Ponad 800 osób zabiła na przestrzeni niemal pięćdziesięciu lat – od początku swej działalności – ETA (Euskadi Ta Askatasuna — Kraj Basków i Wolność). W ciągu ostatnich dni prasa hiszpańska obwieszczała wielce optymistycznie o pokojowej możliwości zakończenia konfliktu między władzami a organizacją terrorystyczną. Jak się jednak okazało była to radość przedwczesna. ETA broni nie złożyła, wypuszczając jedynie na światło dzienne kolejny komunikat do swych członków, w którym głosi że najwyższy czas coś zrobić, na nic i na nikogo nie czekając. I dalej podkłada na terenie całego kraju swoje bomby.

Jest taki mur, sięgający aż do nieba.  Jest taki mur, który chroni jeden świat, równocześnie zniewalając drugi. Po obydwu stronach muru żyją ludzie. Jedni grają w golfa, popijając wyszukane drinki po każdym odbiciu, podczas gdy niedaleko setki umierają z głodu i pragnienia. Czasami kilka metrów sprawia różnicę.

Wojskowa grupa w stolicy kraju, Nawakszut zajęła siedzibę państwowych kanałów radiowych i telewizyjnych oraz rezydencję prezydenta Mauretani, Maaouyi Oulda Tayi, w pobliżu której słychać było strzały.

Jedenastego marca świat jeszcze raz zobaczył skutki terroryzmu, tym razem w Madrycie. Znowu zginęły setki osób i znowu ludzie zadają sobie pytanie - dlaczego? Ten najnowszy atak terrorystyczny wywołał jednak pewne swoiste reperkusje polityczne. Nowy rząd Hiszpanii ogłosił oświadczenie o wycofaniu swych wojsk z Iraku - jednego z frontów walki z terroryzmem. Ogłoszenie takiej decyzji w kilka dni po kolejnym ataku terrorystycznym nie jest zbyt fortunne, ukazuje bowiem wielu ludziom, że terror może być bronią skuteczną.