Spośród wszystkich narodów Unii Europejskiej, to właśnie Polacy najlepiej zdają sobie sprawę ze skali problemu, jaki stanowi dla Europy i samej Białorusi reżim Aleksandra Łukaszenki. Mimo to nasz kraj uchodzi na forum "25" za zwolennika konsekwentnych, lecz stosunkowo łagodnych działań wobec Mińska. Nasze rządy sprzeciwiały się m.in. całkowitemu zamrożeniu kontaktów UE - Białoruś na szczeblu ministerialnym. Argumentowano przy tym, że może to utrudnić Polsce załatwianie typowo sąsiedzkich spraw, m.in. ochronę praw mniejszości. Jednak teraz, gdy nasi obywatele są na Białorusi bici i poniewierani, a oficjalna propaganda przedstawia Rzeczpospolitą jaką największego wroga państwa białoruskiego, należy bardzo poważnie zastanowić się nad poparciem tych, a nawet jeszcze ostrzejszych sankcji.

Już w niedzielę, 26 marca, na Ukrainie odbędą się wybory do parlamentu. Będą się one kardynalnie różnić od poprzednich. I nie chodzi tylko o sam system wyboru deputowanych. Najważniejsza różnica polega na nowych pełnomocnictwach, na znaczeniu nowej Rady Najwyższej Ukrainy. Rosja nie może pozostawać obojętna.

Jeśli chodzi o poglądy religijne samurajów to największa popularnością cieszyła się sekta buddyjska zen. Sama sekta przybyła do Japonii z Chin w XI/XII wieku sprowadzona przez dwóch buddyjskich patriarchów Eisai i Dogen. Szkoła ta doskonale wpisywała się w potrzeby tego stanu.

W książce „Samuraje” Aleksander Śpiewakowski przybliża nam kulturę, obyczaje i ideologię tej hermetycznej grupy stanowej rodem z feudalnej Japonii. Jest to studium jakże odmiennej i fascynującej dla Europejczyka kultury, która staje się nam odrobinę bliższa i bardziej zrozumiała. Sam stan samurajski można porównać do stanu rycerskiego w Europie w okresie średniowiecza. Samuraje byli podstawą sił zbrojnych klasy rządzącej i podpora shōgunatu. Grupa ta była ściśle zhierarchizowana. Poza tym posługiwali się oni odrębnym kodeksem prawnym – Buke-Hatto (Zbiorem przepisów dotyczących rodów wojowników) zestawionym w 1615 roku przez Tokugawę Ieyasu. Mówił on o szacunku, z jakim samuraje powinni odnosić się do oręża, o niezbędnej dla bushi literaturze. Wspominał także  o utrzymaniu porządku w majątkach feudalnych, czy o stosunkach miedzy panem a wasalem. Zawierał również postanowienia dotyczące odzieży i pojazdów stosownych dla każdej kategorii samurajów. Wspominał tez o małżeństwach. Ogólnie ujmując epoka rządów shōgunatu Tokugawa była okresem rozkwitu stanu wojowników. Ostatecznemu uformowaniu uległa ich ideologia, kultura i obyczaje. Przyczyniło się to do hermetyzacji tej grupy,  a zarazem do jej większej spójności.