Aby zapisać się na listę naszego newslettera, prosimy podać swój adres email:

 

Wyszukiwarka e-Polityki :

 

Strona Główna  |  Praca  |  Reklama  |  Kontakt

 

   e-Polityka.pl / Artykuły - Świat / Ostatnie dni dyktatora?               

dodaj do ulubionych | ustaw jako startową |  zarejestruj się  

  ..:: Polityka

  ..:: Inne

  ..:: Sonda

Czy jesteś zadowolony z rządów PO-PSL?


Tak

Średnio

Nie


  + wyniki

 

P - A - R - T - N - E - R - Z - Y

 



 
..:: Podobne Tematy
Ostatnie dni dyktatora? 

30-03-2004

  Autor: Filip Chybalski

Początek marca przyniósł nową falę protestów w Wenezueli. Jak donoszą zagraniczne agencje, w Caracas i w innych miastach w wyniku starć z policją zginęło kilka osób, a kilkaset odniosło rany. Bezpośrednim powodem wybuchu zamieszek jest polityka prezydenta Hugo Chaveza, który nie chce dopuścić do przeprowadzenia referendum, mogącego pozbawić go władzy.

 

 

Wenezuela przez niemal pół wieku była jednym z najlepiej rozwijających się krajów w Ameryce Południowej. Źródłem dobrobytu były bogate zasoby surowców naturalnych, szczególnie ropy i gazu ziemnego. Kryzys wybuchł w połowie lat osiemdziesiątych, wraz z załamaniem się gospodarek regionu. Okazało się, że państwo przeżarte jest korupcją, a sukces gospodarczy oparto na kruchych podstawach. Załamanie ekonomiczne szybko przyczyniło się do destabilizacji politycznej. Ludzie wcześniej przyzwyczajeni do dobrobytu poczuli się rozgoryczeni. Kolejne rządy upadały w atmosferze skandali. Coraz większe wpływy zdobywały kartele narkotykowe.

Hugo Chavez, jak wielu dyktatorów w Ameryce Łacińskiej, swoją drogę po władze rozpoczął od próby przeprowadzenia puczu wojskowego. W lutym 1992 roku, ten ambitny pułkownik, wraz z grupą oficerów chciał obalić skorumpowany rząd, ale nie uzyskał wystarczającego poparcia i musiał się poddać. Pogarszająca się sytuacja gospodarcza kraju wywoływała jednak coraz większe niezadowolenie ludności Wenezueli. Po wyjściu z więzienia, w 1994 roku Chavez, dzięki głoszonym populistycznym hasłom, zdobywał coraz szersze poparcie mas. Udało mu się wygrać wybory prezydenckie w 1998 roku i od tego czasu sprawuje dyktatorskie rządy, pełniąc jednocześnie funkcje głowy państwa i szefa rządu. 

W ciągu czterech pierwszych lat sprawowania władzy, Chavez stracił sporą część poparcia społecznego. Autorytarny styl rządów oraz pogłębiający się kryzys gospodarczy, wywołały protesty. Na przełomie 2002 i 2003 roku krajem wstrząsnęły krwawe zamieszki. Przez ponad dwa miesiące trwał niezwykle dotkliwy strajk sektora naftowego, który jest podstawą gospodarki Wenezueli. Opozycja, która obejmuje zarówno bogatą elitę, jak i coraz większe masy zawiedzionej  ludności najuboższej, nie zdołała doprowadzić do obalenia prezydenta poprzez protesty i starcia z siłami bezpieczeństwa, dlatego zmieniła taktykę. Rozpoczęła kampanię zbierania podpisów pod wnioskiem o przeprowadzenie referendum, mającym obalić rządy Chaveza. Równocześnie bezskuteczną próbę mediacji podjęły centrum Cartera oraz organizacja państw amerykańskich.

Prawo Wenezueli wymaga zebrania dwóch milionów czterystu tysięcy podpisów pod wnioskiem o przeprowadzenie referendum. Pod koniec 2003 roku opozycji udało się zgromadzić niemal trzy i pół miliona podpisów. Protesty wywołała decyzja komisji wyborczej która uznała jedynie milion osiemset tysięcy podpisów i zablokowała możliwość przeprowadzenia referendum. Ulice wenezuelskich miast wypełniły się rzeszami demonstrantów, a kraj stanął na krawędzi wojny domowej.

Sytuacja prezydenta Chaveza zaczyna się szybko pogarszać. Rząd Stanów Zjednoczonych niemal jawnie spiera działania opozycji. Presja organizacji międzynarodowych oraz niepokoje wewnętrzne wpływają na destabilizację kraju. Wreszcie sąd najwyższy unieważnił decyzję komisji wyborczej i tym samym ponowiła się możliwość przeprowadzenia referendum. Niestety sytuacja jest na tyle zaogniona, iż w każdej chwili może dojść do eskalacji konfliktu. Kluczowe może się okazać zachowania wojska i sił bezpieczeństwa, które jak dotąd dochowują wierność prezydentowi.

Wydaje się, iż prezydent Chavez może powtórzyć los swojego dobrego przyjaciela, byłego prezydenta Haiti, Jeana-Bertranda Aristide, który został obalony i wygnany z własnego kraju.  Jedno jest pewne, najbliższe dni i tygodnie okażą się decydujące dla przyszłości Wenezueli. Może ten niegdyś bogaty, a od połowy lat osiemdziesiątych pogrążony w głębokim kryzysie gospodarczym i politycznym, kraj doczeka się zmian przywracających ludziom nadzieję na lepszą przyszłość?

 

  drukuj   prześlij na email

  powrót   w górę

Tego artykułu jeszcze nie skomentowano

Copyright by (C) 2007 by e-Polityka.pl - Biznes - Firma - Polityka. Wszelkie Prawa Zastrzeżone.

Kontakt  |  Reklama  |  Mapa Serwisu  |  Polityka Prywatności  |  O nas


e-Polityka.pl