Starsza kobieta, pięćsetna (jak ma napisane na dłoni) w kolejce po naftę, spędza kilka godzin na zimnie. A wszystko to po dwóch eksplozjach, które zerwały rosyjski gazociąg, zaopatrujący Gruzję i Armenię, tym samym zatrzymując dostawy do tych dwóch kaukaskich krajów na kilka dni.

Wreszcie udało się zakończyć spór rosyjsko-ukraiński w sprawie dostaw gazu i uniknąć w ten sposób „wojny gazowej”, chociaż media ogłosiły już jej wybuch. Pytanie tylko na jak długo moskiewskie porozumienie powstrzyma władze rosyjskie przed kolejnymi przejawami imperialistycznej polityki wobec dawnej radzieckiej republiki – Ukrainy - niosącymi za sobą zagrożenie dla państw dalej wysuniętych na zachód, w tym Polski.

Na Ukrainie mówi się o próbie zmiany układu rządzącego niewygodnego dla Moskwy przez podwyżki cen gazu. W Polsce chęć renegocjacji kontraktów gazowych odbierane jest, jako kolejna forma rewanżu za zaangażowanie Warszawy w "pomarańczową rewolucję”.

O  Rosji nie da się ani pisać, ani mówić rzetelnie, jeśli ta nie tkwi w nas gdzieś głębiej, jeśli jej w sobie nie nosimy, jeśli jej sobą nie odczuwamy. Kto raz usłyszy tą ledwie słyszalną nutę, kto się do niej nastroi duszą, umysłem i ciałem, ten już na zawsze będzie kochankiem ojczyzny poetów i zbrodniarzy, filozofów i głupców regulujących bieg purpurowych rzek historii. Stanie się ofiarą wiecznego przekleństwa i doświadczy nieśmiertelnej świętości.

Ostatni tydzień obfitował w znaczące wydarzenia w dawnym ZSRR. Przede wszystkim miały miejsce wybory w Kazachstanie oraz do lokalnej Dumy w Moskwie. Choć porównujemy miasto z olbrzymim państwem, to liczba uprawnionych do głosowania była w obu przypadkach podobna. W ostatnich dniach miało także miejsce spotkanie Rady Ministerialnej OBWE, podczas którego głos państw z terenu byłego ZSRR był wyraźnie słyszalny.

Od początku lat dziewięćdziesiątych, gdy postradzieckie państwa uzyskały niepodległość, władze na Kremlu zmieniły taktykę wpływu na decyzje podejmowane w poszczególnych krajach. W czasach istnienia Związku Radzieckiego stosowano bezpośrednie rozporządzenia, które bezdyskusyjnie były wykonywane. Kontynuowanie tej „tradycji” w nowej rzeczywistości suwerennych republik nie miało już racji bytu z dwóch powodów. Po pierwsze, nikt już nie podporządkowywał się rosyjskim zarządzeniom, oprócz Białorusi, po drugie, takie bezpośrednie wtrącenie się w wewnętrzne sprawy innych państwa spotkałoby się z krytyką społeczności międzynarodowej.

"Najbardziej alarmującą rzeczą w sprawie gruzińskiej obrony i systemu wojskowego są:  niewystarczający poziom transparentności, brak kontroli publicznej, ignorowanie opinii publicznej, dochodzenia sądowe przeciwko oficerom i załamanie się wojskowego systemu edukacji. Czy coś opuściłem? O jakich reformach  my mówimy? Uwierzcie mi, ten PR może przynieść koniec dla wielu dobrych inicjatyw, kiedy nareszcie zaczynamy dostrzegać co osiągnęliśmy. Wtedy zobaczymy, że nie mamy nic oprócz PR" – mówi gruziński ekspert wojskowy Koba Liklikadze.

Przed rokiem, w wyniku pomarańczowej rewolucji, Ukraina rozluźniła więzy dzielące ją z Rosją. Podziały polityczne na linii Kijów-Moskwa zostaną niedługo przypieczętowane powstaniem nowej granicy. Tym razem w sensie fizycznym. Ukraina przystąpiła już do związanych z tym prac budowlanych.

Pobicia polskich obywateli, gazociąg pod dnem Bałtyku..., a teraz kolejne napięcie w stosunkach polsko-rosyjskich. Tym razem za pretekst posłużyło mięso. Oczekiwanego ocieplenia nie przyniosło powołanie na ministra spraw zagranicznych Polski byłego ambasadora w Moskwie Stefana Mellera. Łamiąc porozumienie z Unią Europejską Rosja mści się za pomarańczową rewolucję i niepożądane wypowiedzi prezydenta-elekta Lecha Kaczyńskiego. Podobnie postępuje z innymi państwami regionu.