Aby zapisać się na listę naszego newslettera, prosimy podać swój adres email:

 

Wyszukiwarka e-Polityki :

 

Strona Główna  |  Praca  |  Reklama  |  Kontakt

 

   e-Polityka.pl / Artykuły - Świat / Kronika wyborcza: luty 2007               

dodaj do ulubionych | ustaw jako startową |  zarejestruj się  

  ..:: Polityka

  ..:: Inne

  ..:: Sonda

Czy jesteś zadowolony z rządów PO-PSL?


Tak

Średnio

Nie


  + wyniki

 

P - A - R - T - N - E - R - Z - Y

 



 
..:: Podobne Tematy
10-04-2007

 

12-02-2007

 

05-11-2012

  Zaostrzenie ustawy antyaborcyjnej

19-08-2011

  Projekt o zakazie aborcji odrzucony

01-07-2011

 

24-03-2011

 

11-09-2008

 

+ zobacz więcej

Kronika wyborcza: luty 2007 

10-03-2007

  Autor: Michał Potocki

Luty to już tradycyjnie dość leniwy miesiąc w naszym kalendarzu wyborczym. Co więcej, mimo że kilka głosowań się odbyło, żadne z nich nie przyniosło zmiany status quo. Referendum w Portugalii dotyczące kwestii przerywania ciąży zostało co prawda wygrane przez zwolenników liberalizacji przepisów, jednak z uwagi na niespełnienie wymogu frekwencji nie może być uznane za prawnie wiążące. Pozostałe wybory – parlamentarne w Lesotho oraz na Turks i Caicos i prezydenckie w Senegalu i Turkmenii – przyniosły zwycięstwo partiom rządzącym bądź urzędującym prezydentom.

 

 

WYSPY TURKS I CAICOS (terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii) – wybory parlamentarne

data: 9 lutego 2007 r.
do obsadzenia: 15 spośród 22 miejsc w Radzie Ustawodawczej Wysp Turks i Caicos (Legislative Council of the Turks and Caicos Islands) na 4-letnią kadencję w okręgach jednomandatowych; pozostałe miejsca zajmują deputowani z urzędu, mianowani oraz spiker, wybierany z zewnątrz

WYNIKI:
frekwencja 84%

Postępowa Partia Narodowa (Progressive National Party; przywódca: Michael Eugene Misick) 59,97%, 13 mandatów
Ruch Ludowo-Demokratyczny (People’s Democratic Movement; Floyd Seymour) 39,96%, 2 mandaty
Zjednoczona Partia Demokratyczna (United Democratic Party; Wendal Swann), 0,07%, bez mandatu

W SKRÓCIE: premier Misick dał przykład, jak wygrywać wybory. W pierwszych po przyjęciu nowej konstytucji wyborach parlamentarnych rządzący konserwatyści zdobyli przygniatającą większość w parlamencie. Jedynie w dwóch z czterech okręgów stołecznej wyspy Wielki Turk PNP oddała pola konkurencji. Michael Misick kieruje rządem tej brytyjskiej kolonii od 2003 r., pod rządami nowej konstytucji z 2006 r. otrzymując tytuł premiera (wcześniej był ministrem naczelnym). Rodzina Misicków zdominowała zresztą miejscową scenę polityczną. Brat premiera, Charles Washington Misick, pełnił ten urząd w latach 1991-95. Turks i Caicos mają status terytorium zamorskiego. Tę położoną między Bahamami a Haiti grupę wysp zamieszkuje 32 tys. poddanych królowej. Nie jest wykluczone, iż wyspy staną się pewnego dnia częścią Kanady. Propozycje te były wyrażane wielokrotnie od wczesnych lat 70. Wyspy otrzymałyby być może status terytorium (znacznie większe terytoria Jukon i Nunavut mają porównywalną liczbę mieszkańców), o włączenie w jej skład stara się także kanadyjska prowincja Nowa Szkocja.

czterech ostatnich przedstawicieli królowej:
gubernator Richard TAUWHARE 2005-
p.o. gubernator Mahala WYNNS 2005
gubernator Jim POSTON 2002-2005
p.o. gubernator Cynthia ASTWOOD 2002

czterech ostatnich szefów rządu:
premier (do 2006 minister naczelny) Michael Eugene MISICK (Postępowa Partia Narodowa, PNP) 2003-
minister naczelny Derek H. TAYLOR (Ruch Ludowo-Demokratyczny, PDM) 1995-2003
minister naczelny Charles Washington MISICK (PNP) 1991-1995
minister naczelny Oswald O’Neil SKIPPINGS (PDM) 1988-1991

***

REPUBLIKA PORTUGALSKA – referendum

data: 11 lutego 2007 r.
pytanie: Czy zgadzasz się na depenalizację ochotniczego przerwania ciąży, jeśli zostanie ono przeprowadzone, z wyboru kobiety, w pierwszych dziesięciu tygodniach w autoryzowanej prawnie instytucji zdrowotnej? (Concorda com a despenalização da interrupção da gravidez, se realizada, por opção da mulher, nas 10 primeiras semanas, em estabelicimento de saúde legalmente autorizado?)

WYNIKI:
frekwencja 43,57%

tak 59,25%
nie 40,75%

W SKRÓCIE: za liberalizacją ustawy antyaborcyjnej głosowała większość Portugalczyków, jednak referendum nie jest wiążące, jako że do urn poszła mniejszość uprawnionych. Mimo to, w sytuacji, gdy większość głosujących poparłą zmianę, premier José Sócrates zapowiedział dołożenie wszelkich starań do zmiany obowiązującego prawa po myśli elektoratu. Do tej pory aborcja w Portugalii była dozwolona jedynie w przypadku zagrożenia życia bądź zdrowia matki (do 12 tygodnia), gwałtu (do 16 tygodnia) i choroby płodu (do 24 tygodnia). Spośród państw Europy jedynie w Irlandii, na Malcie i w Polsce prawo antyaborcyjne jest bardziej restrykcyjne. Jedyną partią, która zdecydowanie wezwała do głosowania na „nie” było Centrum Demokratyczno-Społeczne / Partia Ludowa, mające 12 deputowanych w 230-osobowym parlamencie. W podobnym referendum przed dziewięcioma laty liberalizacja ustawy antyaborcyjnej została odrzucona.

czterech ostatnich szefów państwa:
prezydent Aníbal António Cavaco SILVA (Partia Socjaldemokratyczna, PSD) 2006-
prezydent Jorge Fernando Branco de SAMPAIO (Partia Socjalistyczna, PS) 1996-2006
prezydent Mário Alberto Nobre Lopes SOARES (PS) 1986-1996
prezydent António dos Santos Ramalho EANES (Partia Odnowy Demokratycznej) 1976-1986

czterech ostatnich szefów rządu:
premier José SÓCRATES Carvalho Pinto de Sousa (PS) 2005-
premier Pedro Miguel Santana LOPES (PSD) 2004-2005
premier José Manuel Durão BARROSO (PSD) 2002-2004
premier António Manuel de Oliveira GUTERRES (PS) 1995-2002

***

REPUBLIKA TURKMENII – wybory prezydenckie

data: 11 lutego 2007 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 4-letnią kadencję

WYNIKI:
frekwencja 95%

Gurbanguly Berdimuhammedow (Partia Demokratyczna) 89,23%
Amanýaz Atajykow (Partia Demokratyczna) 3,23%
Işanguly Nuryýev (Partia Demokratyczna) 2,38%
Muhammetnazar Gurbanow (Partia Demokratyczna) 2,37%
Orazmyrat Garajaýew (Partia Demokratyczna) 1,55%
Aşyrnyýaz Pomanow (Partia Demokratyczna) 1,31%

W SKRÓCIE: po śmierci poprzedniego karykaturalnego tyrana Saparmyrata Nyýazowa, władzę objął Gurbanguly Berdimuhammedow. Przed śmiercią Türkmenbaşy był wicepremierem i ministrem zdrowia. O jego pozycji niech świadczy fakt, że zgodnie z konstytucją w przypadku śmierci urzędującego prezydenta, zastępuje go przewodniczący Zgromadzenia Turkmenii, a jednak Öwezgeldi Ataýew został odsunięty przez Radę Bezpieczeństwa Państwowego od sukcesji pod zarzutem toczącego się przeciwko niemu postępowania prokuratorskiego. Burdimuhammedow był pewnym sukcesorem, jednak dla zapewnienia pozorów demokracji władze zdecydowały się wystawić do wyścigu także pięciu kolegów partyjnych p.o. prezydenta. Wśród nich byli wicegubernator prowincji Daşoguz Amanýaz Atajykow, merowie Abadanu Orazmyrat Garajaýew i Türkmenbaşów (dawniej Krasnowodsk) Aşyrnyyáz Pomanow, naczelnik dystryktu Garabekewul Muhammetnazar Gurbanow i wiceminister przemysłu naftowego i gazowego oraz zasobów naturalnych Işanguly Nuryýew. Rada Ludowa odrzuciła za to zgłoszenie lidera opozycji (na uchodźstwie) Hudaýberdiego Orazowa. Berdimuhammedow w kampanii wyborczej obiecał reformy gospodarcze i polityczne, w tym internetyzację kraju i udogodnienia dla prywatnych przedsiębiorców. Aby zwiększyć frekwencję władze uciekły się do groźby wstrzymania dostaw mąki (dla prowincji Lebap, jednej z mniej pokornych). Rolę marchewki odgrywały zapowiedziane prezenty dla starszych wyborców i głosujących po raz pierwszy w życiu; prezentem okazało się być wydanie książki Türkmenbaşy, wokół której trwa państwowy kult, Ruhnamy. Wieść gminna niesie, iż nowy prezydent jest nieślubnym synem Türkmenbaşy.

czterech ostatnich szefów państwa (do 1991 republika Związku Radzieckiego):
p.o. prezydent Gurbanguly Mälikgulyýewiç BERDIMUHAMMEDOW (Partia Demokratyczna, DP) 2006-
prezydent (do 1990 przewodniczący Rady Najwyższej) Saparmyrat Ataýewiç NYÝAZOW – Türkmenbaşy (DP; do 1991 Komunistyczna Partia Turkmenii, KPT) 1990-2006
przewodnicząca Prezydium Rady Najwyższej Roza Atamyratowna BAZAROWA (KPT) 1988-1990
przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Bally Ýazkuliýewiç ÝAZKULIÝEW (KPT) 1978-1988

***

KRÓLESTWO LESOTHO – wybory parlamentarne

data: 17 lutego 2007 r.
do obsadzenia: 120 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym Lesotho na 5-letnią kadencję, spośród których 80 jest obsadzanych w ordynacji większościowej (first-past-the-post), zaś 40 – z proporcjonalnej listy krajowej

WYNIKI:

Kongres Lesotho na rzecz Demokracji (Lesotho Congress for Democracy; przywódca: Bethuel Pakalitha Mosisili) 61 mandatów
Narodowa Partia Niezależna (National Independent Party) 21 mandatów
Konwent Wszech Basuto (All Basotho Convention; Tom Thabane) 17 mandatów
Partia Pracujących Lesotho (Lesotho Workers’ Party) 10 mandatów
Sojusz Partii Kongresowych (Alliance of Congress Parties; Ntsukunyane Mphanya) 4 mandaty
Narodowa Partia Basuto (Basotho National Party) 3 mandaty
Demokratyczna Partia Basuto Batho (Basotho Batho Democratic Party) 1 mandat
Demokratyczno-Narodowa Partia Basuto (Basotho Democratic National Party) 1 mandat
Ludowy Front na rzecz Demokracji (Popular Front for Democracy) 1 mandat
nieobsadzono 1 mandatu

W SKRÓCIE: zgodnie ze słowami lidera opozycji, Toma Thabanego, każdy mógł głosować jak chciał, jednak ciężko wypowiedzieć słowo „uczciwe” w kontekście tych wyborów. Faktycznie, moment głosowania był wolny, jednak władze w trakcie kampanii robiły, co mogły, aby utrudnić opozycjonistom rejestrację. Thabane sądzi, że w prawdziwie wolnych wyborach mógłby zdobyć ponad 30 mandatów, jednak nie zdecydował się wezwać swych zwolenników do manifestacji, mając na uwadze 1998 r., kiedy to mieszkańcy tego południowoafrykańskiego, górskiego królestwa wyrażali swoje niezadowolenie z wyników wyborów w tak gwałtowny sposób, iż konieczna okazała się interwencja wojsk Botswany i Południowej Afryki. Thabane stworzył partię ABC w 2006 r., po odejściu ze stanowiska ministra spraw zagranicznych. Lesotho należy do najuboższych państw świata, zaś 30% ludności jest zakażona wirusem HIV. Wybory nie odbyły się w okręgu wyborczym Makhaleng z powodu śmierci kandydata ACP. Izba wyższa parlamentu nie pochodzi z wyborów, w 2/3 składa się z najważniejszych wodzów plemiennych, zaś w 1/3 – z królewskich nominatów.

czterech ostatnich szefów państwa:
król Letsie III 1996- (regentka Karabo Mohato Bereng SEEISO 2001)
regentka ‘Mamohato 1996
król Moshoeshoe II 1995-1996
król Letsie III 1990-1995

czterech ostatnich szefów rządu:
premier Bethyel Pakalitha MOSISILI (Kongres Lesotho na rzecz Demokracji, LCD) 1998-
premier Ntsu MOKHEHLE (LCD; do 1997 Kongresowa Partia Basuto, BCP) 1994-1998
tymczasowy premier Hae PHOOFOLO 1994
premier Ntsu MOKHEHLE (BCP) 1993-1994

***

REPUBLIKA SENEGALU – wybory prezydenckie

data: 25 lutego 2007 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 5-letnią kadencję

WYNIKI:
frekwencja 70,5%

Abdoulaye Wade (Senegalska Partia Demokratyczna) 55,86%
Idrissa Sack (And Liggey Sénégal) 14,93%
Ousmane Tanor Dieng (Partia Socjalistyczna) 13,57%
Moustapha Niasse (Sojusz Sił Postępu) 5,93%
Robert Sagna (Takku Defaraat Sénégal) 2,58%
Abdoulaye Bathily (Liga Demokratyczna – Ruch Partii Pracy) 2,22%
Landing Savané (And Jëf – Afrykańska Partia na rzecz Demokracji i Socjalizmu) 2,07%
Talla Sylla (Sojusz na rzecz Postępu i Sprawiedliwości – Jëf-Jël) 0,53%
Cheikh Bamba Dièye (Front na rzecz Socjalizmu i Demokracji – Benno Jubël) 0,5%
Mamadou Lamine Diallo (Tekki Taaru Sénégal) 0,48%
Mame Adama Guèye (Sellal) 0,4%
Doudou Ndoye (Unia Postępu i Odnowy) 0,29%
Alioune Mbaye 0,26%
Louis Jacques Senghor (Ruch na rzecz Wyzwolenia Ludu Senegalskiego) 0,24%
Modou Dia 0,13%

W SKRÓCIE: głównym rywalem urzędującego prezydenta był jego dawny protegowany, ekspremier Idrissa Seck. Senegal to jedno z najbardziej demokratycznych państw regionu, obecny prezydent rządzi od 2000 r., kiedy to w wyborach odsunął człowieka, który wcześniej władał republiką przez 19 lat. Głównym problemem kraju jest bezrobocie, a także wojna domowa w położonym między Gambią a Gwineą-Bissau regionie Casamance, z którym Wade nie potrafi sobie poradzić. Mimo to zdołał pokonać wszystkich rywali w 32 spośród 34 departamentów; w 28 z nich przekroczył 50% poparcia. Dwaj konkurenci Wadego, Abdoulaye Bathily i Ousmane Tanor Dieng, oprotestowali wynik wyborczy, oskarżając władze o manipulację.

czterech ostatnich szefów państwa (do 1958 terytorium zamorskie Francji, 1958-1960 republika autonomiczna w ramach Wspólnoty Francuskiej, 1960 autonomiczna republika w ramach Federacji Mali):
prezydent Abdoulaye WADE (Senegalska Partia Demokratyczna, PDS) 2000-
prezydent Abdou DIOUF (Socjalistyczna Partia Senegalu, PSS) 1981-2000
prezydent Léopold Sédar SENGHOR (PSS; do 1976 Postępowa Unia Senegalczyków) 1960-1980
wysoki komisarz (do 1958 gubernator) Pierre Auguste Michel Marie LAMI 1957-1960

czterech ostatnich szefów rządu:
premier Chérif Macky SALL (PDS) 2004-
premier Idrissa SECK (PDS) 2002-2004
premier Mame Madior BOYE (PDS) 2001-2002
premier Moustapha NIASSE (Sojusz Sił Postępu) 2000-2001

***

Wybory parlamentarne na Madagaskarze, które miały odbyć się w grudniu 2006 r., zostały przełożone na rok bieżący. Przepraszamy za wprowadzenie w błąd wszystkich Państwa, możemy się usprawiedliwić jedynie tym, iż Madagaskar nie jest państwem, którego służby informacyjne działają bez zarzutu.

***

KALENDARIUM:

BOŚNIA I HERCEGOWINA: 9 lutego republika ma nowy rząd, w którego skład wchodzą: Sven Alkalaj (MSZ), Dragan Vrankić (finanse). Tymczasowym ministrem obrony została Marina Pendes. W kwietniu, kiedy minie moratorium na obejmowanie stanowisk cywilnych przez byłych wojskowych, panią Pendes zastąpi Selmo Cikotić. 22 lutego Borjana Kristo została prezydentem Federacji Bośni i Hercegowiny – jednego z dwóch organizmów składowych kraju.

BURUNDI: 9 lutego Gabriel Ntisezerana zastąpił Marinę Barampamę na stanowisku II wiceprezydenta.

CZAD: po śmierci premiera Pascala Yoadimnadjiego 23 lutego zastąpił go minister infrastruktury Adoum Younousmi. Po trzech dniach prezydent Idriss Déby Itno mianował na stanowisko szefa rządu Delwę Kassiré Koumakoyego.

DANIA: od 1 stycznia obowiązuje nowy podział administracyjny. W miejsce 13 hrabstw rząd utworzył 5 regionów: Danię Południową (przewodniczący Carl Holst), Jutlandię Północną (Orla Hav), Jutlandię Środkową (Bent Hansen), Miasto Stołeczne (Vibeke Storm Rasmussen) i Zelandię (Kristian Ebbensgaard).

EKWADOR: 2 lutego Lorena Escudero została ministrem obrony.

FRANCJA: 21 lutego wyodrębniono z Departmentu Zamorskiego Gwadelupy dwie nowe samodzielne jednostki administracyjne: wyspy Saint-Barthélemy i Saint-Martin otrzymały status wspólnoty zamorskiej Francji, taki sam, jak do tej pory miały Majotta, Saint-Pierre i Miquelon oraz Wallis i Futuna, a także Polinezja Francuska, choć ta ostatnia ze znacznie poszerzoną autonomią, podkreśloną dodatkowym określeniem „kraj zamorski”.

GRECJA: rząd premiera Kostasa Karamanlisa przetrwał 5 lutego głosowanie nad wotum nieufności.

GWINEA: między 9 a 26 lutego urząd premiera pełnił Eugène Camara, który po ulicznych protestach został zastąpiony przez Lansanę Kouyatégo.

HOLANDIA: 22 lutego zaprzysiężono nowy gabinet Jana Petera Balkenendego: Maxime Verhagen (MSZ), Eimert van Middelkoop (obrona), Wouter Bos (finanse), Guusje ter Horst (MSW).

INDIE: 3 lutego K. Sankaranarayanan objął urząd gubernatora Nagalandu. Wyniki wyborów parlamentarnych 13 lutego w PENDŻABIE: Partia Shiromani Akali 48 miejsc na 117 możliwych; Indyjski Kongres Narodowy (INC) 44, Partia Bharatiya Janata (BJP) 19, niezależni 5. Podobne wybory z 21 lutego w UTTARAKHANDZIE: BJP 34/70, INC 21, Partia Bahujan Samaj 3, niezależni 3, Uttarakhand Kranti Dal 3; 8/14/23 lutego w MANIPURZE: INC 30/63, niezależni 10, Nacjonalistyczna Partia Kongresowa 5, Manipurska Partia Ludowa 5, Komunistyczna Partia Indii 4, Rashtriya Janata Dal 3, Narodowa Partia Ludowa 3.

INDONEZJA: 8 lutego gubernatorem prowincji Naggroe Aceh Darussalam został Irwandi Yusuf.

IZRAEL: 15 lutego do dymisji podał się premier Autonomii Palestyńskiej Ismail Haniya, jednak dzięki porozumieniu o wielkiej koalicji tego samego dnia otrzymał misję sformowania nowego rządu.

KIRGIZJA: 6 lutego Bołotbiek Nogojbajew został szefem MSW, zaś Ednan Karabajew dwa dni później został szefem dyplomacji.

KOLUMBIA: 28 lutego Fernando Araújo objął resort spraw zagranicznych.

KONGO-KINSZASA: premier Antoine Gizenga ogłosił skład swojego rządu: Antipas Mbusa Nyamwiwi (MSZ), Chikez Diemu (obrona), Athanase Matenda Kyelu (finanse), Denis Kalume Numbi (MSW).

LESOTHO: 17 lutego wybory parlamentarne wygrało ugrupowanie rządzące.

NIGERIA: 9 lutego Sąd Apelacyjny unieważnił impeachment gubernatora Anambry, Petera Obiego. Obecna gubernator, dama Virginia Etiaba, przekazał urząd Obiemu.

PAPUA – NOWA GWINEA: 27 lutego premier zwolnił ministra obrony Martina Ainiego, samemu obejmując resort.

PERU: 26 lutego Luis Alva Castro zastąpił Pilara Mazzettiego na stanowisku szefa MSW.

POLSKA: 1 lutego odwołanego wojewodę mazowieckiego Wojciecha Dąbrowskiego zastąpił Jacek Sasin, który po dwóch tygodniach objął ten urząd ostatecznie. 7 lutego ministrem obrony narodowej został Aleksander Szczygło, zaś 8 lutego resort spraw wewnętrznych objął Janusz Kaczmarek. 26 lutego premier Jarosław Kaczyński odwołał wojewodę pomorskiego Piotra Ołowskiego. Jego obowiązki przejął I wicewojewoda Piotr Karczewski.

PORTUGALIA: referendum aborcyjne z 11 lutego okazało się nie być wiążące z powodu zbyt niskiej frekwencji.

ROSJA: 14 lutego Jurij Jewdokimow został gubernatorem Obwodu Murmańskiego. 15 lutego Anatolij Sierdiukow zastąpił Siergieja Iwanowa, który awansował na wicepremiera. Ponadto Ramzan Kadyrow został nominowany na p.o. prezydenta Czeczenii.

RUMUNIA: 5 lutego szef dyplomacji Mihai-Răzvan Ungureanu podał się do dymisji na prośbę prezydenta. 19 lutego prezydent Călin Popescu-Tăriceanu zaproponował na ten urząd Adriana Cioroianu.

SENEGAL: 25 lutego wybory prezydenckie wygrał urzędujący szef państwa Abdoulaye Wade.

SERBIA: 12 lutego do dymisji podał się szef MSW Kosowa Fatmir Rexhepi. Jego obowiązki tymczasowo pełni wiceminister Blerim Kuqi.

SŁOWENIA: od 1 stycznia obywatele Słowenii posługują się nową walutą – euro.

SOMALIA: Maxamed Maxamuud Gacmadheere został 7 lutego szefem MSW.

SUDAN: 9 stycznia nową walutą jest funt sudański.

SZWAJCARIA: 1 lutego Eva Herzog została prezydntem rządu Bazylei-Miasta.

TURKMENIA: 14 lutego został zaprzysiężony na prezydent zwycięzca wyborów z 11 lutego Gurbanguly Berdimuhammedow. Szefem resortu finansów w jego rządzie objął Hojamyrat Geldimyradow.

UKRAINA: 5 lutego prezydent Wiktor Juszczenko zwrócił się do do Rady Najwyższej o akceptację szefa dyplomacji Wołodymyra Ohryzkę. 22 lutego parlament odrzucił nominację.

WIELKA BRYTANIA: 9 lutego wybory parlamentarne na Turks i Caicos wygrała partia rządząca.

WŁOCHY: tydzień trwał kryzys gabinetowy. 21 lutego Romano Prodi podał się do dymisji, po czym – gdy prezydent Giorgio Napolitano odrzucił dymisję – zwrócił się do parlamentu o uchwalenie wotum zaufania, co zrobiono ostatniego dnia miesiąca.

ZIMBABWE: 6 lutego Samuel Mumbengegwi objął tekę ministra finansów.

ORGANIZACJE MIĘDZYNARODOWE: 1 stycznia Bułgaria i Rumunią przystąpiły do Unii Europejskiej. 1 lutego sekretarzem generalnym Wspólnoty Andyjskiej został Ekwadorczyk Freddy Ehlers Zurita. Od 2 lutego Gruzja jest członkiem Azjatyckiego Banku Rozwoju. Tego samego dnia poszerzono Organizację Narodów i Ludów Niereprezentowanych. W jej skład weszły następujące społeczności: Hmong ChaoFa (lud z Laosu), Irański Kurdystan, Mongolia Wewnętrzna (autonomiczny region Chin), Południowy Azerbejdżan (region Iranu), Rehoboth Basters (rdzenna społeczność z Namibii) i Tsimshian (rdzenna społeczność z zachodniej Kanady).

PRZYWÓDCY RELIGIJNI: 10 lutego arcybiskupem większym Trivandrum, czyli zwierzchnikiem Syryjsko-Malankarskiego Kościoła Katolickiego został Bawa Cleemis Baselios.

***

ZMARLI:

3 lutego – Adolfo Luis SCIURANO, gubernator Ziemi Ognistej (wówczas terytorium Argentyny) 15.07.1984-26.05.1986;
14 lutego – Shri Shyama Charan SHUKLA (ur. 1925 w Raipurze, wówczas Indie Brytyjskie), trzykrotny minister naczelny stanu Madhya Pradesh (Indie) 26.03.1969-29.01.1972, 23.12.1975-29.04.1977 i 09.12.1989-05.03.1990, reprezentujący Indyjski Kongres Narodowy, zmarł w Raipurze;
23 lutego – Pascal YOADIMNADJI (ur. 1950), premier Czadu od 04.02.2005, zmarł w Paryżu (Francja);
26 lutego – Iwan Pietrowicz SKLAROW (ur. 1948 w Jewstratowce, wówczas Związek Radziecki), gubernator Obwodu Niżegorodskiego 07.1997-08.08.2001, zmarł w Niżnym Nowogrodzie.

źródła: African Elections Database, Angus Reid Consultants, Caribbean Net News, CNN, ElectionGuide, ElectionWorld, Independent Online (South Africa), Rulers.org, Wikipedia, WorldStatesmen.org.

Godła państw pochodzą z Wikipedii Commons.

 

  drukuj   prześlij na email

  powrót   w górę
  Wasze komentarze
 

  komentarz autora [ 17 ]

(kraj01, 11-03-2007 14:41)

Opis:

  REPUBLIKA TURKMENII - oficjalna polska nazwa TURKMENISTAN [ 5 ]

(~po, 11-03-2007 10:35)

Opis:

 

Copyright by (C) 2007 by e-Polityka.pl - Biznes - Firma - Polityka. Wszelkie Prawa Zastrzeżone.

Kontakt  |  Reklama  |  Mapa Serwisu  |  Polityka Prywatności  |  O nas


e-Polityka.pl