Kontrolę i nadzór nad instytucjami religijnymi zwiększają przepisy, obowiązujące od 1 marca 2005 roku. Nowe obostrzenia przekraczają mury klasztorów i świątyń, obejmując całe społeczeństwo tybetańskie. ICT zdobyło tekst rozporządzenia, które zakazuje - grożąc „surowymi karami" - zawieszania tradycyjnych flag modlitewnych w jednym z regionów Tybetu.
Przepisy dotyczące spraw religijnych (przyjęte przez Stały Komitet Rady Państwa w lipcu 1994 roku) porządkują ograniczenia praktyk religijnych w Chinach i Tybecie oraz wzmacniają biurokratyczne i prawne mechanizmy egzekwowania owych zasad, podkopując fundamenty instytucji monastycznych i utrudniając, jeśli nie uniemożliwiając, zdobycie pełnego wykształcenia religijnego w Tybecie.
Na skutek ścisłego nadzoru i inwigilacji, obowiązkowej „edukacji patriotycznej" i politycznej indoktrynacji, limitów ograniczających liczbę mnichów i mniszek, braku wykwalifikowanych nauczycieli i mistrzów duchowych, oraz starzenia się populacji duchownych z powodu zakazu przyjmowania małoletnich nowicjuszy tybetańskie klasztory nie są w stanie wydawać gruntownie wykształconych elit monastycznych.
W jednym z regionów Amdo (przyłączonym przez władze chińskie do prowincji Qinghai) lokalne Biuro ds. Religii ogłosiło zakaz zawieszania flag modlitewnych - bodaj najpowszechniejszej praktyki religijnej w Tybecie. W Gjurme, w okręgu Darlag (chiń. Dari) Tybetańskiej Prefektury Autonomicznej Golog (chiń. Guoluo) 1 czerwca 2004 roku wydano „Rozporządzenie publiczne Biura ds. Kontroli Religii w sprawie zakazu samowolnego odsłaniania flag i drzewców modlitewnych oraz używania pism religijnych w pobliżu tybetańskich fortec [budowli][1]", które zabrania „samowolnego zawieszania flag modlitewnych i ustawiania masztów na budynkach należących do partii i rządu, na szczytach wzgórz w pobliżu fortec, a także używania pism religijnych"[2].
Zadrukowane modlitwami i mantrami flagi modlitewne (tyb. lungta, dosłownie „wietrzny koń") zawiesza się na tybetańskich domach, klasztorach, górskich szczytach i miejscach kultu religijnego. Zgodnie z pradawnymi wierzeniami moc błogosławieństw owych modlitw polega na tym, że może nieść je wiatr. Tradycja zawieszania flag na linach i masztach jest jednym z najpowszechniejszych - i najbardziej widocznych - przejawów manifestowania tożsamości religijnej Tybetańczyków.
Przepisy przyjęte przez Radę Państwa - rozszerzające kompetencje struktur administracyjnych ds. religii na wszystkich szczeblach (prowincji, okręgu, miasta itd.) oraz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i policji - rozesłano do instytucji religijnych w całych Chinach i przełożono na tybetański.
„Mam wrażenie, że wiele klasztorów i instytucji religijnych czuje się zmuszonych do przestrzegania tych przepisów, ponieważ to jedyny sposób na kontynuowania działalności, zachowanie ciągłości linii nauk czy wręcz przetrwanie owych instytucji - powiedział ICT zachodni buddolog, który podróżował po różnych regiony Tybetu po ogłoszeniu nowych ograniczeń. - Wymagana przez władze rejestracja pozwala co prawda na kontynuowanie działalności klasztoru, zwiększa jednak nadzór polityczny. Mnisi i mniszki wiedzą, że naraża ich świątynię na ścisłą inwigilację i szereg oficjalnych kampanii, których celem jest indoktrynacja duchownych".
Zakaz zawieszania flag modlitewnych w Darlagu
Naoczni świadkowie twierdzą, że w ostatnich miesiącach z Darlagu znikły wszystkie flagi modlitewne, a sprzedający je chiński sklep został zamknięty. Obwieszczenie z 2004 roku było nadal rozlepione na murach:
Rozporządzenie publiczne Biura ds. Kontroli Religii Darlagu w sprawie zakazu samowolnego odsłaniania flag i drzewców modlitewnych oraz używania pism religijnych w pobliżu fortec:
W ostatnich latach samowolne zawieszanie flag modlitewnych (rlung rta) i ustawianie masztów (dar lcog), a także używanie pism religijnych (chos yig) na szczytach wzgórz w pobliżu fortec i na podwórzach domów w naszym mieście wpłynęło na wizerunek partii i rządu. Poniższe ostrzeżenie wydano w celu stworzenia wzajemnie harmonijnych relacji między religią a społeczeństwem socjalistycznym, wzmocnienia jedności etnicznej, promowania »trzech reprezentacji«[3] oraz przyspieszenia budowy odpowiedzialnego socjalizmu.
1. Każda komórka Rządu Ludowego i Rządu Okręgu w każdej wiosce oraz wszystkie lokalne urzędy szczebla prowincji i obwodu zakażą przy pomocy wszelkich systemów organizacyjnych i wzmacniających samowolnego zawieszania flag, ustawiania masztów i używania pism religijnych. Dodatkowo, podejmując odpowiednie decyzje, zapobiegną powracaniu podobnych problemów.
2. Wszyscy emerytowani urzędnicy i pracownicy administracji rządowej będą dawać dobry przykład i przestrzegać zasad, praw i przepisów tyczących harmonii popularnej religii z Partią i okręgiem. Przede wszystkim, dając osobiście dobry przykład i przestrzegając przepisów, zabezpieczą przed samowolnym używaniem flag modlitewnych, masztów i pism religijnych. W przypadku wykrycia nadużyć będą odpowiadać za przeprowadzenie dochodzenia.
3. My zaś, odpowiadając dużej społeczności koczowników i różnych liderów religijnych, solennie obiecujemy w imieniu Partii i rządu, iż propagowanie takich praktyk religijnych jest możliwe w zgodzie z odpowiednimi przepisami. Samowolne zawieszanie flag modlitewnych i ustawianie masztów na budynkach należących do partii i rządu, na szczytach wzgórz w pobliżu fortec, a także używanie pism religijnych musi być zakazane. Jeżeli dojdzie do takich lub innych złych działań, wymierzone zostaną surowe kary.
4. Rozporządzenie obowiązuje od dnia ogłoszenia.
Biuro ds. Religii
Dari, prowincja Qinghai
1 czerwca 2004
Na zdjęciu: Młodzi mnisi z tybetańskiego klasztoru Drepung
Źródło: onwardtibet.org / Wikimedia Commons
Tekst został po raz pierwszy opublikiwany przez Helsińską Fundację Praw Człowieka. Przedruk za zgodą Wydawcy.