Aby zapisać się na listę naszego newslettera, prosimy podać swój adres email:

 

Wyszukiwarka e-Polityki :

 

Strona Główna  |  Praca  |  Reklama  |  Kontakt

 

   e-Polityka.pl / Artykuły - Świat / Kronika wyborcza / Kronika wyborcza: Eurowybory 2004               

dodaj do ulubionych | ustaw jako startową |  zarejestruj się  

  ..:: Polityka

  ..:: Inne

  ..:: Sonda

Czy jesteś zadowolony z rządów PO-PSL?


Tak

Średnio

Nie


  + wyniki

 

P - A - R - T - N - E - R - Z - Y

 



 
..:: Podobne Tematy
Kronika wyborcza: Eurowybory 2004 

25-06-2004

  Autor: Michał Potocki

Po raz pierwszy w historii wybory do Parlamentu Europejskiego odbyły się w 25 państwach członkowskich. W specjalnym, unijnym wydaniu Kroniki wyborczej jako jedyni w Polsce, a być może także w Europie, przedstawiamy Państwu szczegółowe wyniki wyborów we wszystkich krajach, poczynając od tych z największą liczbą mandatów do zdobycia.

 

 

UNIA EUROPEJSKA - wybory parlamentarne

data: 10-13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 732 miejsca w Parlamencie Europejskim (PE)

WYNIKI:
frekwencja 45,5%

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów - 278 mandatów, w tym:
49 Niemców, po 28 Brytyjczyków, Francuzów i Włochów, 23 Hiszpanów, 19 Polaków, 13 Węgrów, po 11 Czechów i Greków, 8 Słowaków, po 7 Belgów, Holendrów i Portugalczyków, 6 Austriaków, po 5 Irlandczyków i Szwedów, po 4 Finów i Słoweńców, po 3 Luksemburczyków i Łotyszy, po 2 Cypryjczyków i Maltańczyków, Duńczyk i Estończyk

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów - 199 mandatów, w tym:
31 Francuzów, 24 Hiszpanów, 23 Niemców, 19 Brytyjczyków 15 Włochów, 12 Portugalczyków, 9 Węgrów, po 8 Greków i Polaków, po 7 Austriaków, Belgów i Holendrów, po 5 Duńczyków i Szwedów, po 3 Estończyków, Finów, Maltańczyków i Słowaków, po 2 Czechów i Litwinów, Irlandczyk, Luksemburczyk i Słoweniec

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów - 67 mandatów, w tym:
12 Brytyjczyków, 9 Włochów, 7 Niemców, po 5 Belgów, Finów, Holendrów i Szwedów, po 4 Duńczyków i Polaków, 3 Litwinów, po 2 Estończyków, Słoweńców i Węgrów, Cypryjczyk, Hiszpan, Luksemburka i Łotysz

Niezrzeszeni - 66 mandatów, w tym:
16 Polaków, 10 Francuzów, 8 Włochów, po 5 Czechów i Litwinów, po 3 Austriaków, Belgów, Irlandczyków, Słowaków i Szwedów, po 2 Brytyjczyków i Holendrów, Cypryjczyk, Grek i Portugalczyk

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie - 41 mandatów, w tym:
13 Niemców, 6 Francuzów, po 5 Brytyjczyków i Hiszpanów, po 2 Austriaków, Belgów, Holendrów i Włochów, Fin, Luksemburczyk, Łotysz i Szwed

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica - 39 mandatów, w tym:
po 7 Niemców i Włochów, 6 Czechów, 4 Greków, 3 Francuzów, po 2 Cypryjczyków, Duńczyków, Holendrów, Portugalczyków i Szwedów, Fin i Hiszpan

Grupa Unii na rzecz Europy Narodów - 27 mandatów, w tym:
9 Włochów, 7 Polaków, po 4 Irlandczyków i Łotyszy, 2 Portugalczyków i Duńczyk

Grupa na rzecz Europejskich Demokracji i Różnorodności - 15 mandatów, w tym:
12 Brytyjczyków, 2 Holendrów i Duńczyk

W SKRÓCIE: pierwsze wybory w poszerzonej Unii rozczarowały przede wszystkim najniższą w historii frekwencją - jest to już niemal reguła, że w każdych kolejnych eurowyborach bierze udział mniej obywateli, niż w poprzednich (od 1979 r. odpowiednio 63%, 61%, 58,5%, 56,8%, 49,8% i obecne 45,5%). Największą frakcję ponownie utworzą chadecy, choć pomniejszoną o kilkanaście miejsc. Drugie miejsce tradycyjnie dla socjalistów - wzrost o niespełna 20 mandatów. Liberałowie powiększyli swój stan posiadania o kilkanaście mandatów, skrajna lewica pomniejszyła zaś ilość swoich miejsc w Strasburgu o kilkanaście. Pozostałe partie straciły po kilku deputowanych, frakcją najbardziej powiększoną po wyborach są Niezrzeszeni. Należy jednak pamiętać, że podział miejsc jest tymczasowy, zapowiedziano m.in. utworzenie nowej grupy politycznej, umiejscowionej pomiędzy liberałami i chadecją. Możliwe jest również utworzenie eurosceptyczno-konserwatywnego klubu zrzeszającego część posłów niezależnych, a także secesjonistów z chadecji oraz Grupy na rzecz Europy Narodów. Rozpadowi ulegnie zapewne również Grupa na rzecz Europejskich Demokracji i Różnorodności, ponieważ zrzesza ona po wyborach reprezentantów zaledwie trzech krajów, zaś regulamin wymaga co najmniej pięciu.

WYBORY W ROZBICIU NA KRAJE CZŁONKOWSKIE

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 99 miejsc w PE (Europäische Parlament)

WYNIKI:
frekwencja 43%

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Christlich-Demokratische Union) 36,51%, 40 mandatów
Socjaldemokratyczna Partia Niemiec (Sozialdemokratische Partei Deutschlands) 21,52%, 23 mandaty
Sojusz 90/Zieloni (Bündnis 90/Die Grünen) 11,94%, 13 mandatów
Chrześcijańska Unia Społeczna w Bawarii (Christlich Soziale Union in Bayern) 8%, 9 mandatów
Partia Demokratycznego Socjalizmu (Partei des Demokratischen Sozialismus) 6,13%, 7 mandatów
Wolna Partia Demokratyczna (Freie Demokratische Partei) 6,07%, 7 mandatów

do parlamentu nie weszły:
Republikanie (Die Republikaner) 1,88%
Partia Ochrony Zwierząt (Die Tierschutzpartei) 1,28%
Szare Pantery (Graue Panther) 1,22%
Rodzinna Partia Niemiec (Familien-Partei Deutschlands) 1,04%
Narodowo-Demokratyczna Partia Niemiec (Nationaldemokratische Partei Deutschlands) 0,94%
Partia Feministyczna (Feministische Partei) 0,56%
Partia Ekologiczno-Demokratyczna (Ökologisch-Demokratische Partei) 0,56%
Lista Sojuszu na rzecz Niemiec (Bündnis für Deutschland Liste) 0,52%
Partia Chrześcijan Wiernych Biblii (Partei Bibeltreuer Christen) 0,38%
niezależni 0,27%
Partia Niemiecka (Deutsche Partei) 0,24%
Chrześcijański Środek - Na rzecz Niemiec pod Rozkazami BOGA (Christliche Mitte - Für ein Deutschland nach GOTTES Geboten) 0,18%
Wymarsz po Prawa Obywatelskie, Wolność i Zdrowie (Aufbruch für Bürgerrechte, Freiheit und Gesundheit) 0,17%
Niemiecka Partia Komunistyczna (Deutsche Kommunistische Partei) 0,14%
Partia Bawarska (Bayern Partei) 0,14%
Niemiecka Partia Centrum (Deutsche Zentrumspartei) 0,1%
Partia na rzecz Sprawiedliwości Społecznej (Partei für Soziale Gleichkeit) 0,1%
Ruchu Solidarności Praw Obywatelskich (Bürgerrechtsbewegung Solidarität) 0,09%

NIEMIECCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Fraktion der Europäischen Volkspartei (Christdemokraten) und Europäischer Demokraten) - 49 mandatów:
Rolf Behrend, Reimer Böge, Elmar Brok, Daniel Caspary, Jan Christian Ehler, Karl-Heinz Florenz, Michael Gahler, Lutz Friedrich Karl Goepel, Alfred Georg Gomolka, Ingeborg Gräßle, Ruth Adelheid Hieronymi, Karsten Friedrich Hoppenstedt, Georg Jarzembowski, Elisabeth Jeggle, Ewa Klamt, Christa Klaß, Dieter-Lebrecht Koch, Christoph Konrad, Werner Langen, Armin Laschet, Kurt Lauk, Kurt Lechner, Klaus-Heiner Lehne, Hans-Peter Liese, Thomas Mann, Hans-Peter Mayer, Hartmut Nassauer, Doris Gisela Pack, Markus Pieper, Hans-Gert Pöttering, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Herbert Otto Reul, Ingo Schmitt, Kurt Oswald Schnellhardt, Jürgen Herbert Schröder, Andreas Schwab, Renate Tekla Walburga Sommer, Thomas Ulmer, Rainer Wieland, Karl von Wogau (wszyscy CDU), Albert Deß, Markus Ferber, Ingo Friedrich, Angelika Niebler, Bernd Posselt, Alexander Radwan, Manfred Weber, Anja Weisgerber, Joachim Wuermeling (wszyscy CSU)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Fraktion der Sozialdemokratischen Partei Europas) - 23 mandaty:
Udo Bullmann, Garrelt Duin, Evelyne Gebhardt, Norbert Glante, Lieselotte Gröner, Klaus Hänsch, Jutta Haug, Karin Jöns, Heinz Kindermann, Constanze Krehl, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Helmut Kuhne, Josef Leinen, Erika Mann, Vural Öger, Wilhelm Piecyk, Bernhard Rapkay, Dagmar Roth-Behrendt, Mechtild Rothe, Martin Schulz, Ulrich Stockmann, Ralf Walter, Barbara Weiler (wszyscy SPD)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Fraktion der Grünen/Freie Europäische Allianz) - 13 mandatów:
Graefe zu Baringdorf, Angelika Beer, Hiltrud Breyer, Daniel Marc Cohn-Bendit, Michael Cramer, Rebecca Harms, Milan Horacek, Gisela Kallenbach, Cem Özdemir, Heidemarie-Rose Rühle, Frithjof Schmidt, Elisabeth Schroedter, Helga Trüpel (wszyscy S90/G)

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Fraktion der Liberalen und Demokratischen Partei Europas) - 7 mandatów:
Georgios Chatzimarkakis, Wolf Klinz, Silvana Koch-Mehrin, Holger Krahmer, Graf Lambsdorff, Alvaro Pickart, Wilhelm Schuth (wszyscy FDP)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Konfödorale Fraktion der Vereinigten Europäischen Linken/Nordische Grüne Linke) - 7 mandatów:
Andreas Brie, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Helmuth Markov, Tobias Pflüger, Feleknas Uca, Sarah Wagenknecht-Niemeyer, Gabriele Zimmer (wszyscy PDS)

W SKRÓCIE: niemieckie wybory przyniosły prawdziwą klęskę rządzącym socjaldemokratom - takiej porażki SPD nie doznała od… 1918 roku. Istotną sprawą w kampanii wyborczej była kwestia ewentualnego przystąpienia Turcji do Unii - także ze względu na liczbę tureckich imigrantów w Niemczech. Chadecy są generalnie przeciwko - co pomogło im odnieść tak wyraźny sukces wśród Niemców, obawiających się zalewu tureckich gastarbeiterów po otwarciu granic. Pomimo tego nie udało się zarejestrować do wyborów skrajnie prawicowej partii Ofensywa D, której jedynym punktem programu był właśnie sprzeciw wobec członkostwa Ankary oraz „postępującej islamizacji” Niemiec i Europy. Spośród nowowybranych parlamentarzystów jest sporo dotychczasowych członków parlamentu - m.in. ustępujący wiceprzewodniczący Ingo Friedrich z CSU oraz lewicowy członek Konwentu Europejskiego Klaus Hänsch. Sukces osiągnęła FDP, która wprowadziła do Strasburga 7 deputowanych; w poprzedniej kadencji nie miała zaś ani jednego posła. Frekwencja w wyborach była o 2% niższa niż w 1999 r.

REPUBLIKA FRANCUSKA

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 78 miejsc w PE (Parlament européen)

WYNIKI:
frekwencja 43%

Partia Socjalistyczna (Parti socialiste) 28,89%, 31 mandatów
Unia na rzecz Ruchu Ludowego (Union pour un mouvement populaire) 16,64%, 17 mandatów
Unia na rzecz Demokracji Francuskiej (Union pour la démocratie française) 11,95%, 11 mandatów
Front Narodowy (Front national) 9,81%, 7 mandatów
Zieloni (Verts) 7,4%, 6 mandatów
Ruch na rzecz Francji (Mouvement pour la France) 6,67%, 3 mandaty
Francuska Partia Komunistyczna (Parti communiste français) 5,24%, 2 mandaty
Komunistyczna Partia Reunionu (Parti communiste de la Réunion) 0,64%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
radykalna lewica 3,33%
mniejsze partie prawicowe 2,16%
Polowanie, Wędkarstwo, Natura, Tradycje (Chasse, peche, nature, traditions) 1,73%
mniejsze partie ekologiczne 0,97%
mniejsze partie lewicowe 0,71%
Narodowy Ruch Republikański (Mouvement national républicain) 0,31%
regionaliści 0,09%
inni 3,45%

FRANCUSCY DEPUTOWANI:
Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Groupe parlementaire du Parti socialistes européen) - 31 mandatów:
Kader Arif, Pervenche Béres, Guy Bono, Bernadette Bourzai, Marie-Arlette Carlotti, Françoise Castex, Jean-Louis Cottigny, Harlem Désir, Brigitte Douay, Anne Ferreira, Jean-Claude Fruteau, Catherine Gui-Quint, Benoît Hamon, Adeline Hazan, André Laignel, Stéphane Le Foll, Marie-Noëlle Lienemann, Pierre Moscovici, Robert Navarro, Béatrice Patrie, Vincent Peillon, Bernard Poignant, Marie-Line Reynaud, Michel Rocard, Martine Roure, Gilles Savary, Pierre Schapira, Catherine Trautmann, Yannick Vaungrenard, Barnadette Vergnaud, Henri Weber (wszyscy PS)

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Groupe du Parti populaire européen (Démocrates-Chrétiens) et Démocrates européens) - 28 mandatów:
Roselyne Bachelot, Joseph Daul, Marylene Descamps, Nicole Fontaine, Patrick Gaubert, Jean-Paul Gauzes, Françoise Grossetete, Ambroise Guellec, Brice Hortefeux, Alain Lamassoure, Véronique Mathieu, Tokia Saifi, Margie Sudre, Jacques Toubon, Ari Vatanen, Christine de Veyrac, Dominique Vlasto (wszyscy UMP), Jean-Marie Beaupuy, Jean-Louis Bourlanges, Jean-Marie Cavada, Thierry Cornillet, Janelly Fourtou, Claire Gibault, Nathalie Griesbeck, Anne Laperrouze, Bernard Lehideux, Philippe Morillon, Marielle de Sarnez (wszyscy UDF)

Niezrzeszeni (Non-inscrits) - 10 mandatów:
Bruno Gollnisch, Carl Lang, Jean-Marie Le Pen, Marine Le Pen, Jean-Claude Martinez, Lydia Schenardi, Chantal Simonot (wszyscy FN), Paul-Marie Couteaux, Patrick Louis, Philippe de Villiers (wszyscy MPF)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Groupe des Verts/Alliance libre européenne) - 6 mandatów:
Marie-Hélene Aubert, Jean-Luc Bennahmias, Hélene Flauter, Marie-Anne Isler-Béguin, Alain Lipietz, Gérard Onesta (wszyscy V)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Groupe confédéral de la Gauche unitaire européenne/Gauche verte nordique) - 3 mandaty:
Jacky Hénin, Francis Wurtz (wszyscy PCF), Paul Emile Verges (PCR)

W SKRÓCIE: rządząca centroprawicowa UMP oparła swoją kampanię na sprzeciwie wobec członkostwa Turcji w UE, jednak nie uratowało jej to przed porażką z socjalistami. Podobne stanowisko w sprawie Ankary prezentowały także mniejsze, eurosceptyczne partie, w tym narodowcy Le Pena. Specyficzną cechą francuskiego systemu wyborczego, wprowadzoną właśnie na bieżące wybory europejskie była konieczność „przeplatania” na listach kandydatów kobiet i mężczyzn. Ze znanych osobistości w nowym parlamencie warto wymienić byłego premiera, socjalistę Pierre’a Moscovici oraz… fińskiego kierowcę rajdowego Ariego Vatanena, startującego z rządzącej UMP. Frekwencja spadła w stosunku do wyborów sprzed pięciu lat o 4%.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ

data: 10 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 78 miejsc w PE (European Parliament)

WYNIKI:
frekwencja 35,85%

Partia Konserwatywna (Conservative Party) 24,87%, 25 mandatów
Partia Pracy (Labour Party) 20,24%, 17 mandatów
Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa (United Kingdom Independence Party) 15,8%, 12 mandatów
Liberalni Demokraci (Liberal Democrats) 14,56%, 12 mandatów
Partia Zielonych (Green Party) 5,66%, 2 mandaty
Szkocka Partia Pracy (Scottish Labour Party) 1,85%, 2 mandaty
Szkocka Partia Narodowa (Scottish National Party) 1,37%, 2 mandaty
Szkocka Partia Konserwatywno-Unionistyczna (Scottish Conservative and Unionist Party) 1,24%, 2 mandaty
Partia Walii (Plaid Cymru) 0,95%, 1 mandat
Unionistyczna Partia Demokratyczna (Unionist Democratic Party) 1,04%, 1 mandat
Sami Sobie (Sinn Féin) 0,86%, 1 mandat
Ulsterska Partia Unionistyczna (Ulster Unionist Party) 0,54%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Brytyjska Partia Narodowa (British National Party) 4,8%
Szacunek - Koalicja Jedności (Respect - Unity Coalition) 1,49%
niezależni 1,25%
Angielscy Demokraci (English Democrats) 0,77%
Partia Liberalna (Liberal Party) 0,57%
Socjaldemokratyczna Partia Pracy (Social Democratic Labour Party) 0,52%
Szkocka Partia Zielonych (Scottish Green Party) 0,47%
Szkocka Partia Socjalistyczna (Scottish Socialist Party) 0,36%
Chrześcijański Sojusz Ludowy (Christian Peoples Alliance) 0,34%
Obywatele Seniorzy (Seniors Citizens) 0,25%
Prowincja (Countryside) 0,25%
Partia Emerytów (Pensioners Party) 0,2%
Operacja Głos Chrześcijański (Operation Christian Vote) 0,13%
Pro-Życie (Prolife) 0,12%
Naprzód Walio (Forward Wales) 0,1%
Sojusz na rzecz Zielonego Socjalizmu (Alliance for Green Socialism) 0,08%
Partia Pokojowa (Peace Party) 0,07%
Socjalistyczna Sojusz Środowiskowy (Socialist Environmental Alliance) 0,05%
Wspólne Dobro (Common Good) 0,05%
Scottish Wind Watch 0,04%
Partia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Christian Democratic Party) 0,04%
Ludowa Partia na rzecz Lepszego Rządu (Peoples Party for Better Government) 0,03%

BRYTYJSCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Group of the European People’s Party (Christian Democrats) and European Democrats) - 28 mandatów:
Richard Ashworth, Sir Robert Atkins, Christopher Beazley, John Bowis, Philip Bradbourn, Philip Bushill-Matthews, Martin Callanan, Giles Chichester, Nirj Deva, Den Dover, James Elles, Jonathan Evans, Daniel Hannan, Malcolm Harbour, Chris Heaton-Harris, Roger Helmer, Caroline Jackson, Timothy Kirkhope, Edward McMillan-Scott, Neil Parish, Robert Sturdy, Davis Sumberg, Charles Tannock, Geoffrey Van Orden, Theresa Villiers (wszyscy CP), John Purvis, Struan Stevenson (wszyscy SCUP), Jim Nicholson (UUP)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Group of the Party of European Socialists) - 19 mandatów:
Michael Cashman, Richard Corbett, Robert Evans, Glyn Ford, Neena Gill, Mary Honeyball, Richard Howitt, Stephen Hughes, Glenys Kinnock, Linda McAvan, Arlene McCarthy, Claude Moraes, Eluned Morgan, Peter Skinner, Gary Titley, Phillip Whitehead, Terry Wynn (wszyscy LP), David Martin, Catherine Stihler (wszyscy SLP)

Grupa na rzecz Europejskich Demokracji i Różnorodności (Group for a Europe of Democracies and Diversities) - 12 mandatów:
Gerard Batten, Godfrey Bloom, Grahan Booth, Derek Clark, Nigel Farage, Robert Kilroy-Silk, Roger Knapman, Ashley Mote, Mike Nattrass, Jeffrey Titford, John Whittaker, Tom Wise (wszyscy UKIP)

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Group of the European Liberal, Democrat and Reform Party) - 12 mandatów:
Elspeth Attwooll, Chris Davies, Andrew Duff, Bill Newton Dunn, Fiona Hall, Chris Huhne, Sajjad Haider Karim, Sarah Ludford, Liz Lynne, Emma Nicholson, Diana Wallis, Grahan Watson (wszyscy LD)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Group of the Greens/European Free Alliance) - 5 mandatów:
Jean Lambert, Caroline Lucas (wszyscy GP), Ian Hudghton, Alyn Smith (wszyscy SNP), Jill Evans (PC)

Niezrzeszeni (Non-attached) - 2 mandaty:
Jim Allister (DUP), Bairbre de Brún (SF)

W SKRÓCIE: niektóre partie, walijscy nacjonaliści i zieloni potraktowali wybory do PE jako swego rodzaju plebiscyt w sprawie polityki irackiej premiera Tony’ego Blaira. W rezultacie rządzący ponieśli prawdziwą klęskę. Konserwatyści swoje zwycięstwo zawdzięczają w dużej mierze usunięciu z funkcji lidera niepopularnego Iaina Duncana Smitha i zastąpieniu go Michaelem Howardem. Duży sukces odniosła Partia Niepodległości (UKIP), wyprzedzając m.in. Liberalnych Demokratów i powiększając swój stan posiadania czterokrotnie. Głównym punktem programu UKIP jest wycofanie Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Tradycyjnie eurosceptyczni Brytyjczycy odnotowali najsłabszą (oprócz Szwecji) frekwencję spośród wszystkich krajów „starej” Unii, acz i tak 12% wyższą niż w poprzednich eurowyborach. Do Parlamentu Europejskiego wyspiarze wysłali m.in. gwiazdę serialu telewizyjnego „Eastenders” Michaela Cashmana (Partia Pracy).

REPUBLIKA WŁOSKA

data: 12-13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 78 miejsc w PE (Parlamento europeo)

WYNIKI:
frekwencja 66,8%

Zjednoczenie Drzewa Oliwnego (Uniti nell’Ulivo) 31,06%, 24 mandaty
Naprzód Włochy (Forza Italia) 20,99%, 16 mandatów
Sojusz Narodowy (Alleanza Nazionale) 11,54%, 9 mandatów
Lewica Europejska - Odbudowa Komunistyczna (Sinistra Europea - Rifondazione Comunista) 6,05%, 5 mandatów
Unia Chrześcijańskich Demokratów i Demokratów Centrum (Unione dei Democratici Cristiani e dei Democratici di Centro) 5,89%, 5 mandatów
Liga Północna (Lega Nord) 4,96%, 4 mandaty
Federacja Zielonych (Federazione dei Verdi) 2,46%, 2 mandaty
Włoscy Komuniści (Comunisti Italiani) 2,41%, 2 mandaty
Lista Emmy Bonino (Lista Emma Bonino) 2,25%, 2 mandaty
Stowarzyszenie Obywatelskie Di Pietry - Occhetty (Societa’ Civile Di Pietro - Occhetto) 2,13%, 2 mandaty
Socjaliści Zjednoczeni na rzecz Europy (Socialisti Uniti per l’Europa) 2,04%, 2 mandaty
Sojusz Ludowy - Unia Europejskich Demokratów (Alleanza Popolare - Unione Democratici Europei) 1,29%, 1 mandat
Alternatywa Społeczna (Alternativa Sociale) 1,22%, 1 mandat
Partia Emerycka (Partito Pensionati) 1,14%, 1 mandat
Płomień Trójkolorowy (Fiamma Tricolore) 0,72%, 1 mandat
Südtiroler Volkspartei (Partito Popolare Sudtirolese) 0,45%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Liberałowie Sgarbiego (Liberali Sgarbi) 0,71%
Patto Segni-Scognamiglio 0,53%
Lista Konsumentów (Lista Consumatori) 0,49%
Sojusz Autonomii Lombardii (Alleanza Lombarda Autonomia) 0,49%
Abolicyjne Zrzeszenie Zielonych (Abolizione Scorporo Verdi) 0,49%
Nowe Miasto (Paese Nuovo) 0,24%
Nie dla Euro (No Euro) 0,22%
Ruch Idei Społecznej (Movimiento Idea Sociale) 0,14%
Unia Valle d’Aosty (Union valdôtaine) 0,09%

WŁOSCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (ITA Gruppo del Partito popolare europeo (democratico-cristiano) e dei Democratici europei) - 28 mandatów:
Gabriele Albertini, Alfredo Antoniozzi, Silvio Berlusconi (5 mandatów, które prawdopodobnie zostaną ostatecznie obsadzone przez następujące osoby: Francesco Musotto, Amalia Sartori, Marcello Vernola, Iva Zaniicci, Stefano Zappala), Renato Brunetta, Giorgio Carollo, Giuseppe Castiglione, Giuseppe Gargani, Mario Mantovani, Mario Walter Mauro, Guido Podesta’, Antonio Tajani, Ricardo Ventre (wszyscy FI), Lorenzo Cesa, Salvatore Cuffaro, Antonio De Poli, Armando Dionisi, Giuseppe Follini (wszyscy UDC), Michael Ebner (PPS), Carlo Fatuzzo (PP), Mario Clemente Mastella (AP-UDE), Luigi Cocilovo (UU) oraz trzech spośród następujących kandydatów UU: Alfonso Andria, Dietlinde Gruber (2 mandaty, jeden z nich zajmie jedna z następujących osób: Fabio Ciani, Paolo Costa), Enrico Letta, Lapo Pistelli, Vittorio Prodi, Michele Santoro (2 mandaty, jeden z nich zajmie jedna z następujących osób: Vincenzo Lavarra, Pia Locatelli), Patrizia Toia, Marta Vincenzi

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Gruppo del Partito del socialismo europeo) - 15 mandatów:
Giovanni Berlinguer, Pier Luigi Bersani, Mercedes Bresso, Massimo D’Alema, Ottaviano Del Turco, Giovanni Fava, Pasqualina Napoletano, Pier Antonio Panzeri, Giovanni Pittella, Guido Sacconi, Secundo Zani, Nicola Zingaretti (wszyscy UU) oraz trzech spośród następujących kandydatów UU: Dietlinde Gruber (2 mandaty, jeden z nich zajmie jedna z następujących osób: Fabio Ciani, Paolo Costa), Michele Santoro (2 mandaty, jeden z nich zajmie jedna z następujących osób: Vincenzo Lavarra, Pia Locatelli), Marta Vincenzi

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Gruppo del Partito europeo dei liberali, democratici e riformatori) - 9 mandatów:
Antonio Di Pietro, Achille Occhetto (wszyscy SCP-O), Alessandro Battilocchio, Gianni De Michelis (wszyscy SUE), Luciana Sbarbati (UU) oraz czterech spośród następujących kandydatów UU: Alfonso Andria, Dietlinde Gruber (2 mandaty, jeden z nich zajmie jedna z następujących osób: Fabio Ciani, Paolo Costa), Enrico Letta, Lapo Pistelli, Vittorio Prodi, Michele Santoro (2 mandaty, jeden z nich zajmie jedna z następujących osób: Vincenzo Lavarra, Pia Locatelli), Patrizia Toia, Marta Vincenzi

Grupa Unii na rzecz Europy Narodów (Gruppo „Unione per ľEuropa delle nazioni”) - 9 mandatów:
Giovanni Alemanno, Roberta Angelili, Gianfranco Fini (5 mandatów, które zostaną prawdopodobnie obsadzone przez następujące osoby: Sergio Berlato, Alessandro Foglietta lub Altero Matteoli, Christiana Muscardini, Sebastiano Musmeci, Adriana Poli Bortone, o ile Fini zrzeknie się wszystkich mandatów), Maurizio Gasparri, Romano Maria La Russa (wszyscy AN)

Niezrzeszeni (Non iscritti) - 8 mandatów:
Marco Borghezio, Umberto Bossi (2 mandaty, które, o ile Bossi zrzeknie się obu, zostaną obsadzone przez następujące osoby: Gianpaolo Gobbo, Matteo Salvini), Francesco Enrico Speroni (wszyscy LN), Emma Bonino, Marco Pannella (wszyscy LB), Alessandra Mussolini (AS), Luca Romagnoli (FT)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Gruppo confederale della Sinistra unitaria europea/Sinistra verde nordica) - 7 mandatów:
Fausto Bertinotti (5 mandatów, z których 4 zostaną obsadzone przez następujące osoby: Vittorio Emanuele Agnoletto, Luisa Morgantini, Roberto Musacchio, Nicola Vendela) (wszyscy RC), Oliviero Diliberto, Marco Rizzo (wszyscy CI)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Gruppo Verde/Alleanza libera europea) - 2 mandaty:
Josef Kusstatscher, Alfono Pecoraro Scanio (FV)

W SKRÓCIE: opozycja startowała do wyborów pod hasłami wycofania wojsk włoskich z Iraku i m.in. dzięki temu hasłu je wygrała. Do PE weszła także lista skupiona wokół sędziego Antonio Di Pietro, jednego z inicjatorów antykorupcyjnej krucjaty „Czyste ręce” z 1992 r. Włochy były jednym z krajów o najbardziej egzotycznych kandydatach - spośród nich zdobyli mandat dziennikarz Michele Santoro oraz prezenterka telewizyjna Lilli Gruber. Niedopracowana ordynacja wyborcza wprowadziła sporo zamętu, który do chwili obecnej nie został jeszcze uporządkowany - partie wystawiały najpopularniejszych polityków we wszystkich pięciu okręgach wyborczych, ci zaś teoretycznie zdobyć mogli nawet pięć mandatów (i tak się stało w przypadku premiera Silvio Berlusconiego, komunisty Fausto Bertinottiego czy  wicepremiera Gianfranco Finiego). Co więcej - niektórzy wybrani eurodeputowani zrzekną się swych mandatów, z uwagi na pełnienie funkcji rządowych - z Berlusconim na czele. Jakby tego było mało, koalicja wyborcza Drzewa Oliwnego zasili trzy europejskie grupy parlamentarne. Wszystko to spowodowało, że nie jesteśmy w stanie podać państwu pełnego i ostatecznego składu włoskiej części Parlamentu Europejskiego.

KRÓLESTWO HISZPANII

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 54 miejsca w PE (Parlamento Europeo)

WYNIKI:
frekwencja 45,9%

Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (Partido Socialista Obrero Espanol) 43,3%, 25 mandatów
Partia Ludowa (Partido Popular) 41,3%, 23 mandaty
Galeuzca - Ludy Europy (Galeuzca - Pueblos de Europa) 5,17%, 3 mandaty
Zjednoczona Lewica - Inicjatywa na rzecz Zielonej Katalonii - Zjednoczona Lewica Alternatywna (Izqueirda Unida - Iniciativa per Catalunya Verds - Esquerra Unida i Alternativa) 4,16%, 2 mandaty
Europa Ludów (Europa de los Pueblos) 2,49%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Koalicja Europejska (Coalición Europea) 1,21%
Zieloni - Zielona Grupa Europejska (Los Verdes - Grupo Verde Europeo) 0,43%
Partia Konopi Indyjskiej na rzecz Legalizacji i Normalizacji (Partido Cannabis por la Legalización y Normalización) 0,35%
Miejsce-Aralar (Aralar-Zutik) 0,13%
Centrum Socjaldemokratyczne (Centro Democrático y Social) 0,09%
Falanga (La Falange) 0,09%
Partia Akcji Socjalistycznej (Partido Acción Socialista) 0,09%
Na rzecz Sprawiedliwszego Świata (Por un Mundo Mas Justo) 0,06%
Kandydatura Jedności Ludowej (Candidatura d’Unitat Popular) 0,06%
Nowa Zielona Lewica (Nueva Izquierda Verde) 0,05%
Partia „Rodzina i Życie” (Partido „Familia y Vida”) 0,05%
Socjalistyczna Internacjonalistyczna Partia Robotnicza (Partido Obrero Socialista Internacionalista) 0,05%
Narodowa Demokracja (Democracia Nacional) 0,04%
Wspólna Ziemia - Partia Nacjonalistów Kastylijskich (Tierra Comunera - Partido Nacionalista Castellano) 0,04%
Los Parados 0,03%
Hiszpańska Falanga JONS (Falange Espanola de las JONS) 0,03%
Na rzecz Europy Robotników i Chłopów. Nie Dla Konstytucji Europejskiej (Por una Europa de los Trabajadores y los Pueblos. No a la Constitución Europea) 0,03%
Partia Humanistyczna (Partito Humanista) 0,02%
Hiszpańska Partia Demokratyczna (Partido Demócrata Espanol) 0,02%
Salamanka, Zamora, Leon - Regionalna Partia Ziemi Leonu (Salamanca, Zamora, León - Partido Regionalista del País Leónes) 0,02%
My - Zjednoczeni Ludowi (Nós - Unidade Popular) 0,02%
Państwo Katalońskie (Estat Catala) 0,01%
Prawdziwa Falanga (Falanga Auténtica) 0,01%
Koalicja Liberalna (Coalición Liberal) 0,01%
Partia Karlistowska (Partido Carlista) 0,01%
Unia Liberalnych Centrystów (Unión Centrista Liberal) 0,01%

HISZPAŃSCY DEPUTOWANI:

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Grupo Parlamentario del Partido Socialista Europeo) - 24 mandaty:
24 spośród 25 następujących kandydatów PSOE: Inés Ayala Sender, María Badian i Cutxet, Enrique Baron Crespo, Alejandro Cercas Alonso, Josep Borrel Fontelles, Joan Calabuig Rull, Carlos Carnero González, Rosa María Díez Gonzalez, Bárbara Dührkop Dührkop, Iratxe García-Perez, Davi Hammerstein Mintz, Miguel Angel Martinez Martinez, Antonio Masip Hidalgo, Manuel Medina Ortega, Emilio Menéndez del Valle, Rosa Miguelez Ramos, Javier Moreno Sanchez, Raimon Obiols i Germa, Francisca Pleguezuelos Aguilar, Teresa Riera Madurell, María Isabel Salinas Garcia, Antolín Sánchez Presedo, María Sornosa Martinez, María Elena Valenciano Martinez, Luis Yanez Barnuevo Garcia

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Grupo del Partido Popular Europeo (Demócrata-Cristianos) y Demócratas Europeos) - 23 mandaty:
Pilar Ayuso González, Pilar del Castillo Vera, Agustín Díaz de Mera García-Consuegra, Carmen Fraga Estéves, Gerardo Galeote Quecedo, José Manuel García-Margallo Marfil, Salvador Garriga Polledo, Luis de Grandes Pascual, Cristina Gutiérrez-Cortines Corral, Luis Herrero-Tejedor Algar, Carlos Iturgáiz Angulo, Antonio López Istúriz, Ana Mato Adrover, Jaime Mayor Oreja, Inigo Méndez de Vigo Montojo, Francisco Millán Mon, Cristóbal Montoro Romero, José Javier Pomés Ruiz, Ignacio Salafranca Sánchez-Neira, Daniel Luis Varela Suances-Carpegna, Alejo Vidal-Quadras i Roca (wszyscy PP)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Grupo de los Verdes/Alianza Libre Europea) - 5 mandatów:
Camilo Nogueira, Josu Ortuondo (wszyscy GPE), Bernat Joan i Mari (EP), Raúl Romeva (IU), 1 z ww. 25 kandydatów PSOE

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Grupo del Partido Europeo de los Liberales, Demócratas y Reformistas) - 1 mandat:
Ignasi Guardans (GPE)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Grupo Confederal de la Izquierda Unitaria Europea/Izquierda Verde Nórdica) - 1 mandat:
Willy Meyer (IU)

W SKRÓCIE: hiszpańscy socjaliści zwyciężyli w kolejnych wyborach na fali pacyfistycznych nastrojów po zamachu z 11 marca. PSOE startowała pod hasłami zacieśnienia współpracy z Niemcami i Francją oraz poparcia konstytucji europejskiej.

RZECZPOSPOLITA POLSKA

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 54 miejsca w Parlamencie Europejskim

WYNIKI:
frekwencja 20,87%

Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej 24,1%, 15 mandatów
Liga Polskich Rodzin 15,92%, 10 mandatów
Prawo i Sprawiedliwość 12,67%, 7 mandatów
Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej 10,78%, 6 mandatów
Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy 9,35%, 5 mandatów
Unia Wolności 7,33%, 4 mandaty
Polskie Stronnictwo Ludowe 6,34%, 4 mandaty
Socjaldemokracja Polska 5,33%, 3 mandaty

do parlamentu nie weszły:
Unia Polityki Realnej 1,87%
Narodowy Komitet Wyborczy Wyborców 1,56%
Inicjatywa dla Polski 1,45%
Krajowa Partia Emerytów i Rencistów - Partia Ludowo-Demokratyczna 0,8%
Konfederacja Ruch Obrony Bezrobotnych 0,61%
Ogólnopolski Komitet Obywatelski „OKO” 0,58%
Polska Partia Pracy 0,54%
Antyklerykalna Partia Postępu „Racja” 0,3%
Zieloni 2004 0,27%
Demokratyczna Partia Lewicy 0,09%
Razem dla Przyszłości 0,05%
Narodowe Odrodzenie Polski 0,04%
Polska Partia Narodowa 0,04%

POLSCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów - 19 mandatów: Jerzy Buzek, Zdzisław Chmielewski, Małgorzata Handzlik, Stanisław Jałowiecki, Filip Kaczmarek, Bogdan Klich, Barbara Kudrycka, Janusz Lewandowski, Jan Olbrycht, Paweł Piskorski, Jacek Protasiewicz, Jacek Saryusz-Wolski, Bogusław Sonik, Zbigniew Zaleski, Tadeusz Zwiefka (wszyscy PO), Zbigniew Kuźmiuk, Zdzisław Podkański, Czesław Siekierski, Janusz Wojciechowski (wszyscy PSL)

Niezrzeszeni - 16 mandatów: Filip Adwent, Sylwester Chruszcz, Maciej Giertych, Dariusz Grabowski, Urszula Krupa, Bogdan Pęk, Mirosław Piotrowski, Bogusław Rogalski, Witold Tomczak, Wojciech Wierzejski (wszyscy LPR), Marek Czarnecki, Ryszard Czarnecki, Bogdan Golik, Wiesław Kuc, Jan Masiel, Leopold Rutowicz (wszyscy Samoobrona)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów - 8 mandatów: Lidia Geringer de Oedenberg, Adam Gierek, Bogusław Liberadzki, Marek Siwiec, Andrzej Szejna (wszyscy SLD-UP), Genowefa Grabowska, Józef Pinior, Dariusz Rosati (wszyscy SdPl)

Grupa Unii na rzecz Europy Narodów - 7 mandatów: Adam Bielan, Anna Fotyga, Mieczysław Janowski, Michał Kamiński, Marcin Libicki, Wojciech Roszkowski, Konrad Szymański (wszyscy PiS)

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów - 4 mandaty: Bronisław Geremek, Jan Kułakowski, Janusz Onyszkiewicz, Grażyna Staniszewska (wszyscy UW)

W SKRÓCIE: nie zdołały zarejestrować się w ani jednym okręgu następujące listy wyborcze: Praca Zdrowie Ekologia, Nowa Lewica, Grupa Ludzi Kreatywnych, Śląski Komitet Wyborczy Wyborców, Komitet Wyborczy Wyborców Absolwentów Grandes Ecole AGE, Polska Droga, Młodzi do Europy, Racja Stanu, Komitet Wyborczy Wyborców Krystyny Mikulanki oraz Nowi Ludzi w Polskiej Europie. Spośród nich jedyną znaną szerzej organizacją była oczywiście Nowa Lewica Piotra Ikonowicza. Sporą niespodzianką był dobry wynik antyeuropejskiej LPR i słaby rezultat Samoobrony. Do Parlamentu dostał się były premier Jerzy Buzek oraz dwaj byli szefowie dyplomacji - Bronisław Geremek i Dariusz Rosati. Szerzej o wyborach w Polsce - w specjalnym wydaniu Kroniki wyborczej, opublikowanym dziś w Dziale krajowym e-Polityki.

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW

data: 10 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 27 miejsc w PE (Europees Parlement)

WYNIKI:
frekwencja 39,1%

Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny (Christen Demokratisch Appel) 24,43%, 7 mandatów
Partia Pracy (Partij van de Arbeid) 23,6%, 7 mandatów
Ludowa Partia na rzecz Wolności i Demokracji (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie) 13,2%, 4 mandaty
Zielona Lewica (Groen Links) 7,39%, 2 mandaty
Jawna Europa (Europa Transparant) 7,33%, 2 mandaty
Partia Socjalistyczna (Socialistische Partij) 6,97%, 2 mandaty
ChristenUnie - Staatkundig Gereformeerde Partij (Unia Chrześcijańska - Zreformowana Partia Polityczna) 5,87%, 2 mandaty
Demokraci 66 (Democraten 66) 4,25%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Partia na rzecz Zwierząt (Partij voor de Dieren) 3,22%
Lista Pima Fortuyna (Lijst Pim Fortuyn) 2,55%
Partia na rzecz Północy (Partij voor het Norden) 0,38%
Nowe Prawa (Nieuw Rechts) 0,33%
Europa Zdatna do Życia (Leefbaar Europa) 0,19%
Europa Demokratyczna (Democratisch Europa) 0,18%
Szacunek.nu (Respect.nu) 0,1%

HOLENDERSCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Fractie van de Europese Volkspartij (Christendemocraten) en Europese Democraten) - 7 mandatów:
Bert Doorn, Camiel Eurlings, Jan Maat, Maria Martens, Lambert van Nistelrooij, Ria Oomen-Ruijten, Corien Wortmann-Kool (wszyscy CDA)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Franctie van de Partij van de Europese Sociaal-democraten) - 7 mandatów:
Max van den Berg, Emine Bozkurt, Ieke van den Burg, Thijs Berman, Dorette Corbey, Edith Mastenbroek, Jan Marinus Wiersma (wszyscy PvdA)

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Fractie van de Europese Liberale en Democratische Partij) - 5 mandatów:
Jeanine Hennis-Plaschaert, Jules Maaten, Toine Manders, Jan Mulder (wszyscy VVD), Sophie in ‘t Veld (D66)

Grupa na rzecz Europejskich Demokracji i Różnorodności (Fractie Europa van Democratieën in Diversiteit) - 2 mandaty:
Bas Belder, Hans Blokland (wszyscy CU-SGP)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Fractie De Groenen/Vrije Europese Alliantie) - 2 mandaty:
Kathalijne Buitenweg, Joost Lagendijk (wszyscy GL)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Confederale Fractie Europees Unitair Links/Noords Groen Links) - 2 mandaty:
Kartika Liotard, Erik Meijer (wszyscy SP)

Niezrzeszeni (Niet-ingeschrevenen) - 2 mandaty:
Paul van Buitenen, Els de Groen (wszyscy ET)

W SKRÓCIE: niska frekwencja wyborcza w Holandii była spowodowana m.in. generalnym konsensusem politycznym wokół idei Unii Europejskiej. Prawicowa Lista Pima Fortuyna już przebrzmiała, zaś domagająca się większej jawności podejmowania decyzji w UE Jawna Europa i eurosceptyczna Partia Socjalistyczna nie osiągnęły znaczącego poparcia społecznego. Holendrzy, wbrew wytycznym Komisji Europejskiej, opublikowali wyniki wyborów jeszcze przed rozpoczęciem głosowania w większości pozostałych państw członkowskich.

KRÓLESTWO BELGII

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 24 miejsca w PE (Europees Parlement/Parlement européen/Europäische Parlament)

WYNIKI:
frekwencja 90,81%

Chrześcijańscy Demokraci & Flamandowie - Sojusz Nowoflamandzki (Christen-Demokratisch & Vlaams - Nieuw-Vlaamse Alliantie) 17,43%, 4 mandaty
Partia Socjalistyczna (Parti socialiste/Sozialistiche Partei) 13,63%, 4 mandaty
Blok Flamandzki (Vlaams Blok) 14,34%, 3 mandaty
Flamandzcy Liberałowie i Demokraci - Niech Żyją (Vlaamse Liberalen en Democraten - Vivant) 13,56%, 3 mandaty
Inna Partia Socjalistyczna - Duch (Socialistische Partij Anders - Spirit) 11,04%, 3 mandaty
Ruch Reformatorski (Mouvement réformateur) 10,35%, 3 mandaty
Humanistyczne Centrum Demokratów (Centre démocrate humaniste) 5,68%, 1 mandat
Zieloni! (Groen!) 4,94%, 1 mandat
Ecolo 3,75%, 1 mandat
Partia Chrześcijańsko-Społeczna (Christlich-Soziale Partei) 0,24%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Front Narodowy (Front national) 2,79%
Partia na rzecz Wolności i Postępu - Ruch Reformatorski (Partei für Freiheit und Fortschritt - Mouvement réformateur) 0,13%

BELGIJSCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Fractie van de Europese Volkspartij (Christendemocraten) en Europese Democraten/Groupe du Parti populaire européen (Démocrates-Chrétiens) et Démocrates européens/Fraktion der Europäischen Volkspartei (Christdemokraten) und europäischer Demokraten) - 7 mandatów:
Ivo Belet, Geert Bourgeois, Jean-Luc Dehaene, Marianne Thyssen (wszyscy CD&V-N-VA), Joëlle Milquet (CDH), Mathieu Grosch (CSP), Gerard Deprez (MR)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Franctie van de Partij van de Europese Sociaal-democraten/Groupe parlementaire du Parti socialistes européen/Fraktion der Sozialdemokratischen Partei Europas) - 7 mandatów:
Michel Daerden, Alain Hutchinson, Véronique de Keyser, Elio di Rupo (wszyscy PS), Said El Khadraoui, Anne van Lancker, Mia de Vits (wszyscy SPA-S)

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Fractie van de Europese Liberale en Democratische Partij/Groupe du Parti européen des libéraux, démocrates et réformateurs/Fraktion der Liberalen und Demokratischen Partei Europas) - 5 mandatów:
Karel de Gucht, Annemie Neyts, Guy Verhofstadt (VLD-V), Louis Michel, Frédérique Ries (wszyscy MR)

Niezrzeszeni (Niet-ingeschrevenen/Non-inscrits/Fraktionslos) - 3 mandaty:
Philip Claeys, Filip Dewinter, Frank Vanhecke (wszyscy VB)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Fractie De Groenen/Vrije Europese Alliantie/Groupe des Verts/Alliance libre européenne/Fraktion der Grünen/Freie Europäische Allianz) - 2 mandaty:
Pierre Jonckheer (E), Bart Staes (G!)

W SKRÓCIE: Belgowie odnotowali tradycyjnie najwyższą frekwencję - głównie dlatego, iż w tej monarchii wybory są obowiązkowe. Do Parlamentu Europejskiego wybrano 14 Flamandów, 9 Walonów i Niemca - m.in. premiera Guya Verhofstadta i wiceprzewodniczącego Konwentu Europejskiego i byłego szefa Jean-Luka Dehaene’a. Sporym zaskoczeniem był nadspodziewanie dobry wynik skrajnego Bloku Flamandzkiego; jego waloński odpowiednik nie zdołał wywalczyć ani jednego mandatu.

REPUBLIKA CZESKA

data: 11-12 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 24 miejsca w PE (Evropský parlament)

WYNIKI:
frekwencja 28,32%

Obywatelska Partia Demokratyczna (Občanská demokratická strana) 30,04%, 9 mandatów
Komunistyczna Partia Czech i Moraw (Komunistická strana Čech a Moravy) 20,26%, 6 mandatów
Stowarzyszenie Niezależnych i Europejscy Demokraci (Sdrużení nezávislých a Evropstí demokráté) 11,02%, 3 mandaty
Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna - Czechosłowacka Partia Ludowa (Křest’anská a demokratická unie - Československá strana lidová) 9,57%, 2 mandaty
Czeska Partia Socjaldemokratyczna (Česká strana sociálne demokratická) 8,78%, 2 mandaty
niezależni 8,18%, 2 mandaty

do parlamentu nie weszły:
Partia Zielonych (Strana zelených) 3,16%
Unia Liberalnych Demokratów (Unie liberálních demokratů) 1,69%
Blok Prawicowy (Pravý Blok) 1,17%
Inicjatywa Niezależna (Nezávislá iniciativa) 0,71%
Republikanie Miroslava Sládka (Republikáni Miroslava Sládka) 0,67%
Poetycka Partia Balbiny (Balbínova poetická strana) 0,59%
Partia na rzecz Życiowego Bezpieczeństwa (Strana za żivotní jistoty) 0,51%
Partia Ojczyźniana - Połączone Siły Obywatelskie (Strana venkova - spojené občanské síly) 0,5%
Stowarzyszenie Bezpartyjnych (Sdrużení nestraníků) 0,5%
Na rzecz Stowarzyszenia Moraw w Zjednoczonej Europie (Za zájmy Moravy ve sjednocené Evrope) 0,39%
Partia Zdrowego Rozsądku (Strana zdravého rozumu) 0,27%
Partia na rzecz Otwartego Społeczeństwa (Strana pro otevřenou společnost) 0,23%
Partia Konserwatywna (Konzervativní strana) 0,21%
Korona Czeska (Monarchistyczna Partia Czech, Moraw i Śląska) (Koruna Česká (monarchistická strana Čech, Moravy a Slezska) 0,19%
Masarykowska Partia Demokratyczna (Masarykova demokratická strana) 0,18%
Partia Dzielnicowa (Delnická strana) 0,18%
Sojusz Humanistyczny (Humanistická aliance) 0,17%
Helax - Ostrawa Się Bawi (Helax - Ostrava se baví) 0,14%
Koalicja Ludowa (Národní koalice) 0,12%
Partia Obywateli Republiki Czeskiej (Strana občanů republiky České) 0,11%
Viktor Kożený - Federalna Demokracja Obywatelska (Viktor Kożený - Občanská federalní demokrácie) 0,08%
Partia Pracy (Strana práce) 0,07%
Partia Demokratycznego Socjalizmu (Strana demokratického socialismu) 0,07%
Wolni (Svobodní) 0,05%
Ogólnokrajowa Partia Obywatelska (Vseobecna demokratická strana) 0,03%

CZESCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Evropská lidová strana (křesťanstí demokraté) a Evropstí demokraté) - 11 mandatów:
Petr Duchoň, Hynek Fajmon, Miroslav Ouzský, Nina Škottová, Ivo Strejček, Oldřich Vlasák, Jan Zahradil, Jaroslav Zveřina (2 mandaty; z jednego będzie musiał zrezygnować) (wszyscy ODS), Jan Březina, Zuzana Roithová (wszyscy KDU-ČSL)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Konfederace evropské levice a Severské zelené levice) - 6 mandatów:
Vera Flasarová, Jaromír Kohlíček, Jiří Mastálka, Miloslav Ransdorf, Vladimír Remek, Daniel Stroz (wszyscy KSČM)

Niezrzeszeni (Nezařazení poslanci) - 5 mandatów:
Jana Hybásková, Tomás Zatloukal, Josef Zieleniec (wszyscy SN-ED), Jana Bobosíková, Vladimír Żelezný (wszyscy niezależni)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Evropská socialistická strana) - 2 mandaty:
Richard Falbr, Libor Rouček (wszyscy ČSSD)

W SKRÓCIE: totalna klęska rządzących socjaldemokratów połączona z drugim miejscem komunistów może doprowadzić u naszych południowych sąsiadów do rozpadu koalicji, a co za tym idzie do przedterminowych wyborów.

REPUBLIKA GRECKA

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 24 miejsca w PE (Európaikó Koinoboúlio)

WYNIKI:
frekwencja 63,22%

Nowa Demokracja (Nea Dimokratia) 43,01%, 11 mandatów
Panellino Sosialistiko Kinima (Panhelleński Ruch Socjalistyczny) 34,03%, 8 mandatów
Komunistyczna Partia Grecji (Kommounistiko Komma Ellados) 9,48%, 3 mandaty
Koalicja Lewicy i Postępu (Synaspismos tis Aristeras ke ti Proodu) 4,16%, 1 mandat
Prawosławne Zgromadzenie Ludowe (Laikos Orthodoxos Synagermos) 4,12%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Kobiety na rzecz Jednej Europy (Gynaikes gia mia alli Evropi) 0,76%
Demokratyczne Zjednoczenie Prowincji (Dimokratiki Peripheriaki Enosi) 0,73%
Ekologiczni Zieloni (Oikologoi Prasinoi) 0,67%
Zjednoczenie Centrowe (Enosi Kentroon) 0,56%
Dimosthenis Vergis - Greccy Ekolodzy (Dimosthenis Vergis - Ellines Oikologoi) 0,54%
Marksistowsko-Leninowska Komunistyczna Partia Grecji (Marxistiko-Leninistiko Kommounistiko Komma Ellados) 0,35%
Front Grecki (Elliniko Metopon) 0,25%
Demokratyczny Ruch Socjalistyczny (Dimokratiko Sosialistiko Kinima) 0,22%
Radykalny Front Lewicowy (Metopo Rizospaztikis Aristeras) 0,22%
Sojusz Antykapitalistyczny (Antikapitalistiki Symmachia) 0,19%
Zbrojna Socjalistyczna Partia Grecji (Agonistiko Sosialistiko Komma Elladas) 0,19%
Sojusz Patriotyczny (Patriotiki Symmachia) 0,17%
Tęcza (Ouranio Tokso) 0,1%
Wizja (Orama) 0,1%
Organizacja na rzecz Odbudowy Komunistycznej Partii Grecji (Organosi gia tin Anasyngrotisi tou Kommounistiko Komma Elladas) 0,08%
Konfederacja Europejska, Demokracja Bezpośrednia (Evropaiki Sympolitia, Amési Dimokratia) 0,06%

poniżej 0,005% głosów otrzymały:
(Oikologoi Enallaktikoi) 284 głosy i Wiara Chrystusowa (Christopistia) 45 głosów

GRECCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Omáda tou Europaikoú Laikoú Kómmatos (Christianodimokrátes) kai ton Europaíon Dimokraton) - 11 mandatów:
Konstantinos Chatzidakis, Georgios Dimitrakopoulos, Ioannis Glavakis, Rodi Kratsa, Emmanouil Mavrommatis, Maria Panagiotopoulou-Kassiotou, Georgios Papastamkos, Antonis Samaras, Antonios Trakatellis, Nikolaos Vakalis, Ioannis Varvitsiotis (wszyscy ND)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Omáda tou Europaikoú Sosialistikoú Kómmatos) - 8 mandatów:
Stavros Arnaoutakis, Katerina Batzeli, Panagiotis Beglitis, Stavros Lambrinidis, Maria Matsouka, Nikolaos Siphounakis, Evangelia Tzambazi, Maria-Eliza Xenogiannakopoulou (wszyscy PASOK)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Synomospondiaki Omáda tis Europaikis Enotikis Aristerás/Aristerá ton Prasínon ton Boreíon Choron) - 4 mandaty:
Athanasios Paphilis, Diamanto Manolakou, Georgios Toussas (wszyscy KKE), Dimitrios Papadimoulis (SYN)

Niezrzeszeni (Mi Eggegramménoi) - 1 mandat:
Georgios Karatzapheris (LAOS)

W SKRÓCIE: konserwatyści poszli za ciosem i po marcowych wyborach parlamentarnych zwyciężyli ponownie - i to dwukrotnie większą przewagą głosów. Socjaliści postawili na młodzież, jednak nie zdołali odrobić strat do Nowej Demokracji. Pomimo, że głosowanie w Grecji jest obowiązkowe, do urn nie poszła aż jedna trzecia uprawnionych.

REPUBLIKA PORTUGALSKA

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 24 miejsca w PE (Parlamento Europeu)

WYNIKI:
frekwencja: 38,74%

Partia Socjalistyczna (Partido Socialista) 44,5%, 12 mandatów
Koalicja Sił Portugalskich (Coligaçao Força Portugal) 33,2%, 9 mandatów
Zjednoczona Koalicja Demokratyczna (Coligaçao Democrática Unitária) 9,1%, 2 mandaty
Blok Lewicy (Bloco de Esquerda) 4,9%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Atlantycka Partia Demokratyczna (Partido Democrático Atlântico)
Komunistyczna Partia Portugalskich Pracujących (Partido Comunista dos Trabalhadores Portugueses)
Ludowa Partia Monarchistyczna (Partido Popular Monárquico)
Narodowa Partia Odnowy (Partido Nacional Renovador)
Nowa Demokracja (Nova Democracia)
Operacyjna Partia Zjednoczonych Socjalistów (Partido Operário de Unidade Socialista)
Partia Humanistyczna (Partido Humanista)
Partia Ziemi (Partido da Terra)
Ruch na rzecz Pacjenta (Movimento pelo Doente)

PORTUGALSCY DEPUTOWANI:
Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Grupo do Partido Socialistas Europeus) - 12 mandatów:
Francisco Assis, Luis Manuel Capoulas Santos, Paulo Casaca, Fausto Correia, António Costa, Edite Estrela, Emanuel Jardim Fernandes, Elisa Ferreira, Ana Gomes, Jamila Madeira, Manuel dos Santos, Sérgio Sousa Pinto (wszyscy PS)

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Grupo do Partido Popular Europeu (Democrata-Cristao) e Democratas Europeus) - 7 mandatów:
Carlo Coelho, Joao de Deus Pinheiro, Assunçao Esteves, Duarte Freitas, Vasco Graça Moura, Sérgio Marques, José Silva Pineda (wszyscy CFP)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Grupo Confederal da Esquerda Unitária Europeia/Esquerda Nórdica Verde) - 2 mandaty:
Ilha Figueiredo, Sérgio Ribeiro (wszyscy CDU)

Grupa Unii na rzecz Europy Narodów (Grupo Uniao para a Europa das Naçoes) - 2 mandaty:
Luis Queiró, José Ribeiro e Castro (wszyscy CFP)

Niezrzeszeni (Nao-inscritos) - 1 mandat:
Miguel Portas (BE)

W SKRÓCIE: kampania wyborcza w Portugalii została niemal całkowicie zaćmiona przez piłkarskie Mistrzostwa Europy. Portugalia jest kolejnym krajem, w którym rządząca koalicja centroprawicowo-socjaldemokratyczna przegrała wybory europejskie - z socjalistami.

REPUBLIKA WĘGIERSKA

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 24 miejsca w PE (Európai Parlament)

WYNIKI:
frekwencja 38,5%

Fidesz - Węgierska Unia Obywatelska (Fidesz - Magyar Polgári Szövetség) 47,4%, 12 mandatów
Węgierska Partia Socjalistyczna (Magyar Szocialista Párt) 34,3%, 9 mandatów
Sojusz Wolnych Demokratów (Szabad Demokraták Szövetsége) 7,74%, 2 mandaty
Węgierskie Forum Demokratyczne (Magyar Demokrata Fórum) 5,33%, 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Węgierska Partia Prawdy i Życia (Magyar Igazság és Élet Pártja) 2,35%
Partia Pracujących (Munkáspárt) 1,83%
Węgierska Unia Narodowa (Magyar Nemzeti Szövetség) 0,66%
Partia Socjaldemokratyczna (Szociáldemokrata Párt) 0,4%

WĘGIERSCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Európai Néppárt és Európai Demokraták) - 13 mandatów:
Etelka Barsiné Pataky, Zsolt László Becsey, Kinga Gál, Béla Glattfelder, András Gyürk, Lívia Járóka, Csaba Öry, István Pálfi, Pál Schmitt, György Schöpflin, László Surján, József Szájer (wszyscy F-MPSz), Ibolya Dávid (MDF)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Európai Szocialista Párt) - 9 mandatów:
Szabolcs Fazakas, Zita Gurmai, Gábor Harangozó, Edit Herczog, Gyula Horn, Magda Kósáné Kovács, László Kovács, Katalin Lévai, Csaba Sándor Tabajdi (wszyscy MSzP)

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Európai Liberális, Demokrata és Reformpárt) - 2 mandaty:
Gábor Demszky, István Szent-Iványi (wszyscy SzDSz)

W SKRÓCIE: poparcie premiera Pétera Medgyessy’ego dla polityki USA w Iraku kosztowało jego socjalistów oraz koalicyjnych liberałów znaczną liczbę głosów. W efekcie połowę mandatów w PE zdobył centroprawicowy Fidesz. Porażkę na całej linii poniosła natomiast ksenofobiczna partia MIÉP. Godne odnotowania jest wysokie wykształcenie węgierskich eurodeputowanych - aż 15 z nich ma tytuł doktora.

KRÓLESTWO SZWECJI

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 19 miejsc w PE (Europaparlamentet)

WYNIKI:
frekwencja 37,2%

Partia Pracujących - Socjaldemokraci (Arbetarepartiet-Socialdemokraterna) 23,89%, 5 mandatów
Umiarkowana Partia Zgromadzenia (Moderata Samlingspartiet) 17,65%, 4 mandaty
Lista Czerwcowa (Junilistan) 13,98%, 3 mandaty
Partia Lewicowa (Vänsterpartiet) 12,39%, 2 mandaty
Ludowa Partia Liberałów (Folkpartiet liberalerna) 9,53%, 2 mandaty
Partia Centrowa (Centerpartiet) 6,1%, 1 mandat
Środowiskowa Partia Zielonych (Miljöpartiet de gröna) 5,72%, 1 mandat
Chrześcijańscy Demokraci (Kristdemokraterna) 5,52%, 1 mandat

do parlamentu nie weszli:
Szwedzcy Demokraci (Sverigedemokraterna) 1,09%
Antyunijni (EU-motstaandarna) 0,62%
Narodowi Demokraci (Nationaldemokraterna) 0,29%
Socjalistyczna Partia Sprawiedliwości - Antyunijna Przeciwko Równaniu w Dół (Rättvisepartiet Socialisterna - EU-motstaandare mot nedskärningar) 0,08%
Szwecja poza UE/Partia Sprawiedliwości Ligi Wolnościowej (Sverige ut ur EU/Frihetliga rättvisepartiet) 0,01%
Europejska Partia Pracujących (Europeiska Arbetarpartiet) 0,01%

poniżej 0,005% otrzymały:
Szwedzka Partia Narodowodemokratyczna (Sveriges Nationella Demokratiska Parti) 66 głosów, Partia Kontrolna (Insynspartiet) 37 głosów, Walka Obywateli Unijnych o UE - Superpaństwo (Unionens medborgares kamp för en EU’s Super-State) 36 głosów, Prawicowa Partia Konserwatystów (Högerpartiet de konservativa) 29 głosów, Partia Wizji Europy (Vision Europa Partiet) 25 głosów, Eurosceptyczna Partia Krasnoludków - Dobrzy Przyjaciele Dzieci i Zwierząt (EU-Kritiska Tomtepartiet - Barnens och Djurens Bästa Vän) 19 głosów, Partia Wikingów - Szwecja poza UE (Vikingapartiet - Sverige ut ur EU) 9 głosów, Międzynarodowa Partia Integracyjna (Internationella IntegrationsPartiet) 8 głosów, Partia Książeczek Czekowych - Szwecja poza UE (Motbokspartiet - Sverige ut ur EU) 8 głosów, Partia UE poza Szwecją - Nie dla NATO - Wolne Sojusze: Tak (EU ut ur Sverige-partiet - Nej Till NATO - Alliansfrihet: Ja) 4 głosy, Związek Komunistyczny (Kommunistiska förbundet) 2 głosy, Partia Eurosceptyczna: Rosja Tak - Turcja Nie (EU-Kritiska Partiet: Ryssland Ja - Turkiet Nej) 2 głosy i Prawica Republikańska (Republicans Right) 1 głos

SZWEDZCY DEPUTOWANI:
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Gruppen för Europeiska folkpartiet (kristdemokrater) och Europademokraterna) - 5 mandatów:
Charlotte Cederschiöld, Christofer Fjellner, Gunnar Hökmark, Anna Ibrisagic (wszyscy MS), Anders Wijkman (K)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Europeiska socialdemokratiska partiets grupp) - 5 mandatów:
Jan Andersson, Anna Hedh, Ewa Hendkvist Petersen, Inger Segelström, Asa Westlund (wszyscy AS)

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Europeiska liberala, demokratiska och reformistiska partiets grupp) - 3 mandaty:
Maria Carlshamre, Cecilia Malmström (wszyscy FL), Lena Ek (C)

Niezrzeszeni (Grupplösa) - 3 mandaty:
Hélene Goudin, Nils Lundgren, Lars Wohlin (wszyscy J)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Gruppen Europeiska enade vänstern/Nordisk grön vänster) - 2 mandaty:
Jonas Sjöstedt, Ewa-Britt Svensson (wszyscy V)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Gruppen De gröna/Europeiska fria alliansen) - 1 mandat:
Carl Schlyter (MG)

W SKRÓCIE: aż 8 partii zdobyło mandaty w PE - dowodzi do stopnia rozdrobnienia szwedzkiej sceny politycznej. Bardzo słaby wynik odnotowali rządzący od lat socjaldemokraci. Nową siłą szwedzkiej sceny politycznej jest Lista Lipcowa, która ostatecznie zajęła trzecie miejsce. Ta eurosceptyczna partia powstała tuż przed wyborami i jest przewodzona przez byłego szefa Nordbanken Nilsa Lundgrena, przy udziale byłego szefa Sveriges Riksbank Larsa Wohlina (obaj panowie pojadą do Strasburga). W Szwecji rozczarowali wyborcy - do urn poszło zaledwie 37,2% obywateli, najmniej spośród wszystkich „starych” krajów Unii. Wyobraźnią popisali się za to politycy - w szranki stanęły tak oryginalne ugrupowania, jak Partia Wikingów i Eurosceptyczna Partia Krasnoludków. Rekord świata pobiła zapewne Prawica Republikańska, zdobywając w skali całego kraju zaledwie… jeden głos.

REPUBLIKA AUSTRII

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 18 miejsc w PE (Europäische Parlament)

WYNIKI:
frekwencja 41,8%

Socjaldemokratyczna Partia Austrii (Sozialdemokratische Partei Österreichs) 33,45%, 7 mandatów
Austriacka Partia Ludowa (Österreichische Volkspartei) 32,66%, 6 mandatów
Lista Dr Hansa-Petera Martina - Na rzecz Prawdziwej Kontroli w Brukseli (Liste Dr. Hans-Peter Martin - für echte Kontrolle in Brüssel) 14,04%, 2 mandaty
Zieloni - Zielona Alternatywa (Die Grünen - Die Grüne Alternative) 12,75%, 2 mandaty
Wolnościowa Partia Austrii (Freiheitliche Partei Österreich) 6,33%, 1 mandat

do parlamentu nie weszła:
Opozycja na rzecz Zsolidaryzowanej Europy - Lewica Europejska, Komunistyczna Partia Austrii, Niezawisła Lewica (Opposition für ein solidarisches Europa - Europäische Linke, Kommunistische Partei Österreichs, Unabhängige Linke) 0,77%

AUSTRIACCY DEPUTOWANI:
Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Fraktion der Sozialdemokratischen Partei Europas) - 7 mandatów:
Maria Berger, Herbert Bösch, Harald Ettl, Jörg Leichtfried, Christa Prets, Karin Scheele, Hannes Swoboda (wszyscy SPÖ)

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Fraktion der Europäischen Volkspartei (Christdemokraten) und Europäischer Demokraten) - 6 mandatów:
Othmar Karas, Reinhard Rack, Paul Rübig, Agnes Schierhuber, Richard Seeber, Ursula Stenzel (wszyscy ÖVP)

Niezrzeszeni (Fraktionslos) - 3 mandaty:
Hans-Peter Martin, Karin Resetarits (wszyscy LM), Andreas Mölzer (FPÖ)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Fraktion der Grünen/Freie Europäische Allianz) - 2 mandaty:
Eva Lichtenberger, Johannes Voggenhuber (wszyscy G-GA)

W SKRÓCIE: kolejny kraj i kolejne zaskoczenie. Wręcz tragicznie słabe wyniki, jakie uzyskała prawicowa FPÖ natychmiast doprowadziły do przetasowań w jej władzach. Nową przewodniczącą została Ursula Haubner, prywatnie siostra Jörga Haidera. Wolnościowcy przegrali nie tylko z dwoma głównymi partiami austriackiej sceny politycznej, ale i z Zielonymi, a nawet z naprędce skleconą listą obywatelską byłego członka SPÖ Hansa-Petera Martina. Z listy jego byłego ugrupowania dostał się natomiast do PE dotychczasowy wiceprzewodniczący Komitetu Kontroli Budżetowej UE Hubert Bösch.

KRÓLESTWO DANII

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 14 miejsc w PE (Europa-Parlamentet)

WYNIKI:
frekwencja 47,89%

Socjaldemokracja w Danii (Socialdemokratiet i Danmark) 32,65%, 5 mandatów
Lewica, Liberalna Partia Danii (Venstre, Danmarks Liberale Parti) 19,36%, 3 mandaty
Konserwatywna Partia Ludowa (Det Konservative Folkeparti) 11,35%, 1 mandat
Ruch Czerwcowy - Przeciw Unii (JuniBevaegelsen - Mod Union) 9,08%, 1 mandat
Socjalistyczna Partia Ludowa (Socialistisk Folkeparti) 7,96%, 1 mandat
Duńska Partia Ludowa (Dansk Folkeparti) 6,8%, 1 mandat
Radykalna Lewica (Det Radikale Venstre) 6,36%, 1 mandat
Ruch Ludowy przeciw UE (Folkebevaegelsen mod EU) 5,17%, 1 mandat

do parlamentu nie weszli:
Chrześcijańscy Demokraci (Kristendemokraterne) 1,28%

DUŃSCY DEPUTOWANI:
Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (De Europaeiske Socialdemokraters Gruppe) - 5 mandatów:
Ole Christensen, Henrik Dam Kristensen, Dan Jörgensen, Poul Nyrup Rasmussen, Britta Thomsen (wszyscy SD)

Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Det Europaeiske Liberale og Demokratiske Partis Gruppe) - 4 mandaty:
Niels Busk, Anne E. Jensen, Karin Riis-Jörgensen (wszyscy VDLP), Anders Samuelsen (RV)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Den Europaeiske Venstreflöjs Faellesgruppe/Nordisk Grönne Venstre) - 2 mandaty:
Ole Krarup (FmEU), Margrete Auken (SF)

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Gruppen for Det Europaeiske Folkeparti (Kristelige Demokrater) og De Europaeiske Demokrater) - 1 mandat:
Gitte Seeberg (KF)

Grupa na rzecz Europejskich Demokracji i Różnorodności (Gruppen for Demokratiernes og Mangfoldighedens Europa) - 1 mandat:
Jens-Peter Bonde (JB-MU)

Grupa Unii na rzecz Europy Narodów (Gruppen Union for Nationernes Europa) - 1 mandat:
Mogens Camre (DF)

W SKRÓCIE: Dania nie wyłamała się z ogólnej reguły, że partie rządzące przegrywają w wyborach do Europarlamentu. Liberałowie premiera Andersa Fogha Rasmussena zdobyli niecałe 20% głosów, co dało im w sumie trzy mandaty. Dla socjaldemokratów świetnym ruchem okazało się zaś wystawienie byłego premiera kraju Poula Nyrupa Rasmussena. Słaby wynik odnotowała skrajna Duńska Partia Ludowa, zaś za największego przegranego mogą uchodzić chadecy, którzy jako jedyni nie będą reprezentowani w Strasburgu przez ani jednego posła.

REPUBLIKA FINLANDII

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 14 miejsc w PE (Euroopan parlamentti/Europaparlamentet)

WYNIKI:
frekwencja 41,1%

Zgromadzenie Narodowe/Partia Zgromadzenia (Kansallinen Kokoomus/Samlingspartiet) 23,74%, 4 mandaty
Fińskie Centrum (Suomen Keskusta/Centern i Finland) 23,32%, 4 mandaty
Socjaldemokratyczna Partia Finlandii (Suomen Sosialdemokraattinen puolue/Finlands Socialdemokratiska Parti) 21,14%, 3 mandaty
Sojusz Zielonych (Vihreä Liitto/Gröna Förbundet) 10,43%, 1 mandat
Sojusz Lewicowy (Vasemmistoliitto/Vänsterförbundet) 9,14%, 1 mandat
Szwedzka Partia Ludowa (Ruotsalainen Kansanpuolue/Svenska folkpartiet i Finland) 5,7%, 1 mandat

do parlamentu nie weszli:
Fińscy Chrześcijańscy Demokraci (Suomen Kristillisdemokraatit/Kristdemokraterna i Finland) 4,28%
Fińska Partia Komunistyczna (Suomen Kommunistinen Puolue/Finlands Kommunistiska Parti) 0,62%
Prawdziwi Finowie (Perussuomalaiset/Sannfinländerna) 0,55%
Na rzecz Biednych (Köyhien Asialla/För de fattigas väl) 0,35%
Liberałowie (Liberaalit/Liberalerna) 0,22%
Emeryci na rzecz Ludu (Eläkeläiset Kansan Asialla/Pensionär för Folket) 0,2%
Fińscy Ludowi Niebiesko-Biali (Suomen Kansan Sinivalkoiset/Finlands Folks Blaavita) 0,2%
Finlandia-Ojczyzna (Suomi-Isänmaa/Finland-Fosterland) 0,12%

FIŃSCY DEPUTOWANI:
Grupa Partii Europejskich Liberałów i Demokratów (Euroopan liberaali- ja demokraattipuolueen ryhmä/Europeiska liberala, demokratiska och reformistiska partiets grupp) - 5 mandatów:
Anneli Jäätteenmäki, Hannu Takkula, Paavo Väyrynen, Kyösti Virrankoski (wszyscy KESK), Henrik Lax (RKP)

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów (Euroopan kansanpuolueen (kristillisdemokraatit) ja Euroopan demokraattien ryhmä/Gruppen för Europeiska folkpartiet (kristdemokrater) och Europademokraterna) - 4 mandaty:
Ville Itälä, Piia-Noora Kauppi, Eija-Riitta Korhola, Alexander Stubb (wszyscy KOK)

Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów (Euroopan sosiaalidemokraattisen puolueen ryhmä/Europeiska socialdemokratiska partiets grupp) - 3 mandaty:
Lasse Lehtinen, Riitta Myller, Reino Paasilinna (wszyscy SDP)

Grupa Zielonych/Wolne Przymierze Europejskie (Vihreät/Euroopan vapaa allianssi -ryhmä/Gruppen De gröna/Europeiska fria alliansen) - 1 mandat:
Satu Hassi (VIHR)

Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej/Nordycka Zielona Lewica (Euroopan yhtyneen vasemmiston konfederaatioryhmä/Pohjoismaiden vihreä vasemmisto/Gruppen Europeiska enade vänstern/Nordisk grön vänster) - 1 mandat:
Esko Seppänen (VAS)

W SKRÓCIE: trzy czołowe fińskie partie uzyskały zbliżone rezultaty. Z ramienia centrystów do PE dostała się m.in. kontrowersyjna była premier kraju Anneli Jäätteenmäki, usunięta ze stanowiska wskutek oskarżeń o dezinformowanie parlamentu w sprawie Iraku. Pozostałe trzy mandaty zdołyły mniejsze partie, w tym szwedzcy ludowcy, którzy nie zdobywając prawie głosów w Finlandii (poza Vaasą), zdeklasowali swoich rywali na autonomicznych Wyspach Alandzkich (72,2% głosów), rekordowe poparcie uzyskując w obwodzie Föglö (88,1%). Warto dodać, iż Finlandia jest jedynym spośród 25 członków UE, w którym przewagę liczebną mają posłowie zrzeszeni w grupie liberałów.

REPUBLIKA SŁOWACKA

data: 13 czerwca 2004 r.
do obsadzenia: 14 miejsc w PE (Europský parlament)

WYNIKI:
frekwencja 16,96%

Słowacka Unia Demokratyczno-Chrześcijańska (Slovenská demokratická a krest’anská únia) 17,09%, 3 mandaty
Partia Ludowa - Ruch na rzecz Demokratycznej Słowacji (L’udová strana - Hnutie za demokratické Slovensko) 17,04%, 3 mandaty
KIERUNEK (Trzecia Droga) (SMER (tretia cesta)) 16,89%, 3 mandaty
Ruch Chrześcijańsko-Demokratyczny (Krest’anskodemokratické hnutie) 16,19%, 3 mandaty
Partia Koalicji Węgierskiej (Strana mad’arskej koalície/Magyar

 

  drukuj   prześlij na email

  powrót   w górę

Tego artykułu jeszcze nie skomentowano

Copyright by (C) 2007 by e-Polityka.pl - Biznes - Firma - Polityka. Wszelkie Prawa Zastrzeżone.

Kontakt  |  Reklama  |  Mapa Serwisu  |  Polityka Prywatności  |  O nas


e-Polityka.pl