Zabicie Asłana Maschadowa, ostatniego prezydenta wolnej Czeczenii lub, jak wolą prokremlowskie media, międzynarodowego terrorysty i bandyty rzuci się zapewne cieniem na sytuację na Kaukazie, a i zapewne w całej Rosji. Bo też nie może być inaczej. Dla tych Czeczeńów, jak pozostający na emigracji Ahmed Zakajew, którzy będąc niepoprawnymi optymistami, wierzyli jeszcze w jakąś możliwość porozumienia z rządem Putina, jest to cios, po jakim jakiejkolwiek wątpliwości co do polityki rosyjskiej mieć nie można.

Dziewięćdziesiąt dziewięć procent wniosków o azyl w Polsce pochodzi od uchodźców czeczeńskich. Dziewięćdziesiąt dziewięć procent z nich zostaje odrzuconych. Żeby uzyskać status uchodźcy należy udowodnić, że jest się osobiście zagrożonym ze strony rosyjskiej. Nie ma znaczenia to, że dla każdego Czeczena, mimo formalnego zakończenia wojny w republice, istnieje wysokie ryzyko poniesienia śmierci z rąk rosyjskich czy nawet w wyniku wypadku, w ziemi ukrytych jest bowiem mnóstwo min.

W ciagu ponad ośmiu miesięcy 2004 roku w 5 zamachach terrorystycznych zgineło w Rosji ponad 240 osób. Metro, budynek ministerstwa obrony, pokłady samolotów. Wszędzie tem czeczeńscy terroryści beznamiętnie zabijali. Ale Rosja zapominała, świat zapominał. Tragedii w Biesłanie już nie zapomną . Nie tylko dlatego , że w tej masakrze zgineły setki ludzi, przeważnie dzieci, że była to kolejny tragiczny blamaż rosyjskich służb kryzysowych i prezedenta Putina, że widzieli tą tragedię „na żywo” na ekranach telewizorów. Nie zapomną, bo może to być początek wojny w Rosji.

Masakra. To jedyne odpowiednie słowo, którym można nazwać wydarzenia sprzed paru dni z Biesłsanu. To co stało się w tym mieście pokazuje kolejne straszliwe oblicze terroryzmu. Przekroczona została pewna granica. Jako zakładnicy zostały wzięte niewinne dzieci. Tym większe oburzenie budzi fakt w jaki sposób rosyjskie władze rozwiązały kwestię odbicia biesłańskiej szkoły

Trzy lata temu zniszczenie przez Talibów posągu Buddy w Afganistanie wywołało liczne protesty i zbulwersowało opinię publiczną na całym świecie. Jak to możliwe, że kultura materialna jednej z najstarszych cywilizacji jest permanentnie niszczona przy milczącym przyzwoleniu UNESCO?

Konflikt w Czeczenii budzi żywe emocje wśród wszystkuch Polaków interesujących się wydarzeniami międzynarodowymi. Nie inaczej jest ze studentami kierunków politologicznych. Ich odczucia są o tyle istotne, że to właśnie oni będą mieli już za kilkanaście lat decydujący wpływ na postawę Polski wobec tej sprawy. Pod koniec ubiegłego roku w prestiżowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego odbyła się debata pod hasłem "Czy Czeczenia ma według prawa międzynarodowego prawo do niepodległości?" Dwie grupy uczestników stanęły ze sobą oko w oko jako delegacje Moskwy i Groznego. Oto zapis tej niezwykle ciekawej symulacji.

Kolejny dzień wojny i kolejny zamach czeczeńskich separatystów. Walczą o wolność dla swojego kraju. Jak jednak osądzać ludzi, którzy zabijają niewinnych? Walczą z narodem wroga, czy też przekroczyli już granicę, za którą nie nazywa się ich inaczej, jak terrorystami?