Trzeciego maja opublikowano raport na temat wolności drukowanych mediów z okazji Światowego Dnia Wolności Prasy, w którym nowojorski Komitet Obrony Dziennikarzy określił birmański rząd wojskowy, Radę do Spraw Przywrócenia Ładu i Porządku Państw, jako jeden z najgorszych gwałcicieli wolności prasy od czasów Północnej Korei.

"...Jeśli raz zdecydujesz się bronić pewnych wartości, popierać je, nawet poświęcać się dla nich wbrew ludziom dookoła, to obliguje cię do wytrwania, a nawet do pójścia dalej i dalej... "

Ignorując piątkowy apel sekretarza generalnego ONZ Kofi Annana, birmańska junta wojskowa przedłużyła areszt domowy laureatki Pokojowej Nagrody Nobla i prodemokratycznej działaczki opozycyjnej Aung San Suu Kyi.  Decyzja została podjęta w rocznicę zwycięstwa Narodowej Ligi na Rzecz Demokracji w wyborach z 1990 roku, których wyników rząd wojskowy nie uznał. Urzędnicy wydali oświadczenie o przedłużeniu aresztu o kolejny rok w sobotę, dokładnie w dniu upłynięcia poprzedniego wyroku. Aung San Suu Kyi spędziła 10 z ostatnich 17 lat w areszcie.

Birma (czy jak chcą władze Myanmar) - kraj rządzony przez jeden z najbardziej znanych i opresyjnych reżimów wojskowych współczesnego świata. Jak wyglądają więzienia, w których junta przetrzymuje swoich oponentów? Oto relacja jednego z nich, jaką przedstawił tuż po wyjściu na wolność.

Rząd wojskowy Birmy (Myanmar) przedłużył areszt domowy pro demokratycznej działaczki Aung San Suu Kyi o kolejne 12 miesięcy, poinformowało dzisiaj Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Myanmaru.

Dawno temu w Południowo-Wschodniej Azji rozwijało się pomyślnie królestwo władcy Alaungpaja. Jego następcy powiększali jeszcze terytorium państwa uzależniając od królestwa ościenne księstwa do czasu, gdy musieli się zmierzyć z europejską ekspansją. W końcu władcy Birmy przegrali ulegając Brytyjczykom, co zapoczątkowało trwający do tej pory okres zniewolenia jej mieszkańców.

Jak pokazał trzeci tydzień lutego, ONZ dysponuje już niezbitymi dowodami na akty potwornego ludobójstwa, do jakich wciąż dochodzi w sudańskim regionie Darfur. Najwyżsi urzędnicy sugerują, by przekazać sprawę do Międzynarodowego Trybunału Karnego, władnego sądzić nawet urzędujące głowy państwa. Ale czy w Radzie Bezpieczeństwa nie zabraknie woli politycznej? Czy dysponujące prawem weta Chiny i Rosja zdecydują się porzucić swoich coraz bardziej kłopotliwych sojuszników z Chartumu?