Obecna struktura narodowa i nacjonalizm rozkwitają w Rosji głównie z powodu polityki poprzedniego reżimu. Była ona w gruncie rzeczy antynacjonalistyczna, ale na pewno nie była antynarodową. Postępując w ten sposób zostało mimowolnie stworzone pole polityczne sprzyjające nacjonalizmowi.

Prawie 16 lat temu wraz rozpadem Związku Radzieckiego skończyła się era supermocarstwowości Moskwy. Jednakże nie można było się spodziewać tego, że Rosja tak z dnia na dzień pogodzi się z utratą kontroli nad tak znacznym terytorium i nie będzie chciała odbudować swojej dawnej pozycji. Dziś rosyjskie władze nawet nie próbują ukryć swoich aspiracji, by kontrolować byłe republiki radzieckie, co zyskuje nawet poparcie opinii publicznej, która zgodziła się na to, by w marcu zeszłego roku prezydentem byłego mocarstwa po raz drugi został Władimir Putin.

Po przedłużonej świąteczno-noworocznej przerwie wznawiamy naszą Kronikę ONZ. Dziś zapraszamy do zapoznania się z najważniejszymi wydarzeniami ostatniego tygodnia minionego roku. A już wkrótce relacje z tego, co w ONZ działo się od początku roku 2005, a także wydania specjalne: poświęcone usuwaniu stutków azjatyckiego tsunami oraz prezentujące obsadę najważniejszych stanowisk NZ na progu Nowego Roku.

Dziewięćdziesiąt dziewięć procent wniosków o azyl w Polsce pochodzi od uchodźców czeczeńskich. Dziewięćdziesiąt dziewięć procent z nich zostaje odrzuconych. Żeby uzyskać status uchodźcy należy udowodnić, że jest się osobiście zagrożonym ze strony rosyjskiej. Nie ma znaczenia to, że dla każdego Czeczena, mimo formalnego zakończenia wojny w republice, istnieje wysokie ryzyko poniesienia śmierci z rąk rosyjskich czy nawet w wyniku wypadku, w ziemi ukrytych jest bowiem mnóstwo min.

Zgodnie z porozumieniem zawartym pomiędzy państwami WNP, Rosja przejęła wszystkie zobowiązania finansowe ZSRR. Równocześnie otrzymała ona w spadku wszystkie długi innych państw wobec ZSRR i jego własności za granicą, złożonych w większości z budynków przedstawicielstw dyplomatycznych. ZSRR był bardzo szczodrym kredytodawcą i w ramach bratniej pomocy udzielanej dla wielu państw Afryki, Azji i Ameryki Południowej wydał zawrotne sumy, które poszły na popieranie "postępowych reżimów". W 1990 roku 61 państw było dłużne ZSRR 142 miliardów dolarów. ZSRR z kolei był winien 71 miliardów dolarów. Bilans okazał się dodatni, ale postsowiecka rzeczywistość wyglądała inaczej.

Istnieje spór na temat tego, jakim krajem jest Rosja u progu XXI wieku. Państwo to bez wątpienia przeszło znaczące przemiany w przeciągu ostatnich piętnastu lat. Różnie interpretuje się kierunek tych przekształceń, zgodnie jednak wskazując na ich niepełny charakter. Wydaje się, że uzasadniona będzie teza, iż Moskwa wciąż jedną nogą tkwi w grobie komunizmu. Gdzie jednak postawi drugą nogę?

Ostatni tydzień upłynął w świecie ONZ przede wszystkim pod znakiem eskalacji konfliktu na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sytuacja stała się na tyle niebezpieczna, że Organizacja zadecydowała o ewakuacji części swojego personelu. Poruszenie wywołała także czwartkowa wiadomość o śmierci Jasera Arafata. Wszystkie organy ONZ demonstrowały swój smutek i żal.

W ciągu ostatnich 10 lat rosyjskie siły zbrojne doświadczyły głębokich przemian. Upadek Związku Radzieckiego był dla nich dotkliwym ciosem. Wojsko utraciło zarówno jednoznaczny wizerunek wroga, jak i świadomość źródeł zagrożenia i konfliktów. Zachwianiu uległ prestiż wojska w społeczeństwie, straciło ono również swój uprzywilejowany status. Wojskowi stanęli przed potrzebą wypracowania nowej doktryny wojskowej.

Czy w rosyjskim społeczeństwie wzrastają nastroje nacjonalistyczne i ksenofobiczne czy rasistowskie?  Media regularnie donoszą  o śmiertelnych pobiciach obcokrakowców, szczególnie w dużych miastach rosyjskich. W końcu marca w moskiewskim szpitalu zmarł Afgańczyk tydzień wcześniej pobity przez grupę skinheadów.  Atak na bazar, na którym wiele straganów należy do osób z Kaukazu i Azji Centrlanej zorganizowany był przez grupę młodzieży uzbrojoną w metalowe pręty. Nie był to przypadek odosobniony.

W rosyjskiej gospodarce, w sposobie sprawowania władzy, w charakterze stosunków łączących kręgi oligarchów i administrację prezydencką zachodzą obecnie bardzo znaczące i niepokojące zmiany. Coraz wyraźniejszy staje się proces odchodzenia od liberalnego modelu ekonomicznego. Wzrastają natomiast autorytarne tendencje w polityce wewnętrznej. Na polu gospodarczym administracja dąży do uzyskania całkowitej lojalności oligarchów oraz do obciążenia dużych firm licznymi świadczeniami na rzecz państwa.