmiertelnych pobiciach obcokrakowców, szczególnie w dużych miastach rosyjskich. W końcu marca w moskiewskim szpitalu zmarł Afgańczyk tydzień wcześniej pobity przez grupę skinheadów.  Atak na bazar, na którym wiele straganów należy do osób z Kaukazu i Azji Centrlanej zorganizowany był przez grupę młodzieży uzbrojoną w metalowe pręty. Nie był to przypadek odosobniony.

W rosyjskiej gospodarce, w sposobie sprawowania władzy, w charakterze stosunków łączących kręgi oligarchów i administrację prezydencką zachodzą obecnie bardzo znaczące i niepokojące zmiany. Coraz wyraźniejszy staje się proces odchodzenia od liberalnego modelu ekonomicznego. Wzrastają natomiast autorytarne tendencje w polityce wewnętrznej. Na polu gospodarczym administracja dąży do uzyskania całkowitej lojalności oligarchów oraz do obciążenia dużych firm licznymi świadczeniami na rzecz państwa.

Trzy lata temu zniszczenie przez Talibów posągu Buddy w Afganistanie wywołało liczne protesty i zbulwersowało opinię publiczną na całym świecie. Jak to możliwe, że kultura materialna jednej z najstarszych cywilizacji jest permanentnie niszczona przy milczącym przyzwoleniu UNESCO?

Konflikt w Czeczenii budzi żywe emocje wśród wszystkuch Polaków interesujących się wydarzeniami międzynarodowymi. Nie inaczej jest ze studentami kierunków politologicznych. Ich odczucia są o tyle istotne, że to właśnie oni będą mieli już za kilkanaście lat decydujący wpływ na postawę Polski wobec tej sprawy. Pod koniec ubiegłego roku w prestiżowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego odbyła się debata pod hasłem "Czy Czeczenia ma według prawa międzynarodowego prawo do niepodległości?" Dwie grupy uczestników stanęły ze sobą oko w oko jako delegacje Moskwy i Groznego. Oto zapis tej niezwykle ciekawej symulacji.