Aby zapisać się na listę naszego newslettera, prosimy podać swój adres email:

 

Wyszukiwarka e-Polityki :

 

Strona Główna  |  Praca  |  Reklama  |  Kontakt

 

   e-Polityka.pl / Artykuły - Świat / Kronika wyborcza: styczeń 2007               

dodaj do ulubionych | ustaw jako startową |  zarejestruj się  

  ..:: Polityka

  ..:: Inne

  ..:: Sonda

Czy jesteś zadowolony z rządów PO-PSL?


Tak

Średnio

Nie


  + wyniki

 

P - A - R - T - N - E - R - Z - Y

 



 
..:: Podobne Tematy
23-11-2009

  Pierwsze wybory

13-05-2008

 

12-05-2008

  Serbia chce do Unii Europejskiej

10-03-2008

  Kronika wyborcza: luty 2008

16-02-2008

 

03-02-2008

  Wybory prezydenckie w Serbii

20-11-2007

 

+ zobacz więcej

Kronika wyborcza: styczeń 2007 

10-02-2007

  Autor: Michał Potocki

W styczniu wybory odbyły się jedynie w dwóch państwach świata – w Serbii i Gambii wybrano parlamenty. W tym drugim państwie obyło się bez niespodzianki o władzę zachowała partia prezydencka, zaś w belgradzkiej Skupštinie najwięcej miejsc zajęli szowinistyczni radykałowie Vojislava Šešelja.

 

 

REPUBLIKA SERBII – wybory parlamentarne

data: 21 stycznia 2007 r.
do obsadzenia: 250 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym Republiki Serbii (Narodna skupština Republike Srbije) na 4-letnią kadencję w ordynacji proporcjonalnej przy 5-procentowym progu wyborczym, niedotyczącym partii mniejszości narodowych

WYNIKI:
frekwencja 60,56%

Serbskie Stronnictwo Radykalne (Srpska radikalna stranka; przywódca: Vojislav Šešelj) 28,59%, 81 mandatów
Stronnictwo Demokratyczne (Demokratska stranka; Boris Tadić) 22,71%, 64 mandaty
Demokratyczne Stronnictwo Serbii – Nowa Serbia (Demokratska stranka Srbije – Nova Srbija; Vojislav Koštunica) 16,55%, 47 mandatów
G17 Plus (Mlađan Dinkić) 6,82%, 19 mandatów
Socjalistyczna Partia Serbii (Socijalistička partija Srbije) 5,64%, 16 mandatów
Partia Liberalno-Demokratyczna – Obywatelski Sojusz Serbii – Unia Socjaldemokratyczna –Liga Socjaldemokratów Wojwodiny (Liberalno demokratska partija – Građanski savez Srbije – Socijaldemokratska unija – Liga socijaldemokrata Vojvodine; Čedomir Jovanović) 5,31%, 15 mandatów
Sojusz Węgrów Wojwodińskich (Savez vojvođanskih Mađara; Jožef Kasa) 1,3%, 3 mandaty
Koalicja Lista na rzecz Sandżaku (Koalicija Lista za Sandžak; Sulejman Ugljanin) 0,84%, 2 mandaty
Unia Romów Serbii (Unija Roma Srbije; Rajko Đurić) 0,42%, 1 mandat
Koalicja Albańczyków Doliny Preszewskiej (Koalicija Albanaca Preševske doline) 0,42%, 1 mandat
Partia Romska (Romska partija; Šajn Srđan) 0,36%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Serbski Ruch Odnowy (Srpski pokret obnove; Vuk Drašković) 3,33%
Partia Zjednoczonych Emerytów Serbii i Partia Socjaldemokratyczna (Partija ujedinjenih penzionera Srbije i Socijaldemokratska partija; Jovan Krkobabić i Nebojša Čović) 3,11%
Ruch Siły Serbii (Pokret snaga Srbije; Bogoljub Karić) 1,75%
Aby Było Lepiej (Zato što mora bolje; Branko Pavlović) 0,39%
Koalicja Unia Węgierska (Koalicija Mađarska sloga; Andraš Agošton i Pal Šandor) 0,32%
Koalicja „Partie Wojwodińskie” (Koalicija „Vojvođanske partije”; Igor Kurjački) 0,18%
Demokratyczna Wspólnota Serbii (Demokratska zajednica Srbije; Obren Joksimović) 0,13%
Socjaldemokracja (Socijaldemokratija; Nenad Vukasović) 0,12%
Stronnictwo Reformistyczne (Reformistička stranka; Aleksandar Višnjić) 0,05%

W SKRÓCIE: wybory wygrali radykalni nacjonaliści Vojislava Šešelja, jednak najprawdopodobniej nie uda im się utworzyć rządu. Proeuropejskie partie DS. i DSS-NS zapewne zawrą koalicję, biorąc jeszcze trzeciego, mniejszego koalicjanta. Na uwagę zasługuje całkowity upadek lidera opozycji, która obaliła Slobodana Miloševića, Vuka Draškovića, który ze swoją partią nie dostał się do parlamentu. Serbia znajduje się ciągle na rozdrożu. Ważą się losy Kosowa, które zapewne zyska bardzo szeroką autonomię z czysto formalnym zwierzchnictwem Belgradu. Kosowscy Albańczycy masowo zbojkotowali zresztą te wybory. Były to pierwsze wybory parlamentarne w niepodległej Serbii – w 2006 r. rozwiązano bowiem federację z Czarnogórą w następstwie referendum niepodległościowego w tej ostatniej.

czterech ostatnich szefów państwa (do 2006 Serbia – republiką federacyjną Serbii i Czarnogóry):
prezydent Boris TADIĆ (Stronnictwo Demokratyczne – DS) 2004-
p.o. prezydent Predrag MARKOVIĆ (G17 Plus) 2004
p.o. prezydent Vojislav MIHAILOVIĆ (Serbski Ruch Odnowy) 2004
p.o. prezydent Dragan MARŠIĆANIN (Demokratyczne Stronnictwo Serbii – Nowa Serbia; DSS-NS) 2004

czterech ostatnich szefów rządu:
premier Vojislav KOŠTUNICA (DSS-NS) 2004-
premier Zoran ŽIVKOVIĆ (DS) 2003-2004
p.o. premier Žarko KORAĆ (Socjaldemokracja) 2003
p.o. premier Nebojša ĆOVIĆ (Alternatywa Demokratyczna) 2003

***

REPUBLIKA GAMBII – wybory parlamentarne

data: 25 stycznia 2007 r.
do obsadzenia: 48 na 52 miejsca w Zgromadzeniu Narodowym (National Assembly) na 5-letnią kadencję w okręgach jednomandatowych; pozostałych 5 deputowanych nominuje prezydent

WYNIKI:
frekwencja 41,7%

Sojusz na rzecz Reorientacji i Budowy Patriotycznej (Alliance for Patriotic Reorientation and Construction; przywódca: Yahya Jammeh) 42 mandaty
Zjednoczona Partia Demokratyczna (United Democratic Party; Ousainou Darboe) 4 mandaty
Narodowy Sojusz na rzecz Demokracji i Rozwoju (National Alliance for Democracy and Development) 1 mandat
niezależni 1 mandat

W SKRÓCIE: prezydent Yahya Jammeh zapewnił sobie – po zwycięstwie w ubiegłorocznych wyborach prezydenckich – także przygniatającą większość w parlamencie. Łącznie z jego nominatami, krąg jego zwolenników urósł do 47 miejsc. Dyktatura, jakich w Zachodniej Afryce wiele, wsławiła się ostatnio nadnaturalnymi zdolnościami przywódcy – prezydent Jammeh – jak ogłosiły gambijskie media (traf chciał, że tuż przed głosowaniem) – potrafi przy pomocy miejscowych ziół wyleczyć AIDS i astmę. Komentatorzy patrzą na Jammeha z rosnącym niepokojem, zwłaszcza po jego grudniowej podróży do Iranu, podczas której liderzy obu krajów zapowiedzieli zacieśnienie dwustronnych relacji.

czterech ostatnich szefów państwa:
prezydent (do 1996 przewodniczący Tymczasowej Rady Rządzącej Sił Zbrojnych, 1996 głowa państwa) Yahya Abdul-Azziz Jemus Junkung JAMMEH 1994- (Sojusz na rzecz Reorientacji i Budowy Patriotycznej)
prezydent Sir Dawda Kairaba JAWARA 1970-1994 (Ludowa Partia Postępowa)
gubernator generalny Sir Farimang Mamadi SINGATEH 1966-1970
gubernator generalny Sir John Warburton PAUL 1965-1966

***

Nadal nie ma wyników grudniowych wyborów parlamentarnych na Madagaskarze. e-Polityka.pl poda je w kolejnej Kronice wyborczej.

***

KALENDARIUM:

AUSTRIA: 2 stycznia kanclerz Wolfgang Schüssel objął też urząd szefa MSW. 11 stycznia Alfred Gusenbauer objął stanowisko kanclerza. Skład jego rządu: Norbert Darabos (obrona), Günther Platter (MSW), Wilhelm Molterer (finanse), Ursula Plassnik (MSZ).

BANGLADESZ: 11 stycznia prezydent Iajuddin Ahmed oddał stanowisko naczelnego doradcy (p.o. premiera) Fazlulowi Haque’owi, którego następnego dnia zastąpił Fakhruddin Ahmed. 14 stycznia Mirza Azizul Islam objął resort finansów.

BOLIWIA: 23 stycznia Alfredo Rada został szefem MSW.

BOŚNIA I HERCEGOWINA: 11 stycznia Nikola Spirić został premierem. 12 stycznia premierem Bośni Zachodniej został Nediljko Rimać.

BOTSWANA: 19 stycznia Charles Tibone został szefem MSW.

BRAZYLIA: w Nowy Rok nowe stanowiska objęli gubernatorzy następujących stanów: Acre (Arnóbio de Almeida), Alagoas (Teotônio Filho), Bahia (Jaques Wagner), Ceará (Cid Gomes), Dystrykt Federalny (José Arruda), Maranhão (Jackson Lago), Mato Grosso Południowe (André Puccinelli), Pará (Ana Carepa), Pernambuco (Eduardo Campos), Rio de Janeiro (Sérgio Filho), Rio Grande Południowe (Yeda Crusius), São Paulo (José Serra) i Sergipe (Marcelo Chagas).

EKWADOR: 15 stycznia Rafael Correa został prezydentem, zaś Lenín Moreno – jego zastępcą. 30 stycznia, cztery dni po śmierci w katastrofie śmigłowca minister obrony Guadalupe Larrivy, Lorena Escudero została jej następczynią.

FIDŻI: 4 stycznia szef junty Voreqe Bainimarama przywrócił w obowiązkach prezydenta Ratu Josefę Iloilo, który w zamian mianował go tymczasowym premierem wysp. 8 i 9 stycznia nowe stanowiska ministerialne objęli Ratu Epeli Nailatikau (MSZ) i Mahendra Chaudhry (zdrowie).

FILIPINY: 31 stycznia Hermogenes Ebdane, Jr. został sekretarzem obrony.

FRANCJA: 18 stycznia rząd prezydenta Gastona Tonga Sanga przetrwał trzema głosami głosowanie nad wnioskiem o wotum nieufności.

GAMBIA: 25 stycznia wybory parlamentarne wygrała partia władzy.

INDIE: 25 stycznia E.S.L. Narasimhan objął urząd gubernatora Chhattisgarhu.

IZRAEL: 25 stycznia Kneset odsunął od władzy prezydenta Moshe Katsava. Jego obowiązki pełni Dalia Itzik.

JAPONIA: 23 stycznia Hideo Higashikokubaru został zaprzysiężony na gubernatora Miyazaki po zwycięstwie w wyborach.

KAZACHSTAN: 10 stycznia premierem został Qärîm Mäsîmow. Szefem dyplomacji został Marat Tażin.

KIRGIZJA: po dwukrotnym odrzuceniu przez parlament kandydatury p.o. premiera Fieliksa Kułowa na pełnoprawny urząd premiera, prezydent Kurmanbiek Bakijew zaproponował na to stanowisko Azima Asabiekowa, którego parlament zdecydował się 29 stycznia zatwierdzić.

KOREA PÓŁNOCNA: 2 stycznia po śmierci szefa dyplomacji Paeka Nam-suna jego obowiązki objął tymczasowo wiceminister Kang Sok-ju.

MADAGASKAR: 25 stycznia został zaprzysiężony rząd gen. Charlesa Rabemananjary z Harisonem Randriarimananą jako ministrem finansów.

MIKRONEZJA: gubernatorem stanu Yap został 8 stycznia Sebastian Anefal.

NEPAL: 15 stycznia król Gyanendra został pozbawiony swoich uprawnień, nazwa państwa – zmieniona na Państwo Nepalu, zaś p.o. głowy państwa został Girija Prasad Koirala.

NIKARAGUA: 10 stycznia Daniel Ortega objął urząd prezydenta, zaś Jaime Morales – wiceprezydenta. Nazajutrz podano skład nowego rządu: Samuel Santos (MSZ), Alberto Guevara (finanse), Ana Isabel Morales (MSW).

POLSKA: 18 stycznia wojewodą mazowieckim został Wojciech Dąbrowski, podlaskim – Bohdan Józef Paszkowski, zaś p.o. warmińsko-mazurską – Anna Szyszka.

ROSJA: 13 stycznia Asłan Tchakuszinow został zaprzysiężony na prezydenta Adygei. 17 stycznia szefem rządu tej kaukaskiej republiki został Władimir Samożienkow. 26 stycznia po dymisji szefa administracji Ust’-Ordyńsko-Buriackiego Okręgu Autonomicznego jego obowiązki objął gubernator Obwodu Irkuckiego Aleksandr Tiszanin; w 2008 r. obie jednostki administracyjne zostaną połączone.

SERBIA: wybory parlamentarne 21 stycznia wygrali radykałowie.

SRI LANKA: 28 stycznia Rohitha Bogollagama został szefem MSZ, zaś Karu Jayasuriya – szefem MSW.

STANY ZJEDNOCZONE: 1 stycznia powołani zostali następujący gubernatorzy: Butch Otter (Idaho), Jim Gibbons (Newada), Eliot Spitzer (Nowy Jork) i John deJongh (Amerykańskie Wyspy Dziewicze). Następnego dnia Adrian Fenty został burmistrzem Dystryktu Kolumbii, zaś Charlie Crist – gubernatorem Florydy. 4 stycznia analogiczny urząd w Massachusetts objął Deval Patrick. 8 stycznia zaprzysiężono gubernatora Ohio Teda Stricklanda. 12 stycznia gubernatorem stanu Iowa został Chet Culver. 17 stycznia Martin O’Malley został gubernatorem stanu Maryland.

SZWAJCARIA: 1 stycznia urząd prezydenta Konfederacji objęła Micheline Calmy-Rey. Ponadto następujące kantony otrzymały nowych przywódców: Fryburg (prezydent Rady Stanu Isabelle Chassot), Gryzonia (prezydent rządu Martin Schmid), Jura (prezydent rządu Laurent Schaffter), Lucerna (sołtys Yvonne Schärli-Gerig), Szafuza (prezydent rządu Erhard Meister), Solothurn (naczelnik krajowy Peter Gomm), Vaud (prezydent Rady Stanu Charles-Louis Rochat) i Zug (naczelnik krajowy Joachim Eder).

TANZANIA: Bernard Membe został szefem dyplomacji 11 stycznia.

UKRAINA: 30 stycznia do dymisji podał się szef MSZ Borys Tarasiuk, którego tymczasowo zastąpił Wołodymyr Ohryzko.

WENEZUELA: 8 stycznia wykonawczym wiceprezydentem wykonawczym został Jorge Rodríguez, ministrem spraw wewnętrznych – Pedro Carreño, zaś ministrem finansów – Rodrigo Cabezas.

ORGANIZACJE MIĘDZYNARODOWE: 1 stycznia Ban Ki-moon (Korea Południowa) objął stanowisko sekretarza generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych). Tego samego dnia swoje stanowiska objęli: Hans-Gert Pöttering (przewodniczący Parlamentu Europejskiego, Niemiec), Colin Heseltine (przewodniczacy Współpracy Gospodarczej Azji-Pacyfiku, Australijczyk), Hamadoun Touré (sekretarz generalny Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej, Malijczyk), Abdallah Salem el-Badri (sekretarz generalny Organizacji Państw Eksportujących Ropę Naftową, Libijczyk) i Miguel Ángel Moratinos (przewodniczący Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, Hiszpan). 4 stycznia sekretarzem generalnym Światowej Organizacji Zdrowia została Chinka z Hongkongu Margaret Chan. Prezydent Ghany John Agyekum Kuffour został 29 stycznia przewodniczącym Unii Afrykańskiej.

***

ZMARLI:

4 stycznia – Marais VILJOEN (ur. 1915 w Robertson), prezydent państwowy Południowej Afryki 21.08-10.10.1978 (p.o.) i 04.06.1979-03.09.1984, reprezentujący Partię Narodową, zmarł w Pretorii;
19 stycznia – Paul Louis Gabriel CHAUVET (ur. 1904), p.o. gubernator generalny Francuskiej Afryki Zachodniej 24.05.1951-21.09.1952 oraz gubernator generalny 21.09.1951-04.04.1957 i wysoki komisarz 04.04.1957-29.01.1958 Francuskiej Afryki Równikowej.

źródła: African Elections Database, Angus Reid Consultants, ElectionGuide, ElectionWorld, Rulers.org, Wikipedia, WorldStatesmen.org.

Godła państw pochodzą z Wikipedii Commons.

 

  drukuj   prześlij na email

  powrót   w górę

Tego artykułu jeszcze nie skomentowano

Copyright by (C) 2007 by e-Polityka.pl - Biznes - Firma - Polityka. Wszelkie Prawa Zastrzeżone.

Kontakt  |  Reklama  |  Mapa Serwisu  |  Polityka Prywatności  |  O nas


e-Polityka.pl