Publikacja pięciopunktowego planu walki z terroryzmem, przygotowanego przez sekretarza generalnego Kofiego Annana, była najważniejszym wydarzeniem drugiego tygodnia marca w świeciee ONZ. Swój długo oczekiwany raport opublikowała też brytyjska komisja ekspertów od Afryki, zaś w Sarajewie powstał pierwszy w byłej Jugosławii krajowy sąd do spraw zbrodni wojennych. Tymczasem Zgromadzenie Ogólne przyjęło rezolucję sprzeciwiającą się klonowaniu ludzkich komórek.

"Seksskandal". To niemile brzmiące słowo już po raz kolejny było motywem dominującym tydzień w świecie ONZ. Weteran holenderskiej polityki, były premier Ruud Lubbers, odszedł w niesławie ze stanowiska Wysokiego Komisarza ds. Uchodźców z powodu oskarżeń o molestowanie podwładnej. Dalekie od zakończenia jest dochodzenie w sprawie wykorzystywania miejscowych kobiet i dziewczynek przez Błękitne Hełmy w Kongo, a tymczasem pierwsze oskarżenie o gwałt zostało skierowane przeciw członkom misji ONZ na Haiti.

Najwyraźniej świat uczy się na błędach. Niespełna miesiąc po tragicznym w skutkach tsunami w Azji, ONZ ogłosiło decyzję o budowie międzynarodowego systemu wczesnego ostrzegania o klęskach żywiołowych. Może dzięki temu uda się zapobiec kolejnym dramatom ludzi i całych państw. Poza tym w świecie NZ, kolejni dwaj Serbowie zostali skazani przez trybunał w Hadze za udział w masakrze w Srebrenicy. Maltańczykom zaś przyszło się wstydzić za brutalne traktowanie azylantów.

Drugi tydzień stycznia z pespektywy ONZ mógł napawać optymizmem. Wybory następcy Jasera Arafata przebiegły znaczniej sprawniej niż się spodziewano, a w Sudanie udało się ugasić, przynajmniej póki co, jeden z dwóch trawiących kraj wielkich konfliktów wewnętrznych. Cieniem kładła się jedynie osobista tragedia Nelsona Mandeli, który stracił ostatnie ze swoich żyjących dzieci - jego 54-letni syn zmarł na AIDS. Tymczasem na Mauritiusie odbywał się szczyt małych państw wyspiarskich.

Bezsilność jest odczuciem, z którym się budzę i zasypiam. A przerażenie towarzyszy mi każdego dnia. Wszystko to za sprawą rzeczy, jakie jest mi dane w Kosowie oglądać i o Kosowie słyszeć. Wbrew wnioskom wynikającym z artykułów Miljana Radunovića przyczyną moich odczuć nie są złe warunki bytowe tutejszej ludności ani zagrożenie, jakie może stanowić którakolwiek ze stron kosowskiego konfliktu. Tym, co doprowadza mnie do stanu – nazwijmy to - osłupienia, jest antagonizm i nieprzystawalność tego, co się na temat Kosowa mówi z rzeczywistością. Na początku budziło to moje zainteresowanie, potem rozpaczliwą chęć wyjaśnienia wszystkiego, odkrycia jakiejś obiektywnej wersji wydarzeń; obecnie moją reakcją jest już tylko rezygnacja, bo najpewniej nic więcej nie da się zrobić. A dowodzi tego po raz wtóry artykuł MR (Miljana Radunovića).

Jednym z najbardziej skonfliktowanych regionów w Europie nadal pozostaje Kosowo. Od 1999 roku - bombardowań przeprowadzonych przez NATO na terenie Serbii - są tam obecne wojska ONZ. Czy rzeczywiście doprowadziło to do stabilizacji i pokoju? - Relacja uczestniczki Europejskiego Wolontariatu i jej komentarz do artykułu, który miesiąc temu ukazał się w e-Polityce.pl: "Premier Kuba Rozpruwacz"

Przedświąteczny tydzień przyniósł więcej niż zwykle pozytywnych wiadomości ze świata ONZ. Timor Wschodni wchodzi na wyboistą, ale bardzo potrzebną ścieżkę pojednania ze swoim byłym zaborcą, Indonezją. W Kosowie administracja międzynarodowa rozpoczęła przekazywanie powołanemu niedawno rządowi kontroli nad gospodarką. A Zgromadzenie Ogólne na dzień przed Wigilią zwiększyło budżety blisko 30 agendom ONZ z całego świata, bezpośrednio zajmującym się ochroną pokoju i praw człowieka.

Najważniejszym w świecie NZ wydarzeniem minionego tygodnia było oddalenie przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości pozwów Serbii i Czarnogóry przeciw 10 państwom NATO, które bombardowały w 1999 terytorium ówczesnej Jugosławii. Trybunał, mimo pięcioletniego rozpatrywania sprawy, nie odniósł się jednak do kwestii merytorycznych sporu, a swoją decyzję umotywował wyłącznie względami formalnymi. 

6 grudnia 2004 roku był ważnym dniem dla mieszkańców Kosowa. Wtedy odbyło się zaprzysiężenie pierwszego w historii Kosowa premiera. Został on wybrany w przeprowadzonych niedawno wyborach powszechnych. Jednak dla wielu Serbów szef kosowskiego rządu jest odrażającym zbrodniarzem wojennym. Oto opinia jednego z nich.