Imperium, mocarstwo, carat - te słowa najczęściej pojawiają się przy opisie współczesnej Rosji. O imperialistycznych zapędach świadczy rola hegemona w regionie, z kolei mocarstwowa pozycja ugruntowana została dzięki surowcom naturalnym a także silnej i dobrze uzbrojonej armii. Jeśli zaś chodzi o carat, to opinia ta tyczy się formy sprawowania władzy. Nic dziać się nie może bez wiedzy jednego człowieka, premiera a do niedawna prezydenta Rosji, Władimira Putina. Czy w obliczu zmieniającego się świata Rosja stoi w miejscu?

Cały czas... ...mamy do czynienia z niekończącymi się działaniami wojennymi. Kres wojny jest coraz bardziej mglisty i chyba nieosiągalny przy obecnym zaangażowaniu świata zewnętrznego. Wojska rosyjskie z dnia na dzień zajmują kolejne gruzińskie miasta, niszczą kolejne bazy wojskowe oraz przyzwalają na rabowanie dobytku gruzińskiej ludności cywilnej. Ta, pozbawiona dachu nad głową szuka schronienia w stolicy swojego kraju, Tbilisi. Dalsza eskalacja konfliktu doprowadzi do przeludnienia miasta i w rezultacie może stać się przyczyną poważnych napięć społecznych na tle politycznym.

Konflikt w Gruzji, oprócz kilku widocznych i istotnych kwestii, poruszył jedną, która do tej pory była celowo (bądź nie) pomijana. Stany Zjednoczone i Unia Europejska nie mogły do tej pory znaleźć przekonujących wobec siebie argumentów, do negocjacji dotyczących nakreślenia podstawowych założeń wspólnej polityki energetycznej. Impas w rozmowach spowodowany był diametralnie różnym podejściem obu stron do dialogu. Stanowczość i bezwzględność amerykańskiej realpolitik w tej materii pozostawiał wiele do życzenia wobec znacznie bardziej ugodowej strony europejskiej. Nawet, wydawać by się mogło, przekonywujący argument  coraz wyższych cen surowców energetycznych na świecie, nie jest w stanie przekonać i zintegrować Zachodu ku dalszym działaniom. Realizowanie swoich interesów oddzielnie nie będzie wpływało pozytywnie na sytuację, o czym dobitnie przekonujemy się już od interwencji USA w Iraku. Wtedy to chwilowa stabilizacji cen, w długofalowym rezultacie doprowadziła do rekordowych stawek.

Na Kaukazie znowu wrze. Tym razem punktami zapalnymi stały się zbuntowane republiki, stanowiące formalnie terytorium Gruzji, a mianowicie Abchazja i Południowa Osetia. Nieuznawane przez społeczność międzynarodową, od zawsze ciążyły one ku Rosji, powodując nieustanne napięcia na linii Tbilisi-Moskwa. Wydaje się, że w obecnej sytuacji wystarczy jedynie iskra, nieco mocniejsze słowo użyte przez któregoś polityka, by wywołać trudny do ugaszenia pożar.