Aby zapisać się na listę naszego newslettera, prosimy podać swój adres email:

 

Wyszukiwarka e-Polityki :

 

Strona Główna  |  Praca  |  Reklama  |  Kontakt

 

   e-Polityka.pl / Artykuły - Świat / Kronika wyborcza: listopad 2005               

dodaj do ulubionych | ustaw jako startową |  zarejestruj się  

  ..:: Polityka

  ..:: Inne

  ..:: Sonda

Czy jesteś zadowolony z rządów PO-PSL?


Tak

Średnio

Nie


  + wyniki

 

P - A - R - T - N - E - R - Z - Y

 



 
..:: Podobne Tematy
Kronika wyborcza: listopad 2005 

09-12-2005

  Autor: Michał Potocki

Nasza część Europy ze szczególną ciekawością obserwowała wybory parlamentarne w Azerbejdżanie, mając nadzieję na przebudzenie azerskiego społeczeństwa. Przebudzenie może i nastąpiło, jednak nie w stopniu umożliwiającym zmianę władzy. Wybrańców narodu wybrali Falklandczycy, Gabończycy, Grenlandczycy, Lankijczycy, Liberyjczycy, mieszkańcy Burkiny Faso, Jersey, Marianów Północnych i Zimbabwe. Nad nowymi konstytucjami musieli się zastanowić wyborcy w Armenii i Kenii.

 

 

WSPÓLNOTA PÓŁNOCNYCH WYSP MARIAŃSKICH (wspólnota w unii politycznej ze Stanami Zjednoczonymi) – wybory gubernatorskie i parlamentarne

data: 5 listopada 2005 r.
do obsadzenia: urzędy Gubernatora i Wicegubernatora na 4-letnią kadencję, 18 miejsc w Izbie Reprezentantów (House of Representatives) i 9 w Senacie (Senate) na 4-letnią kadencję

GUBERNATOR (na pierwszym miejscu nazwisko kandydata na gubernatora):

Benigno Repeki Fitial, Timothy Pangelinan Villagomez (Partia Przymierza) 28,07%
Heinz Sablan Hofscheider, David Mundo Apatang 27,34%
Juan Nekai Babauta, Diego Tenorio Benevente (Partia Republikańska) 26,6%
Froilan Cruz Tenorio, Antonio Aguon Santos (Partia Demokratyczna) 17,99%

IZBA REPREZENTANTÓW:

Partia Przymierza (Covenant Party; przywódca: Benigno Repeki Fitial) 7 mandatów
Partia Republikańska (Republican Party; Juan Nekai Babauta) 7 mandatów
niezależni 2 mandaty
Partia Demokratyczna (Democratic Party; Froilan Cruz Tenorio) 2 mandaty

SENAT:

Partia Przymierza 3 mandaty
Partia Republikańska 3 mandaty
Partia Demokratyczna 2 mandaty
niezależni 1 mandat

W SKRÓCIE: świat dawno nie widział chyba tak wyrównanej kampanii, jak ta na Marianach Północnych, 77-tysięcznych malutkich wysepkach zakupionych na Pacyfiku na północ od wyspy Guam. Różnica między zwycięzcą z liberalnej, opowiadającej się za status quo w relacjach z USA Partii Przymierza a przedostatnim republikaninem (notabene urzędującym od 2002 r. gubernatorem) wyniosła niecałe 200 głosów. Zwycięstwo Fitiala jest historyczne; po raz pierwszy od 1978 r., kiedy to odbyły się pierwsze wybory gubernatorskie, zwyciężył kandydat spoza demokratów bądź republikanów. Większość mieszkańców Marianów Północnych stanowią Filipińczycy, rdzenny lud Czamorro oraz Chińczycy i Karolińczycy. Udział pozostałych grup etnicznych jest niższy, niż 10%. Biali Amerykanie stanowią zaledwie 3% mieszkańców.

REPUBLIKA AZERBEJDŻANU – wybory parlamentarne

data: 6 listopada 2005 r.
do obsadzenia: 125 miejsc w Zgromadzeniu Narodowym (Milli Meclisi) na 5-letnią kadencję – 100 spośród nich jest obsadzanych w okręgach jednomandatowych, zaś reszta – w ordynacji proporcjonalnej

WYNIKI:
frekwencja 46,83%

Partia Nowego Azerbejdżanu (Yeni Azärbaycan Partiyasi; przywódca: Ilham Äliyev) 63 mandaty
niezależni 44 mandaty
Partia Równości (Müsavat Partiyasi) 5 mandatów
Partia Azerskiego Frontu Ludowego (Azärbaycan Xalq Cäbhäsi Partiyasi) 3 mandaty
Partia „Ojczyzna” („Ana Vätän” Partiyasi) 2 mandaty
Partia Solidarności Obywatelskiej (Vätändaş Hämräyliyi Partiyasi) 2 mandaty
Azerska Polityczna Partia Reform Demokratycznych (Azärbaycan Demokratik Islahatlar Siyasi Partiyasi) 1 mandat
Azerska Partia Opieki Społecznej (Azärbaycan Sosial Rifah Partiyasi) 1 mandat
Azerska Partia Nadziei (Azärbaycan Ümid Partiyasi) 1 mandat
Partia Wielkiego Porządku (Böyük Quruluş Partiyasi) 1 mandat
Partia Ludowego Frontu Całego Azerbejdżanu (Bütöv Azärbaycan Xalq Cäbhäsi Partiyasi) 1 mandat
Partia Solidarności Narodowej (Vätändaş Birliyi Partiyasi) 1 mandat

do parlamentu nie weszły:
Azerska Partia Chłopska (Azärbaycan Kändli Partiyasi)
Azerska Partia Komunistyczna (Azärbaycan Kommunist Partiyasi; Ramiz Ahmedov)
Azerska Partia Liberalna (Azärbaycan Liberal Partiyasi)
Azerska Partia Liberalnych Demokratów (Azärbaycan Liberal Demokrat Partiyasi)
Azerska Partia Odrodzenia i Dobrobytu (Azärbaycan Dirçäliş vä Täräqqi Partiyasi)
Azerska Partia Republikanów (Azärbaycan Respublikaçilar Partiyasi)
Azerski Sojusz Postępowy (Azärbaycan Täräqqi Alyansi)
Blok Demokratycznego Azerbejdżanu (Demokratik Azärbaycan Bloku)
Blok Partii „Nowa Polityka” („Yeni Siyasät” Partiyalar Bloku)
Blok Partii Politycznych „Azadliq” („Azadliq” Siyasi Partiyalar Bloku)
Blok Partii Politycznych „Reforma” („Islahat” Siyasi Partiyalar Bloku)
Blok Partii Politycznych „Unia” („Birlik” Siyasi Partiyalar Bloku)
Blok Wyborczy „Na rzecz Azerbejdżanu” („Azärbaycan Naminä” Seçki Bloku)
Blok Wyborczy „Siły Azerskie” („Azärbaycançi Qüvvälär” Seçki Bloku)
Na rzecz Azerbejdżanu (Azärbaycan Naminä)
Nowoczesna Partia Równości (Müasir Müsavat Partiyasi)
Partia Kongresu Narodowego (Milli Konqres Partiyasi)
Partia Sojuszu na rzecz Azerbejdżanu (Azärbaycan Naminä Alyans Partiyasi)
Partia „Sprawiedliwość” („Ädalät” Partiyasi)

W SKRÓCIE: nadzieje na kolejną kolorową rewolucję w kolejnym postsowieckim kraju na razie spełzły na niczym, choć protesty są, zaś w kilku okręgach wybory zostały unieważnione. – Jest was po prostu za mało na ulicach – miał jednemu z przywódców opozycji powiedzieć amerykański ambasador w Baku. Zgodnie z przewidywaniami wybory wygrała partia prezydenta Ilhama Äliyeva YAP. Fakt, że władza podjęła odpowiednie wysiłki, aby udaremnić ewentualny pucz. Aresztowano m.in. ministra gospodarki Farhada Äliyeva i jego brata, szefa konsorcjum Azpetrol, Rafika. Do zmiany w Azerbejdżanie pewnie w końcu dojdzie, ale z pewnością jeszcze nie dziś. Na dziś nikomu to się po prostu nie opłaca. Rosji – bo Äliyev, choć nie należący do najbliższych sojuszników Moskwy, to jednak nie należy także do jej największych wrogów – zwłaszcza w porównaniu z przywódcami Ukrainy, Mołdawii czy Gruzji. Amerykanom – bo Azerbejdżan to ropa, to projekt rurociągu Baku-Tbilisi-Ceyhan, a ropa nie lubi braku stabilizacji, którą Äliyev niewątpliwie zapewnia.

REPUBLIKA LIBERII – II tura wyborów prezydenckich

data: 8 listopada 2005 r.
do obsadzenia: urzędy Prezydenta i Wiceprezydenta państwa na 6-letnią kadencję

WYNIKI (na pierwszej pozycji kandydat na prezydenta):
frekwencja 61% (I tura: 74,83%)

Ellen Johnson-Sirleaf, Joseph Nyuma Boakai (Partia Jedności) 59,4% (I tura: 19,75%)
George Manneh Weah, J. Rudolph Johnson (Kongres na rzecz Zmiany Demokratycznej) 40,6% (I tura: 28,27%)

W SKRÓCIE: niespodzianka w Liberii. Drugą turę wygrała ekonomistka, kandydatka elit intelektualnych Ellen Johnson-Sirleaf. Wyborcy nie zdecydowali się przekazać władzy piłkarzowi, choćby znakomitemu. Z notą 4,5 Freedom House uznał Liberię za kraj częściowo wolny, jednak niniejsze głosowanie przebiegało jak na warunki afrykańskie wzorcowo.

REPUBLIKA BURKINY FASO – wybory prezydenckie

data: 13 listopada 2005 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 5-letnią kadencję

WYNIKI:
frekwencja 57,7%

Blaise Compaoré (Kongres na rzecz Demokracji i Postępu) 80,35%
Bénéwéndé Stanislas Sankara (Unia na rzecz Odrodzenia – Ruch Sankarystów) 4,88%
Laurent Bado (Partia na rzecz Odrodzenia Narodowego) 2,6%
Philippe Ouédraogo (Partia na rzecz Demokracji i Socjalizmu) 2,28%
Ram Ouédraogo (Zgromadzenie Ekologów Burkiny) 2,04%
Ali Lankoandé (Partia na rzecz Demokracji i Postępu – Partia Socjalistyczna) 1,74%
Norbert Michel Tiendrébéogo (Front Sił Społecznych) 1,61%
Soumane Touré (Afrykańska Partia Niepodległości)
Gilbert Bouda (Burkińska Partia Ponownego Wyboru) 1,05%
Pargui Emile Paré (Sojusz Socjalistyczny) 0,87%
Hermann Yaméogo (Narodowa Unia na rzecz Obrony Demokracji) 0,76%
Toubé Clément Dakio (Unia na rzecz Demokracji i Rozwoju) 0,37%
Nayabtigungu Congo Taboré (Ruch na rzecz Tolerancji i Postępu) 0,32%

W SKRÓCIE: w tej małej, zachodnioafrykańskiej republice od 1987 r. dzieli i rządzi Blaise Compaoré. Doszedł on do władzy w wyniku puczu, podczas którego zamordowano poprzednią głowę państwa – Thomasa Sankarę. Opozycja od początku uznała wybory za farsę, zaś jej lider Hermann Yaméogo ogłosił swoje wycofanie z wyścigu, przez co zajął trzecie miejsce… od końca. Marksista Compaoré porządzi zatem kolejne pięć lat. Nie ostatnie zapewne.

GRENLANDIA (autonomiczna część Danii) – wybory parlamentarne

data: 15 listopada 2005 r.
do obsadzenia: 31 miejsc w Izbie (Inatsisartut) na 4-letnią kadencję w ordynacji proporcjonalnej

WYNIKI:
frekwencja 74,9%

Naprzód (Siumut; przywódca: Hans Enoksen) 30,7%, 10 mandatów
Demokraci (Demokraatit; Per Berthelsen) 22,8%, 7 mandatów
Wspólnota Eskimoska (Inuit Ataqatigiit) 22,6%, 7 mandatów
Solidarność (Atassut) 19,1%, 6 mandatów
Niezależni (Kattusseqatigiit) 4,1%, 1 mandat

W SKRÓCIE: największą wyspę na świecie zamieszkuje 57 tys. ludzi, głównie Eskimosów. Wybory wygrała socjaldemokracja, zaś wynik zmusi ją zapewne do zerwania koalicji z separatystami z IA na rzecz liberalnych Demokratów, opowiadających się za pracą u podstaw. Naprzód również jest partią raczej pragmatyczną. Jej przywódca, Hans Enoksen, jest premierem od 2002 r. Socjaldemokraci rządzili wyspą także w latach 1979-91 od 1997 (premier Jonathan Motzfeldt). Właśnie od 1979 r. Grenlandia jest terytorium autonomicznym. Jako jedyny organizm wystąpiła ze Wspólnot Europejskich w 1984 r.

DEMOKRATYCZNO-SOCJALISTYCZNA REPUBLIKA SRI LANKI – wybory prezydenckie

data: 17 listopada 2005 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 6-letnią kadencję

WYNIKI:
frekwencja 73,74%

Mahinda Rajapakse (Lankijska Partia Wolności) 50,29%
Ranil Wickramasinghe (Zjednoczona Partia Narodowa) 48,43%
Siritunga Jayasuriya (Zjednoczona Partia Socjalistyczna) 0,36%
Achala Ashoka Suraweera (Jathika Sangwardhena Peramuna) 0,32%
Victor Hettigoda (Ekshath Lanka Podhujana Pakshaya) 0,15%
Chamil Jayaneththi (Nowy Front Lewicowy) 0,1%
Aruna de Zoysa (Partia Ruhunu Janatha) 0,08%
Wimal Geeganage (Lankijski Front Narodowy) 0,07%
Anura de Silva (Zjednoczony Front Lalith) 0,07%
Ajith Kumara Jayaweera Arachchige (Sojusz Jedności Demokratycznej) 0,05%
Wije Dias (Partia Równości Socjalistycznej) 0,04%
P. Nelson Perera (Lankijski Front Postępowy) 0,03%
Hewaheenipellage Shantha Dharmadwaja (Zjednoczony Narodowy Front Alternatywny) 0,01%

W SKRÓCIE: wybory zostały zbojkotowane przez tamilską część wyspy – w uznawanej za stolicę Tamilów Dżafnie do urn poszło zaledwie 1,21% uprawnionych do głosowania. Właśnie dlatego Wickramasinghe żądał powtórzenia głosowania na terenach północno-wschodnich. Głosowanie o włos wygrał urzędujący premier Mahinda Rajapakse. Rajapakse jest uznawany za jastrzębia, jeśli chodzi o negocjacje z tamilską mniejszością, jednak zapowiedział, że dla pokoju jest gotów spotkać się nawet z przywódcą separatystów Velupillaiem Prabhakaranem. Zwycięzca jest socjalistą, podczas gdy jego główny rywal jest uznawany za liberała, który był skłonny dać Tamilom upragnioną autonomię. Zresztą jako premier podpisał z nimi w 2002 r. porozumienie pokojowe. Mahinda Rajapakse zastąpi na stanowisku prezydenta Sri Lanki prezydent od 1994 r. Chandrikę Bandaranaike Kumaratungę. Według Freedom House Sri Lanka jest państwem częściowo wolnym z oceną 3.

WYSPY FALKLANDZKIE (terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii) – wybory parlamentarne

data: 17 listopada 2005 r.
do obsadzenia: 8 z 10 miejsc w Radzie Ustawodawczej (Legislative Council) na 4-letnią kadencję w ordynacji większościowej; pozostałe dwa to miejsca z urzędu, zarezerwowane dla naczelnika wykonawczego (premiera) i sekretarza finansów

WYNIKI:

OKRĘG STANLEY:
Richard Davies 15,35%
Michael Summers 13,41%
Andrea Clausen 13,1%
Richard Cockwell 8,49%
Janet Robertson 8,4%

z okręgu nie weszli:
Janet Robertson 8,41%
John Fowler 7,76%
Eric Goss 7,76%
Janet Cheek 7,73%
Michael Forrest 7,34%
John Birmingham 6,75%
Phillip Middleton 3,91%

OKRĘG CAMP:
Ian Hansen 30,08%
Mike Rendell 22,24%
Richard Stevens 19,36%

z okręgu nie weszli:
Roger Edwards 14,56%
Phillip Miller 13,76%

W SKRÓCIE: sporne z Argentyną wyspy wybrały ośmiu niezależnych polityków do swojego parlamentu. 3-tysięczne terytorium nie może pochwalić się działalnością partii politycznych.

REPUBLIKA KENII – referendum

data: 21 listopada 2005 r.
pytanie: Jesteś za czy przeciw ratyfikacji projektu nowej konstytucji? (Are you for or against the ratification of the proposed new constitution?)

WYNIKI:
za 41,88%
przeciw 58,12%

W SKRÓCIE: projekt konstytucji utworzenie urzędu premiera, jednak prezydent nadal byłby szefem rządu. Większą autonomię miały dostać prowincje Kenii. Odrzucenie projektu jest osobistą porażką prezydenta Mwai Kibakiego, którego wybrano w 2002 r. jako męża opatrznościowego kenijskiej demokracji. Z początku wprowadził sporo zmian, mających na celu wyplenienie korupcji, ale z miesiąca na miesiąc coraz bardziej upodabniał się do autokratów z okolic własnego kraju. Mimo to odrzucenie konstytucji to dowód, że w Kenii nie jest jeszcze tak źle, aby nie można było wygrać głosowania bez sprawowania urzędów. Kibaki zdołał skłócić się z czołowymi politykami swojego Tęczowego Przymierza, zaś odpowiedzialnością za porażkę obarczył swoich ministrów, których po prostu wyrzucił z pracy.

MAJĄTEK JERSEY (posiadłość Korony brytyjskiej) – wybory parlamentarne

data: 23 listopada 2005 r.
do obsadzenia: 29 miejsc w Stanach Jersey (States of Jersey) na 3-letnią kadencję; pozostali członkowie parlamentu to 12 senatorów (6-letnia kadencja) i 12 konstablów (szefowie parafii, wybierani na 3 lata), zarządca i wicezarządca i trzech członków bez prawa głosu (dean Jersey, prokurator generalny i adwokat generalny)

WYNIKI:
frekwencja 33,9%

niezależni 29 mandatów

W SKRÓCIE: ta należąca do archipelagu Wysp Normandzkich wysepka formalnie należy do Korony, nie zaś do Zjednoczonego Królestwa. Główny wynikający z tego faktu przywilej to pozostawanie poza Unią Europejską, co umożliwia utrzymywanie raju podatkowego. Od obecnych wyborów wyspa przeprowadza reformę ustrojową na wzór tej przeprowadzonej w ubiegłym roku na sąsiedniej Guernsey. Pojawią się ministerstwa oraz premier. Do tej pory głównymi organami władzy byli bowiem wicegubernator oraz zarządca (bailiff).

REPUBLIKA ZIMBABWE – wybory do Senatu

data: 26 listopada 2005 r.
do obsadzenia: 50 na 66 miejsc w Senacie (Senate) na 5-letnią kadencję w okręgach jednomandatowych; pozostałe 16 miejsc jest zajętych przez 6 prezydenckich nominatów i 10 tradycyjnych wodzów, wybieranych w oddzielnych wyborach

WYNIKI:
frekwencja 19,48%

Afrykańska Narodowa Unia Zimbabwe – Front Patriotyczny (Zimbabwe African National Union – Patriotic Front; Robert Mugabe) 71,25%, 43 mandaty
Ruch na rzecz Zmiany Demokratycznej (Movement for Democratic Change; Morgan Tsvangirai) 19,58%, 7 mandatów

do Senatu nie weszli:
niezależni 1,53%
Akcją Pokoju Jest Wolność dla Wszystkich (Peace Action Is Freedom for All) 0,84%
Afrykańska Partia Narodowa (African National Party) 0,57%
Młodzież Zimbabwe w Sojuszu (Zimbabwe Youth in Alliance) 0,11%
Afrykańska Narodowa Unia Zimbabwe – Ndonga (Zimbabwe African National Union – Ndonga) 0,04%
Otwarta Partia Wielorasowa (Chrześcijańska Demokracja) (Multi Racial Open Party [Christian Democracy]) 0,02%

W SKRÓCIE: wybory do Senatu były smutniejsze niż wybory do izby niższej z początku roku. Pogłębiły bowiem rozłam w opozycyjnym MDC i spowodowały jego rozpad: Tsvangirai wezwał do bojkotu, jego zastępca Gibson Sibanda – do wzięcia udziału w głosowaniu. Po wyborach Tsvangirai został przez frakcję Sibandy zawieszony. A jeszcze niedawno MDC był kreowany na zimbabwańską Solidarność… Zimbabwe to jedna z najcięższych dyktatur współczesnej Afryki. Mugabe, rządzący od 1980 r., zdołał już obrazić wszystkich ważniejszych światowych przywódców, a także zrazić do siebie pozostałych podburzaniem czarnej większości przeciw białym farmerom.

REPUBLIKA ARMENII – referendum

data: 27 listopada 2005 r.
zagadnienie: przyjęcie nowej Konstytucji Republiki Armenii

WYNIKI:
frekwencja 65,34%

za 93,22%
przeciw 5,42%

W SKRÓCIE: nowa konstytucja zmienia ustrój Armenii z prezydenckiego na parlamentarny. Obecny prezydent Robert Koczarian nie musi się już martwić o to, co będzie robił po zakończeniu swojej drugiej kadencji w 2008 r. Może przecież zostać premierem. Wezwania opozycji do bojkotu referendum lub odrzucenia konstytucji spaliły na panewce.

REPUBLIKA GABOŃSKA – wybory prezydenckie

data: 27 listopada 2005 r.
do obsadzenia: urząd Prezydenta państwa na 7-letnią kadencję

WYNIKI:
frekwencja 63,3%

Omar Bongo Ondimba (Gabońska Partia Demokratyczna) 79,22%
Pierre Mamboundou (Unia Ludu Gabońskiego) 13,57%
Zacharie Myboto 6,58%
Augustin Moussavou King (Gabońska Partia Socjalistyczna) 0,33%
Christian Maronga (Zgromadzenie Demokratów) 0,3%

W SKRÓCIE: Omar Bongo Ondimba włada państwem od śmierci ojca gabońskiej niepodległości Léona M’by w 1967 r. Albert-Bernard Bongo był wówczas jego wiceprezydentem. Od tej pory zdążył dwukrotnie dokonać zmian w swoim dowodzie osobistym (w 1973 r. zmienił swoje imię, zaś w 2003 r. dopisał sobie drugi człon nazwiska) oraz wygrać siedmiokrotnie wygrać wybory prezydenckie. Farsa? No jasne, ale opozycja i tak jest zbyt słaba, aby sięgnąć po władzę. Gabon jest jednym z najbogatszych (czy raczej najmniej biednych) krajów regionu – dzięki ropie naftowej. Bongo jest zaś najdłużej rządzącym przywódcą świata, pochodzącym z wyboru – wyprzedzają go jedynie sześciu władców dożywotnich: sułtan Brunei Muda Hassanal Bolkiah (1967), król Tonga Taufa’ahau Tupou IV (1965), król Samoa Malietoa Tanumafili II (1962), królowa Wielkiej Brytanii Elżbieta II (1952) i król Tajlandii Rama IX (1946).

Szczegółowe wyniki wyborów generalnych w HONDURASIE z 27 listopada podamy Państwu w kolejnej, grudniowej Kronice wyborczej.

KALENDARIUM:

ARGENTYNA: Jorge Telerman przejął 14 listopada obowiązki naczelnika rządu miasta Buenos Aires po odsunięciu od władzy Aníbala Ibarry.

ARMENIA: Ormianie przyjęli w referendum z 27 listopada projekt nowej konstytucji.

AZERBEJDŻAN: wybory parlamentarne 6 listopada wygrała Partia Nowego Azerbejdżanu.

DANIA: 15 listopada wybory parlamentarne na Grenlandii wygrała partia Naprzód.

BURKINA FASO: 13 listopada Blaise Compaoré zapewnił sobie kolejną kadencję prezydencką wygrywając w I turze wyborów.

GABON: 27 listopada w wyborach prezydenckich ósmą kadencję zapewnił sobie Omar Bongo Ondimba.

GAMBIA: 14 listopada Musa Gibril Bala Gaye został ministrem finansów.

GWINEA-BISSAU: 2 listopada Aristides Gomes został premierem. 9 listopada ogłoszono skład rządu: Aristides Gomes (premier, p.o. szef MSW), António Isaac Monteiro (MSZ), Hélder Proença (obrona), Vítor Mandinga (finanse).

HONDURAS: wybory prezydenckie 27 listopada wygrał Manuel Zelaya. Zgodnie z niepotwierdzonymi doniesieniami, wybory parlamentarne także wygrali liberałowie.

INDIE: 2 listopada ministrem naczelnym Dżammu i Kaszmiru został Ghulam Nabi Azad. 19 listopada odbyła się ostatnia tura wyborów do parlamentu stanu Bihar: Sojusz Narodowo-Demokratyczny 144 mandaty (na 243), Zjednoczona Janata Dal 55, Partia Bharatiya Janata 55, Rashtriya Janata Dal 54, Partia Lok Jan Shakti i sojusznicy 12, Indyjski Kongres Narodowy 9; frekwencja: 45,9%. 29 listopada Shivraj Singh Chauhan został naczelnym ministrem stanu Madhya Pradesh.

IZRAEL: 7 listopada Ehud Olmert otrzymał tekę ministra finansów.

JAPONIA: 21 listopada Yoshihiro Murai objął funkcję gubernatora Miyagi.

JORDANIA: 24 listopada premier Adnan Badran podał się do dymisji, zaś na nowego premiera został desygnowany Marouf Bakhet, który jednocześnie objął tekę ministra obrony. Nowy rząd został zaprzysiężony po trzech dniach: Ziad Fareiz (wicepremier, minister finansów), Abdul Ilah Khatib (MSZ), Eid al-Fayez (MSW), Nader Thherat (sprawy miejskie), Husni Abu Gheida (roboty publiczne i mieszkalnictwo), Khaled Touqan (edukacja, szkolnictwo wyższe i badania naukowe), Abed Shakhanbeh (sprawiedliwość), Azmi Khreisat (energetyka i surowce mineralne), Saeed Darwazeh (zdrowie), Saud Nseirat (transport), Sharif Zou’bi (przemysł i handel), Suhair al-Ali (planowanie i współpraca międzynarodowa), Khaled Irani (środowisko), Basem al-Salem (praca), Salem Khaza’leh (rozwój sektora publicznego), Abdul Fattah Salah (majątki meczetów i sprawy islamskie), Mohamed Thafer al-Alem (woda i irygacja), Akef al-Zou’bi (rolnictwo), Adel Toweisi (kultura), Sabri Rbeihat (rozwój polityczny i sprawy parlamentarne), Suleiman Tarawneh (rozwój społeczny), Muneer Nassar (turystyka i antyki), Omar Kurdi (telekomunikacja i technologia informacyjna).

KANADA: 24 listopada Geraldine Van Bibber został nominowana na komisarza Terytorium Jukon. 28 listopada Izba Gmin przegłosowała 171:133 wotum nieufności dla rządu premiera Paula Martina.

KENIA: 23 listopada prezydent Mwai Kibaki odwołał własny rząd, obarczając go odpowiedzialnością za porażkę w referendum konstytucyjnym 21 listopada.

KONGO-KINSZASA: 11 listopada kraj został członkiem Organizacji na rzecz Prohibicji Broni Chemicznej. 18 listopada Marco Banguli objął resort finansów.

LIBERIA: II turę wyborów prezydenckich wygrała 8 listopada Ellen Johnson-Sirleaf.

MIANMA: administracyjna stolica kraju została 8 listopada przeniesiona do miejscowości Pyinmana. Dotychczasowe miasto stołeczne – Rangun – nadal jest jednak stolicą konstytucyjną.

NIEMCY: Jens Böhrnsen został 8 listopada wybrany na burmistrza Bremy. 22 listopada Angela Merkel (CDU) została wybrana na kanclerz federalną. Skład rządu: Franz Müntefering (wicekanclerz federalny, federalny minister pracy i spraw socjalnych, SPD), Frank-Walter Steinmeier (MSZ, SPD), Franz Josef Jung (obrona, CDU), Wolfgang Schäuble (MSW, CDU), Peer Steinbrück (finanse, SPD), Horst Seehofer (ochrona konsumentów, żywienie i rolnictwo, CSU), Michael Glos (ekonomia i technologie, CSU), Annette Schavan (edukacja i badania, CDU), Heidemarie Wieczorek-Zeul (współpraca gospodarcza i rozwój, SPD), Sigmar Gabriel (środowiska, ochrona przyrody i bezpieczeństwo jądrowe, SPD), Ursula von der Leyen (sprawy rodziny, obywatele starsi, kobiety i młodzież, CDU), Ulla Schmidt (zdrowie, SPD), Brigitte Zypries (sprawiedliwość, SPD), Thomas de Maiziere (sprawy specjalne, naczelnik Kancelarii, CDU), Wolfgang Tiefensee (transport, budownictwo i rozwój, SPD).

PALESTYNA: 19 listopada do dymisji podał się Salam Fayyad, minister finansów.

POLSKA: 10 listopada rząd Kazimierza Marcinkiewicza uzyskał wotum zaufania stosunkiem głosów 272:187. 21 listopada minister spraw wewnętrznych i administracji Ludwik Dorn otrzymał tekę wicepremiera.

ROSJA: 14 listopada doszło do szeregu zmian w administracji federalnej i terenowej kraju. Dmitrij Miedwiediew został pierwszym wicepremierem, Siergiej Iwanow – wicepremierem, Siergiej Sobianin – szefem administracji prezydenta, Siergiej Smietaniuk – p.o. gubernatora Obwodu Tiumeńskiego, Kamil Ischakow – pełnomocnikiem prezydenta w Dalekowschodnim Dystrykcie Federalnym, zaś Aleksandr Konowałow – pełnomocnikiem prezydenta w Nadwołżańskim Dystrykcie Federalnym. 17 listopada Eduard Rossiel został nominowany na gubernatora Obwodu Swierdłowskiego. Następnego dnia podobnego zaszczytu dostąpił Michaił Mień z Obwodu Iwanowskiego. 25 listopada Władimir Jakuszew został gubernatorem Obwodu Tiumeńskiego. Wyniki wyborów parlamentarnych w Czeczenii z 27 listopada: Jedna Rosja 60,7% (19 na 38 mandatów w Zgromadzeniu Ludowym i 14 na 20 w Radzie Republiki), niezależni (14, 0), Komunistyczna Partia Federacji Rosyjskiej 12,2% (3, 3), Związek Sił Prawicowych 12,4% (1, 3), Unia Eurazjatycka 3,9% (1, 0), Demokratyczna Partia „Jabłko” 3,2% (0, 0); frekwencja wyniosła 66,1%.

SRI LANKA: premier Mahinda Rajapakse wygrał 17 listopada wybory prezydenckie. Został zaprzysiężony po dwóch dniach. 21 listopada premierem został Ratnasiri Wickremanayake. Jego rząd ukonstytuował się 23 listopada: prezydent Rajapakse (obrona i finanse), Mangala Samaraweera (MSZ), Sarath Amunugama (MSW).

STANY ZJEDNOCZONE: 5 listopada wybory generalne na Marianach Północnych wygrała Partia Przymierza z Benigno Fitialem jako nowowybranym gubernatorem na czele. 8 listopada odbyły się wybory gubernatorskie w New Jersey i Wirginii. New Jersey: Jon Corzine (demokrata) 53%, Doug Forrester (republikanin) 44%; Wirginia: Tim Kaine (Dem) 52%, Jerry Kilgore (Rep) 46%.

UZBEKISTAN: 18 listopada Ruslan Mirzaev został ogłoszony następcą Qodira G’ulomova na stanowisku ministra obrony.

VANUATU: 14 listopada ministrem finansów został Willie Jimmy.

WIELKA BRYTANIA: 17 listopada na Falklandach wybrano do parlamentu 8 niezależnych. 23 listopada gubernatorem Kajmanów został Stuart Jack. Tego samego dnia odbyły się wybory parlamentarne na Jersey (nie istnieją tam partie polityczne).

ZIMBABWE: w wyborach do Senatu 26 listopada wygrała prezydencka partia ZANU-PF.

ORGANIZACJE MIĘDZYNARODOWE: 11 listopada 2005 r. Kongo-Kinszasa przystąpiło do Organizacji na rzecz Prohibicji Broni Chemicznej. Były szef MSZ Meksyku José Ángel Gurría Treviño został 30 listopada wybrany na sekretarza generalnego Organizacji na rzecz Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Gurría obejmie ten urząd 1 czerwca 2006 r.

ZMARLI:

2 listopada – Jewgienij Siemionowicz Kuzniecow (ur. 1938), naczelnik administracji Kraju Stawropolskiego (Rosja w ramach Związku Radzieckiego, a od 25.12.1991 niepodległa Rosja) 24.10.1991-20.07.1995;
9 listopada – Kocheril Raman Narayan (ur. 1920 w Uzhavoor), prezydent Indii 25.07.1997-25.07.2002, zmarł w Nowym Delhi;
20 listopada – Jean Babel (ur. 1921 w Petit-Lancy), dwukrotny prezydent Rady Stanu Genewy (kanton Szwajcarii) 15.12.1969-30.11.1970 i 01.12.1975-30.11.1976, reprezentujący Partię Chrześcijańsko-Społeczną.

źródła: African Elections Database, Angus Reid Consultants, Central Electoral Commission of the Republic of Armenia, Central Intelligence Agency, Centre for Public Opinion & Democracy, CNN, Commonwealth of Northern Mariana Islands Election Commission, ElectionGuide, ElectionWorld, Freedom House, Kubatana.net, Märkäzi Seçki Komissiyasi, Namminersornerullutik Oqartussat / Grönlands Hjemmestyre, National Elections Commission of the Republic of Liberia, National Information System of the Hashemite Kingdom of Jordan, O’zbekiston Respublikasi Davlati Hokimiyati Portali, Psephos – Adam Carr’s Election Archive, Rulers.org, “Seçkilär” Informasiya Märkäzi, The Democratic Socialist Republic of Sri Lanka Government Information Department, Tribunal Supremo Electoral de Honduras, Wikipedia, World Socialist Web Site, WorldStatesmen.org.

 

  drukuj   prześlij na email

  powrót   w górę

Tego artykułu jeszcze nie skomentowano

Copyright by (C) 2007 by e-Polityka.pl - Biznes - Firma - Polityka. Wszelkie Prawa Zastrzeżone.

Kontakt  |  Reklama  |  Mapa Serwisu  |  Polityka Prywatności  |  O nas


e-Polityka.pl